Αίφνης, στα τέλη του 2.017, αναζωπυρώθηκε το αίτημα για την ολοκλήρωση ενός δρόμου που άρχισε να χαράσσεται κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’80, επί Αλέκας Μαρκογιαννάκη, για όσους κρατούν μνήμες απ’ τα παλιά. Τρεις δεκαετίες στα αζήτητα, ούτε καν ένα μονόστηλο υπενθύμισης για κάτι που ξεκίνησε, ξοδεύτηκαν χρήματα κι, όπως τώρα ισχυρίζονται οι Σιδηρουντιανοί, αντέχει κιόλας στο χρόνο, καθώς, όπως πάντα οι ίδιοι υποστηρίζουν, δεν έχει υποστεί από τότε σημαντικές φθορές.
Ο δρόμος διασχίζει κάθετα τις εξαιρετικές παρθένες παραλίες που περιβάλλουν τη Σιδηρούντα και από το Μετόχι καταλήγει στο Μάναγρο, πετώντας στην άκρη και 5 χλμ. δύσκολου δρόμου, γεμάτου από στροφές, με κατεύθυνση προς τη Βολισσό, αν έρχεσαι από τα νότια.
Πάνε σχεδόν δυο δεκαετίες δημοσιογραφικής μου ενασχόλησης κι ομολογώ δεν είχε υποπέσει στην αντίληψη μου παρόμοιο αίτημα. Ανασύρεται σήμερα, με τη Σιδηρούντα έναν πολυτραυματία πια, πέρα από την ερήμωση του χωριού και με εμφανή τα σημάδια απ’ τα αποκαΐδια της φωτιάς.
Ιστορικά αν τοποθετήσει κανείς την ιστορία του δρόμου, ερμηνεύει με ευκολία τη σημερινή εικόνα της Χίου. Το αίτημα χάραξης του δρόμου, επομένως και ευκολότερης πρόσβασης στον πλούτο των παραλιών της περιοχής, αναφύεται στα μέσα της δεκαετίας του ’80. Περίοδος κατά την οποία η υπόλοιπη νησιωτική χώρα αρχίζει τις … επίσημες συνομιλίες με την έννοια της ανάπτυξης. Υιοθετείται από την τότε διορισμένη νομαρχιακή αρχή και ξαφνικά τοποθετείται … στον γύψο. Τι έχει μεσολαβήσει στο νησί μας από τότε μέχρι σήμερα; Η επιβολή του ιδεολογήματος της στασιμότητας. Νεκρώνει κάθε συζήτηση για τη χωροθέτηση του τουριστικού προϊόντος στο νησί μας. Επικρατεί – και μάλιστα κατά κράτος – η αντίληψη ότι ο τουρισμός υποβαθμίζει τον τόπο, δημιουργεί ανισότητες υπέρ του αδηφάγου κεφαλαίου, χωρίς πολλά λόγια μια χαρά είναι στριμωγμένος στα όρια του Καρφά, δεν του πέφτει λόγος για πουθενά παραπάνω ή παρακάτω.
Η περιρρέουσα και συνάμα κυρίαρχη αυτή ατμόσφαιρα θάβει για τρεις ολόκληρες δεκαετίες το αίτημα ολοκλήρωσης ενός πολλαπλά χρήσιμου έργου οδοποιίας. Δεν το τοποθετούν στο τραπέζι της διεκδίκησης ούτε οι Σιδηρουντιανοί. Το αίτημα επανακάμπτει σήμερα. Φωτογραφίζει, ίσως, περίτρανα τη μετάβαση σε μια νέα εποχή. Μάλλον έφτασε η στιγμή να τοποθετούμαστε χωρίς ταμπού και λοιπές φοβίες. Μην μας κατηγορήσουν, φερ’ ειπείν, για ελαστική οικολογική συνείδηση.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
