facebook
youtube
instagram
X
Έχουν περάσει 19 μήνες από τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας.
Μόλις ένας χρόνος από τις εκλογές του περασμένου Σεπτέμβρη “που πολλοί σκόπιμα ξεχνούν”, με ψηφισμένο Μνημόνιο, και την κοινωνία να εναποθέτει ξανά την ελπίδα της στον ΣΥΡΙΖΑ για την οριστική έξοδο από την κρίση με παράλληλο πρόγραμμα σε ορίζοντα τετραετίας.
Σ' αυτό το διάστημα και ακόμα νωρίτερα από τις εκλογές του Ιανουαρίου, αναγκαστήκαμε να οπισθοχωρήσουμε και να δεχθούμε πράγματα που δεν τα θέλαμε και δεν τα πιστεύαμε.
Στενοχωρηθήκαμε και απογοητευτήκαμε πολλές φορές, ξέραμε όμως τότε και τώρα πολύ περισσότερο ότι μόνο με γενναίες αποφάσεις θα μπορέσει η χώρα να σταθεί στα πόδια της μακριά από συμφέροντα και διαπλοκή όπου μας είχαν βουτήξει οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Οι συμπολίτες μας όμως γνωρίζουν ότι, όσο και αν το παλιό καθεστώς παραπληροφορεί, παίζοντας πλέον τις τελευταίες παραστάσεις του πριν το οριστικό φινάλε ότι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί και θέλει να βγάλει τη χώρα από την κρίση.
Πιστεύω ότι σε αυτό το σημείο είναι επιτακτική ανάγκη να αποφασίσουμε ποιο είναι το όριο, ποιο είναι το τέλος των προσπαθειών των πολιτών, γιατί δεν είναι δυνατόν να πιστεύουμε ότι η κοινωνία δίπλα μας έχει ακόμα αντοχές για περαιτέρω θυσίες.
Είναι δεδομένο ότι οι ασθενέστεροι αλλά και η μεσαία τάξη νιώθουν καθημερινά βαρύ το φορτίο αδυνατώντας να αντεπεξέλθουν στις αυξημένες επιβαρύνσεις. Χρειάζεται όμως εδώ να υπενθυμίσουμε λίγα από τα πολλά του παράλληλου προγράμματος για την ανασυγκρότηση του κοινωνικού κράτους (πρόσβαση 2,5 εκατ. ανασφάλιστων πολιτών στη δημόσια υγεία και κατάργηση του εισιτηρίου 5 ευρώ, δωρεάν ρεύμα και νερό σε ευάλωτα νοικοκυριά, κάρτα αλληλεγγύης, κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης πιλοτικά σε 30 δήμους και από 1-1-2017 σε όλη την Ελλάδα) και άλλα που σκόπιμα κρύβονται από τα ΜΜΕ.
Τα όρια λοιπόν μας τα βάζει η ίδια η κοινωνία, οι συμπολίτες μας και μαζί και εμείς στην καθημερινότητά μας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν, που πιστεύω ότι δεν έχει και δεν πρέπει να χάσει την επαφή του με την κοινωνία, ξέρει τα όρια των συμπολιτών μας και με αυτό οδηγό χρειάζεται να πορευτεί. Η κοινωνία είναι ο σύμμαχός μας και πρέπει αυτή τη σχέση να την προστατεύσουμε και να μην επιτρέψουμε να κλυδωνιστεί.
