Είναι γνωστά τα αποτελέσματα από την διαπραγματευτική τακτική που εφάρμοσε, ως Υπουργός, ο Γιάννης Βαρουφάκης το πρώτο εξάμηνο της περσινής χρονιάς.
Η “μπλόφα” του, έναντι των εταίρων-δανειστών μας, δεν έπιασε. Τις οδυνηρές συνέπειες τις πληρώνουμε ήδη όλοι εμείς. Και θα τις πληρώσουν μελλοντικά τα παιδιά μας, ίσως και τα εγγόνια μας.
Το Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2016, νέος Υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης, ορκίσθηκε ο Ελληνοαμερικανός οικονομολόγος κ. Δημήτρης Παπαδημητρίου. Κατά το ήδη γνωστό, βιογραφικό του, διδάσκει σε Αμερικανικό Ίδρυμα, είναι πρόεδρος του εκεί Ινστιτούτου “Levy”και, κατά καιρούς, έχει χρηματίσει αντιπρόεδρος επιτροπών του Αμερικανικού Κογκρέσου!!
Με λίγα λόγια, γνωρίζει πολύ καλά τους Αμερικανούς, την πολιτική τους, τις επιδιώξεις τους. Και αυτοί βέβαια τον γνωρίζουν καλά, γι' αυτό και (δείχνουν να) τον εμπιστεύονται.
Μία κύρια επιδίωξη των Αμερικανών (όχι βέβαια ομολογημένη), είναι η υπονόμευση του ευρώ που αποτελεί ισχυρό ανταγωνιστικό νόμισμα προς το δολάριο των ΗΠΑ.
Αυτό ας κρατηθεί ως μια πρώτη, γενική, αλλά καίρια, επισήμανση. Πάμε τώρα στα δικά μας.
Ο νέος Υπουργός κ. Παπαδημητρίου, από τότε που ξέσπασε η Ελληνική κρίση, έχει ταχθεί δημόσια υπέρ της εξόδου της Χώρας μας από το ευρώ και υπέρ της καθιέρωσης ενός λεγόμενου “παράλληλου νομίσματος”. Ιδού τί υποστήριζε, μεταξύ άλλων, προ λίγων ετών:
“....Οι επιλογές τόσο για την Κύπρο όσο και για την Ελλάδα, έχουν περιορισθεί τρομερά και οι μελλοντικές τους προοπτικές είναι φρικτές. Η επιλογή της εξόδου από το ευρώ, δεν μπορεί πλέον να αγνοηθεί. Προσωπικά βλέπω να έρχονται μεγάλες αναταραχές και ένα “σχέδιο Β” θα πρέπει να αναπτυχθεί εκτάκτως, το οποίο θα περιλαμβάνει την εισαγωγή ενός παράλληλου νομίσματος, ή μια δραματική επαναδιαπραγμάτευση των μέτρων λιτότητας...”
΄Οπως απέδειξε η συνέχεια, οι προοπτικές για την Κύπρο δεν ήταν τόσο “φρικτές” όπως προέβλεπε ο κ. Παπαδημητρίου. Η Μεγαλόνησος χωρίς να βγει από το ευρώ, χωρίς παράλληλο νόμισμα, με σωστές και αποφασιστικές κινήσεις, χωρίς “μπρος-πίσω” και κυρίως με Εθνική σύμπνοια των Κυπριακών Κομμάτων, μπόρεσε να ξεπεράσει την κρίση, σε ελάχιστο χρόνο.
Δυστυχώς, η Ελλάδα μας, αν και το 2010 μπήκε πρώτη σε Μνημόνιο, (ήδη υλοποιούμε το τρίτο και πιθανά θα οδηγηθούμε σε τέταρτο), εξακολουθεί να βρίσκεται εν μέσω κυκλώνα).
Προφανώς, γι' αυτό, δεν φταίει τόσο πολύ το ευρώ όσο η έλλειψη κοινής γραμμής και ομοψυχίας των εγχώριων πολιτικών δυνάμεων, οι ιδεοληψίες μας και κάποια μεγάλα κατεστημένα συμφέροντα.
Με τα παραπάνω ως δεδομένα, ενώπιόν μας τίθεται το εξής ερώτημα:
- Ο κ. Παπαδημητρίου, ως Υπουργός, θα πείσει τον κ. Τσίπρα να “μπλοφάρουμε” για μια ακόμη φορά έναντι των δανειστών μας, απειλώντας τους με έξοδο από τω ευρώ αν αυτοί δεν “χαλαρώσουν τη θηλιά” που όντως μας σφίγγει;
- Μήπως πράγματι ήλθε με σκοπό να προετοιμάσει τη Χώρα για εισαγωγή “παράλληλου νομίσματος” με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει και να συνεπάγεται;
Σε σχετική ερώτηση που του έγινε λίγο πριν την ορκωμοσία των νέων Υπουργών, ο κ. Παπαδημητρίου απάντησε κατηγορηματικά ότι, “οι προ ετών απόψεις του, δεν έχουν πλέον εφαρμογή υπό τις νέες σημερινές συνθήκες”. Σκεπτόμενοι καλόπιστα και καλοπροαίρετα, πρέπει να τον πιστέψουμε. Όμως, στο πίσω μέρος του μυαλού μας, ας έχουμε και μια κρυφή υποψία:
- Μα είναι δυνατόν, ο κ. Παπαδημητρίου, ως Υπουργός πλέον, να έλεγε κάτι άλλο;
Είναι δυνατόν να έλεγε π.χ.ότι “όλα τα ενδεχόμενα είναι πιθανά και δυνατά;”
- Ότι δηλαδή θα πάμε σε παράλληλο νόμισμα;
Μόνο κάποιος, πολιτικά, ανόητος, θα εκστόμιζε δημόσια κάτι που θα έβαζε αμέσως “δυναμίτη” σε ό,τι έχει μείνει όρθιο έως τώρα.
Αν και οι περισσότερες ενδείξεις, συγκλίνουν στο ότι, η Ελλάδα, παρά τις μεγάλες δυσκολίες και τα τρομακτικά προβλήματα, θα παραμείνει στη ζώνη του ευρώ, πάντα θα υπάρχει ο αδιόρατος φόβος μήπως είτε από εσωτερική (κυβερνητική) επιλογή είτε από σκόπιμο “σπρώξιμο των έξω”, ο Ελληνικός Λαός, εξουθενωμένος, απογοητευμένος, χωρίς όραμα και ελπίδα, πιθανά κάποια στιγμή κληθεί να αποφασίσει αν επιθυμεί την παραμονή στο ευρώ ή την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα. Σε παρόμοια περίπτωση, βάσει μιάς γνωστής λαϊκής ρήσης που λέει ότι “ο βρεγμένος τη βροχή δεν την φοβάται” και μιας άλλης που λέει ότι “όπου πεθάνει με πολλούς, θάνατος δεν λογάται”, ένα κουρασμένο και βαθύτατα διχασμένο εκλογικό Σώμα, είναι πολύ πιθανό να παραμερίσει τη λογική και να οδηγηθεί (με δημοκρατικές διαδικασίες) σε εθνική αυτοκτονία
Είναι κάτι που η Πατρίδα μας, το έζησε οδυνηρά στο παρελθόν, κάνοντας και τότε λάθος επιλογή ενώ, είχε απέναντί της, αυτούς που, και σήμερα, μας απειλούν εξ ανατολών....
Στο χέρι όλων μας είναι να μη ζήσουμε ξανά παρόμοια τραγωδία.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
