Το ‘χει προβλέψει κι αυτό η λαϊκή σοφία. Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, έχει πει. Το αυτό ισχύει, προφανώς, κατ’ αναλογία σε μεγαλύτερο βαθμό, για τα αρχιερατικά άμφια. Αυτά τιμώνται ασφαλώς εν ζωή με το κήρυγμα, προπαντός βέβαια με την ίδια τη βιωτή, γράφουν όμως ιστορία μετά θάνατον.
Ο μακαριστός Προκόπιος, καταγόμενος από το Βουνό της Χίου, απέδειξε και μετά θάνατον ότι αποτέλεσε αρχιερατική προσωπικότητα μεγάλης εμβέλειας. Συνέταξε τη διαθήκη του και μοίρασε όσα ιμάτια απέκτησε εγκόσμια, όπως θα το έκανε το υπόδειγμα χριστιανού.
«Τά διαθέσιμα αὐτά ἀνήκουν εἰς τήν ἱ.Μητρόπολιν διά τούς ὡρισμένους σκοπούς καί οὐδεμίαν σχέσιν ἔχουν οἱ συγγενεῖς μου. Τούς ἀνεψιούς μου παρακαλῶ, μάλιστα, ἄν ἔχουν τήν δυνατότητα νά χορηγοῦν διά τοῦ Ταμείου Ὑποτροφιῶν ἀνά μίαν ὑποτροφίαν εἰς μνήμην ἐκείνου, πού τούς συμπαρεστάθη κατά τούς δυσκόλους πρώτους χρόνους τῆς ὀρφανίας των, ὅπως καί ὁ ἴδιος παρομοίως εὐηργετήθη», καταλήγει.
Αυτός ήταν ο Προκόπιος, ο κατά κόσμον Μιχαήλ Τσακουμάκας από το Βουνό της Χίου. Περιέγραψε ο ίδιος τον εαυτό του μέσα από τη διαθήκη του.
Συνειρμικά έρχεται στο νου το ερώτημα: δεν όφειλε να μάθει η Χίος αν υπήρξε και τι έγραφε η διαθήκη του μακαριστού Διονυσίου; Ποιοι συνέβαλαν να λησμονηθεί τόσο σύντομα η υπόθεση; Γιατί επέτρεψαν η συγκεκριμένη απορία να συνδέεται με τη μνήμη του μακαριστού Επισκόπου Χίου;
Για το τέλος κράτησα τις πραγματικές προτροπές του Προκόπιου: «Μέ τήν συγγνώμην καί τήν ἀγάπην ὑπερβαίνονται αἱ ποικίλαι ἀρνητικαί περιστάσεις τοῦ βίου. Ἡ φιλαδελφία καί ἡ διάθεσις ἀνιδιοτελοῦς συμπαραστάσεως προσδίδει τό ἀληθινόν νόημα εἰς τήν ζωήν καί ἐλαφρύνεται ὁ βαρύς ζυγός τῶν περισπασμῶν. Μόνον νά ἀγαπᾶμε. Νά μή μνησικακοῦμε. Πάντοτε νά συγχωροῦμε.»
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
