Το πρόσφατο πραξικόπημα κατά του Ερντογάν έχει προκαλέσει “πονοκέφαλο” σε πολλούς. Είναι λοιπόν φυσικό να “πονοκεφαλιάζει” και τη Χώρα μας κυρίως δε εμάς, τους κατοίκους του, εθνικά, ευαίσθητου τόξου “Θράκη-Αιγαίο-Κύπρος”. Αν και κανείς δεν είναι σε θέση σήμερα να προβλέψει με ακρίβεια πού θα οδηγήσουν τελικά την Τουρκία (αλλά και όμορες προς αυτήν Χώρες) τα τρέχοντα γεγονότα, εν τούτοις, είναι φανερό ότι, το “καθεστώς Ερντογάν” (το καθεστώς της “μαντίλας”), θα γίνει τόσο σκληρό και ισχυρό ώστε να φαντάζει “άτρωτο και ανίκητο” στο ορατό μέλλον.
Μόλις τώρα γίνεται αντιληπτό γιατί, επί χρόνια, ο Ερντογάν ευνόησε, με άπειρους τρόπους, την εσωτερική μετανάστευση εκατομμυρίων φτωχών Τούρκων της Κεντρικής και Ανατολικής Τουρκίας (των λεγόμενων “πιστών της μαντίλας”) και την εγκατάσταση αυτών κυρίως στην Κων/πολη, τη Σμύρνη και άλλες περιοχές των Μικρασιατικών παραλιών, δηλαδή σε περιοχές όπου επικρατούσαν (και επικρατούν ακόμη) οι οπαδοί του Κεμαλισμού με την αστική νοοτροπία και τις δυτικότροπες συνήθειες. Αυτοί ακριβώς οι “πιστοί της μαντίλας”, που τους διακρίνει ο τυφλός φανατισμός, ήταν, μεταξύ άλλων, ο κρίσιμος παράγοντας που απέτρεψε την επικράτηση του πραξικοπήματος κατά του Ερντογάν.
Παρ' όλα αυτά, είναι πολύ πιθανό, τα πράγματα στην Τουρκία να πάρουν άλλη τροπή και ο Ερντογάν, με τη σκλήρυνση της πολιτικής του, να καταστεί ο άνθρωπος που θα οδηγήσει τελικά την Τουρκία σε διάσπαση. Μια διάσπαση που, κατά πολλούς αναλυτές, επιθυμεί, σχεδιάζει και επιδιώκει η Δύση, κατ΄αρχάς με την ίδρυση ανεξάρτητου Κουρδικού Κράτους και, εν συνεχεία, όπως φημολογείται, δια της ιδρύσεως ενός Κράτους πιστά και σταθερά προσανατολισμένου προς τη Δύση που θα καλύπτει εδαφικά την Ανατολική Θράκη, την Κων/πολη, τη Σμύρνη και γενικά τα εδάφη της Μικρασιατικής ακτής. Ο σχεδιασμός αυτός- που θα λάβει πιθανά σύντομα και χαρακτήρα “οικονομικού πολέμου”, κατά του καθεστώτος Ερντογάν- αποβλέπει στον, μέσω αποδυνάμωσης αυτού, πλήρη Νατοϊκό έλεγχο τόσο των Στενών και του περάσματος του Αιγαίου, όσο και των περιοχών νότια και ανατολικά της Τουρκίας. ΄Οπως είναι φυσικό, η επιδίωξη αυτή των Δυτικών, δεν αρέσει στον Ερντογάν ούτε και συμφέρει στη Ρωσία του Πούτιν οι μυστικές Υπηρεσίες του οποίου ήταν οι πρώτες που ενημέρωσαν τον Ερντογάν για “επικείμενο πραξικόπημα”.
Αν όντως είναι αληθές αυτό, φανερώνει ότι, το σκληρό καθεστώς Πούτιν, παρά τις ό,ποιες περιστασιακές “κόντρες” με την Τουρκία, μάλλον καλοβλέπει το αυταρχικό “καθεστώς της μαντίλας” του Ερντογάν όσο μάλιστα αυτός (ο Ερντογάν) αποκαλύπτει τα τυφλά αντιδυτικά του αισθήματα.Θα μπορούσε μάλιστα κανείς να υποθέσει ότι,η πολύ σκληρή στάση του καθεστώτος Ερντογάν έναντι του Οικουμενικού Πατριαρχείου, διευκολύνει την τελική επίτευξη ενός πάγιου στόχου της Ρωσικής διπλωματίας για τη μεταφορά της έδρας του Πατριαρχείου από την Κων/πολη στη Μόσχα άρα την ενίσχυση του εκεί Πατριαρχείου και, έμμεσα, της ίδιας της Ρωσίας.
Στο βαθμό που τα παραπάνω αποτελούν αληθινά και σοβαρά σενάρια της Δύσης, της Ρωσίας και της Τουρκίας, σε μας, (στη “μικρή, φτωχή πλν τιμία Ελλάδα”) εναπόκειται να χαράξουμε μια σταθερή γραμμή πλεύσης και αυτή να ακολουθήσουμε πιστά ομονοούντες και όχι διχασμένοι. Εφαρμόζοντας μια προσεκτική, πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, θωρακίζοντας σταδιακά την οικονομία μιας και την αποτρεπτική δύναμη των Ενόπλων Δυνάμεων, εκσυγχρονίζοντας παράλληλα θεσμικά το πολιτικό μας Σύστημα, μπορούμε να αποτρέψουμε ορατούς κινδύνους που μας απειλούν.
Σταθεροί στο σοφό δόγμα του αείμνηστου Κων/νου Καραμανλή ότι “η Ελλάς ανήκει εις την Δύσιν”μπορούμε να σχεδιάσουμε το μέλλον της Πατρίδας μας χωρίς τυχοδιωκτισμούς και επικίνδυνους πειραματισμούς. Τον δυτικό προσανατολισμό της Χώρας μας, μεταξύ άλλων, υπαγορεύει και η επιτυχής εγκατάσταση εκατομμυρίων συμπατριωτών κυρίως σε Χώρες της Ευρώπης, στις ΗΠΑ και τον
Καναδά. Αυτό ας μη διαφεύγει κανενός. Ας πάψουν λοιπόν κάποιοι να “πριονίζουν” το κλαδί επι του οποίου καθόμαστε μιας και αν ποτέ αυτό σπάσει, εμείς θα “σπάσουμε τα μούτρα μας”. Η Ευρώπη (Ε.Ε.) έχει όντως πολλά “κουσούρια”. Όμως, θεσμικά, οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά, πολιτισμικά, είναι ασυγκρίτως καλύτερη πάντων, σε Δύση και Ανατολή, Βορρά και Νότο.
Κλείνοντας το σημερινό σημείωμα, ας μου επιτραπεί να θυμίσω ένα παιδικό, τραγουδιστό, παιχνίδι που ακόμη και σήμερα παίζουν τα μικρά παιδιά:
“ Γύρω γύρω όλοι, στη μέση ο Μανώλης
χέρια πόδια στη γραμμή,
όλοι κάθονται στη γη
κι ο Μανώλης στο σκαμνί”.
Εθνική “μαγκιά” φίλτατοι πολιτικοί μας, είναι η Ελλάδα να μη ξαναβρεθεί ποτέ στη θέση του “Μανώλη”, όπως βρέθηκε πολλάκις στο παρελθόν και όπως βρίσκεται ξανά τώρα, μιάς και ανεύθυνες πολιτικές δεκαετιών, οδήγησαν τη Χώρα μας στο οδυνηρό και ταπεινωτικό “φαλιμέντο” της.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
