Είχε δίκιο ο Γ. Σεφέρης όταν έλεγε «Όπου κι αν πάω η Ελλάδα με πληγώνει». Προφανώς δεν τον πλήγωναν οι αναμνήσεις από την Ελλάδα... αντίθετα, τον πλήγωνε η πρόοδος, η ευημερία, ο ευπρεπισμός και η τάξη με όλη τη σημασία της λέξεως όσων αντίκριζε στο εξωτερικό και συνέκρινε άσκοπα με τη χώρα μας. Οι ιστορικοί λένε ότι για την οπισθοδρόμηση που παρουσιάζει η Ελλάδα σε πλείστους τομείς φταίνε τα 400 χρόνια της τουρκοκρατίας. Όταν δηλαδή η υπόλοιπη Ευρώπη οργανώνονταν σε όλα τα επίπεδα (διοικητικά, οικονομικά, υποδομών, εκπαίδευσης κα.) η Ελλάδα ζούσε την πλήρη υποβάθμιση. Εν μέρη μπορεί να έχουν και δίκιο. Όμως στο σύγχρονο ελληνικό κράτος υπήρχε άπλετος χρόνος για να διορθωθούν τα κακώς κείμενα και να καλυφθεί το αναπτυξιακό κενό που υπάρχει σε σχέση με άλλες χώρες της γηραιάς ηπείρου.
Μπορεί να λέμε ότι ο ήλιος, η θάλασσα και γενικά η νοοτροπία μας είναι μοναδική, όμως αυτά από μόνα τους δεν διαμορφώνουν την «ποιότητα ζωής» που βιώνουν οι άλλοι Ευρωπαίοι.
Δεν μπαίνω στον πειρασμό να απαριθμήσω ένα προς ένα όσα όλοι βλέπουμε στο εξωτερικό σε κάποιο ταξίδι μας. Τα πεζοδρόμια, την καθαριότητα, την εξυπηρέτηση χωρίς φωνές και κομπιάσματα, την ευγένεια και την οργάνωση σε κάθε τομέα. Όμως πως να το κάνουμε... πληγώνεσαι... Υπάρχει εκείνο το «γιατί» μέσα σου. Τι στο καλό δεν μπορούμε να αντιληφθούμε εδώ. Γιατί όλα πρέπει να είναι και να γίνονται με βάση το μέτριο και όχι αυτό που αξίζει;
Γιατί εδώ για παράδειγμα ο μπαβές ή το παραδοσιακό πλακόστρωτο εξαφανίστηκε από κάθε παράδρομο και αντικαταστάθηκε με πλάκα με την αιτιολογία ότι θα μπλέξει το τακουνάκι της κυρίας... Γιατί παντού το πλακάκι φεύγει και ο μπαβές επανέρχεται; Γιατί οι σημάνσεις στο οδόστρωμα δεν σβήνουν; Γιατί οι διαβάσεις είναι το ίδιο ιερές με εκκλησία; Γιατί κάθε πολυκατοικία από τα θεμέλια είναι υποχρεωμένη να διαθέτει ειδικό χώρο για τους κάδους και υποχρεωτικά και ανακύκλωσης; Γιατί η στάθμευση είναι οριοθετημένη μόνο για τους μόνιμους κατοίκους και λειτουργούν εξίσου αποτελεσματικά τα δημόσια πάρκινγκ;
Πόσα γιατί να χωρέσουν σε λίγες γραμμές...
Συμπέρασμα δεν υπάρχει ή μάλλον ο καθένας ας διαμορφώσει και μια δικαιολογία δικιά του. Στις φωτογραφίες που τράβηξα πάντως από κάθε τι που μου κινούσε την περιέργεια ο στίχος του Σεφέρη ήταν πάντα επίκαιρος.
Όλοι μας απλά συμβιβαστήκαμε. Απλά αποδεχτήκαμε το μέτριο θεωρώντας το πολύ καλύτερο από το χειρότερο που διαθέταμε. Και έτσι, μέτριο στο μέτριο φτάσαμε να διαθέτουμε πόλεις διόλου φιλικές που μόνο με κατακλυσμό θα μπορέσουν κάποτε να φανούν αντάξιες εκείνων που πραγματικά όλοι καμαρώνουμε όταν περνάμε τα στενά σύνορα της δικής μας κοσμοθεωρίας...
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
