Διηγείται στα απομνημονεύματα του ο Στρατηγός Μακρυγιάννης: «Είχα δυο αγάλματα περίφημα, μια γυναίκα κι ένα βασιλόπουλο, ατόφια- φαίνονταν οι φλέβες, τόσην εντέλειαν είχαν. Όταν χάλασαν τον Πόρο, τα ‘χαν πάρει κάτι στρατιώτες και στ” Άργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων, χίλια τάλαρα γύρευαν. [...]
Πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα: «Αυτά και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε, να μη καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. Γι' αυτά πολεμήσαμε».»
Δυο αιώνες μετά η έγνοια μας για όσα οι πρόγονοι μας πολέμησαν διαφέρει. Υποκύπτει στις πιθανές επιπτώσεις που ενδεχόμενα θα υποστούν οι σύγχρονοι διαχειριστές τους.
Στο ερώτημα «υπήρξαν ή όχι φθορές στο Κάστρο από τη συγκατοίκηση με τη δομή της Σούδας» την απάντηση την έχει δώσει εγγράφως η Αρχαιολογία. Επιτακτικά έχει ζητήσει την απομάκρυνση της δομής από την τάφρο. Αυτό τα λέει όλα. Τις αιτίες της αναδίπλωσης της συμπεριφοράς της δεν είναι της στιγμής να τις εξετάσουμε, πασιφανείς μοιάζουν. Δεν υπάρχει Χιώτης που να μην αποδέχεται ότι η εγκατάσταση της προσφυγικής δομής στο μνημείο δεν το έβλαψε, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό. Όπως φυσικά κανένας δεν ισχυρίζεται ότι εξίσου βλαπτική για το μνημείο δεν ήταν η εγκατάσταση των Ελλήνων προσφύγων της Μικρασιατικής καταστροφής. Άλλο αν εξυπηρετήθηκαν ιστορικές ανάγκες τότε και σήμερα. Άλλο σκέλος στη συζήτηση, συνυπολογίσιμο, σε κάθε περίπτωση διαφορετικό.
Οι Χιώτες γνώριζαν την Εφορεία Αρχαιοτήτων κέρβερο της διαφύλαξης της φυσιογνωμίας των μνημείων. Και μόνο η πιθανή υποψία της παραμικρής επιβάρυνσης τους ήταν αιτία απαγορεύσεων. Δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί της. Εδώ δεν βλέπουμε ούτε τα καταφανή...
Να δεχτούμε ότι η Αρχαιολογία αλλάζει, αποκτά ευελιξία. Άκαμπτη παραμένει στην πράξη η στάση του σκληρού πυρήνα της δημοτικής αρχής στο προσφυγικό. Καμία διάθεση ουσιαστικής διεκδίκησης. Διαρκής υποτίμηση των επιπτώσεων του προσφυγικού στο σώμα της Χίου, την ώρα που σε άλλες περιοχές σφίγγουν τη μύγα για να βγάλει ξύγκι. «Αυτό είναι το πρόβλημα, πέντε – δέκα πέτρες όλες κι όλες;», είναι η επίσημη γραμμή πλεύσης. Πέτρες τα υλικά κατασκευής του βασικού οχυρωματικού έργου του νησιού. Πέτρες όμως με διαφορετική αξία. Αυτές υπερασπίστηκαν ανά τους αιώνες την ελευθερία του, πάνω τους σκόνταψαν δεκάδες κατακτητές. Όσο τα στελέχη της δημοτικής αρχής, τυφλωμένα από την προσήλωση τους να προασπίσουν τις επιλογές τους στο προσφυγικό, αδυνατούν να διακρίνουν πέτρα από πέτρα, μάλλον ελάχιστα τους λέει κι η αναφορά του Στρατηγού Μακρυγιάννη.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
