Σχεδόν καθημερινά, χρόνια τώρα, η τοπική κοινωνία αναμασά τα αίτια της καχεξίας της τοπικής αγοράς, επειδή γίνεται εύκολο θύμα αποπροσανατολισμού από δήθεν ειδικούς, συνήθως κομματικές «περσόνες» οι οποίοι, στην απέραντη πολυπραγμοσύνη τους ασχολούνται και με την «ανάπτυξη του τόπου». Μιλούν δηλαδή για ένα αντικείμενο που απαιτεί ειδίκευση στο αντικείμενο, αναλύσεις σε βάθος χρόνου, μετρήσεις, πληροφορίες για τον ανταγωνισμό, σχεδιασμό με χρονοδιαγράμματα και προπάντων, μετρήσιμους ιεραρχημένους στόχους.
Για το κακό μας χάλι, αδιαμφισβήτητα υπάρχουν ευθύνες τόσο από την πλευρά του κράτους όσο και από την πλευρά των επιχειρηματιών. Το μεν πρώτο υπήρξε ανίκανο να ανταποκριθεί στον επιτελικό του ρόλο, ενώ οι δεύτεροι, που πληρώνουν κάθε αποτυχία με την προσωπική τους περιουσία, δειλοί υπόδουλοι μιας άθλιας γραφειοκρατίας, δεν αποφασίζουν να συγκρουστούν με την κακοήθεια, την ανεπάρκεια και την θρασύτητα με την οποία, ο «στρατός» των δημοσίων υπαλλήλων τους πολεμά, επειδή τολμούν να ρισκάρουν να δημιουργήσουν, να εκτεθούν σε προκλήσεις και κινδύνους.
Σε καπιταλιστικό περιβάλλον όπως αυτό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να τολμήσεις να αμφισβητήσεις την οικτρή ακαταλληλότητα των μηχανισμών, των εμπνευστών και των σχεδιαστών της κρατικίστικης ανάπτυξης, τότε έρχεσαι αντιμέτωπος με τα κάθε λογής συντεχνιακά συμφέροντα που καταδυνάστευσαν τον τόπο, διαπλεκόμενα, εκβιάζοντας το πελατειακό κομματικό πολιτικό σύστημα. Το ελληνικό κράτος μεταπολεμικά, οργανώθηκε ως σοβιετικό κακέκτυπο ενώ η κοινωνία, επωφελούμενη απ’ το χάος, προσπάθησε να τακτοποιήσει την πάρτη της.
Άραγε γιατί η Χίος υιοθέτησε το slogan «νησί της μαστίχας», πράγμα που δεν λέει τίποτα σ’ όποιον δεν γνωρίζει το τοπικό προϊόν, του οποίου μάλιστα η ονομασία σε άλλες γλώσσες (mastic), συγχέεται με προϊόντα βιομηχανικής χρήσης;
Γιατί προτιμούμε το ρόλο επαίτη τουρκικών λιρών, ενώ δεν τολμούμε να απαιτήσουμε από τους αιρετούς κάθε βαθμίδας αυτό που μας ανήκει, δηλαδή, την ταύτιση του νησιού με τη ναυτιλία και τα δεκάδες ναυτικά επαγγέλματα τη στιγμή μάλιστα που είναι προφανές ότι ζούμε από την εμπορική ναυτιλία;
Γιατί η τοπική κοινωνία αρνείται να ταυτιστεί με τη θάλασσα και το εμπόριο, ενώ οι χιώτες έμποροι και ναυτικοί διέπρεψαν και διαπρέπουν στο διεθνή στίβο, απέχοντας έτη φωτός από άλλες επαρχίες,
Αυτές κι άλλες ζοφερές σκέψεις περνούν απ’ το νου του επισκέπτη της «έκθεσης της μαστίχας» (!) που με σημαντικά έξοδα σε εποχή κρίσης, κατάφερε να μειώσει την εικόνα του νησιού σε βαθμό που να τον κάνει να ντρέπεται. Μια προσπάθεια που δεν πρέπει να επαναληφθεί, όχι γιατί οι προηγούμενες ήταν καλύτερες (κάθε άλλο), αλλά επειδή εκθέτουν τον τόπο, διασύρουν τις σοβαρές επιχειρήσεις που συμμετέχουν θέλοντας ή μη, και απογοητεύουν τους επισκέπτες με το κακόγουστο αποτέλεσμα.
Η τοπική κοινωνία πρέπει να σταθεί με σοβαρότητα και υπευθυνότητα απέναντι στο μέλλον της. Η νέα Δημοτική Αρχή ας τολμήσει το σχεδιασμό της «νέας Χίου» για τα επόμενα 30-40 χρόνια, αναθέτοντας τη μελέτη σε ειδικούς επιστήμονες για να παρουσιάσει στην κοινωνία το όραμα και το μοντέλο του νησιού που θα θέλαμε να ζούμε για 6μηνη διαβούλευση . Οι άσχετοι, οι ατάλαντοι, οι αμόρφωτοι, όσο καλές προθέσεις κι αν έχουν, δεν μπορούν να μελετήσουν να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν έργα για το μέλλον, γιατί απλά δεν μπορούν να το φανταστούν και δεν τους ανήκει.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
