Εδώ και καιρό ψιθυρίζεται έντονα το «ρεύμα Σύριζα». Από τη μια άκρη της κοινωνίας (κατέχοντες) έως την άλλη (μη έχοντες) όλο και περισσότεροι ανοικτά πλέον αναφέρονται στις εθνικές εκλογές 
προδιαγράφοντας ότι θα στηρίξουν με την ψήφο τους το Σύριζα και ότι θέλει ας γίνει… Κάπως έτσι το περιγράφουν. Θα ψηφίσουν Τσίπρα γιατί απλά κοψομεσιάστηκαν από το πολύ προσκύνημα στα μέτρα, στα μνημόνια, στα κάθε είδους χαράτσια, στα άνευ λόγου και αιτίας πρόσθετα που τους έχει επιβάλλει με τον ετσιθελικό τρόπο η κυβέρνηση.
Φυσικά, άλλο να το ακούς από κάποιον άνθρωπο που είχε συνηθίσει στη ζωή του να ψηφίζει ανάλογα από το που φυσάει ο άνεμος κι άλλο εντελώς να το ακούς από ανθρώπους που είχαν σαφή ιδεολογικό προσανατολισμό και τον στήριξαν διαχρονικά και επίμονα στη ζωή τους.
Τι είναι όμως εκείνο που κάνει καθημερινά τον κόσμο να επιλέγει Τσίπρα;
Είναι άραγε τα ωραία λόγια του προέδρου του Σύριζα και των βουλευτών του που ακούγονται πολύ όμορφα στα αυτιά των ανθρώπων που βλέπουν τη ζωή τους να ξεζουμίζεται από ακατάπαυστα μέτρα, δυσβάσταχτους φόρους και παράλογες απαιτήσεις; Είναι η αγανάκτηση που έχει σωρευτεί και ψάχνει απάγκιο οπουδήποτε αρκεί να σταματήσει ο κατήφορος που βιώνουμε; Ή είναι μήπως η απόλυτη αποστροφή στην σημερινή πραγματικότητα που δεν είναι άλλη από την ελεύθερη πτώση της ζωής μας σε συνθήκες και καταστάσεις που δεν τις είχαμε φανταστεί ούτε στα πιο τρομακτικά μας όνειρα;
Προσωπικά δεν έχω πειστεί απόλυτα ποιος πραγματικά μπορεί να σώσει την παρτίδα. Αναγνωρίζω όμως και κατανοώ απόλυτα όσους με απογοήτευση και βουβό πόνο συνεχίζουν την πορεία προς τον καθημερινό Γολγοθά. Ας μη γελιόμαστε…
Τα προβλήματα στην ελληνική κοινωνία είναι δυσθεόρατα. Δεν κρύβονται πλέον ούτε κάτω από το χαλάκι, ούτε εξαφανίζονται με Azax. Ωστόσο, και οφείλω να είμαι καθαρός με τη συνείδησή μου, δεν μπορώ να παρακολουθήσω τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στο μονόλογο που έχουν ανοίξει ζητώντας η χώρα να επιστρέψει στη ραστώνη και την ουτοπική ευημερία των προηγούμενων ετών. Η λογική «όλα όπως ήταν πριν» δεν μπορεί να βρίσκει σύμφωνους ανθρώπους που επί χρόνια ολόκληρα πλήρωναν ή συνεισέφεραν στην ευημερία εκείνων που ποτέ στη ζωή τους δεν κόπιασαν για τίποτα. Δεν είναι δυνατόν να ανεχόμαστε άλλο το μικρό- πάπτωχο κράτος μας να διατηρεί και να συντηρεί τις ορδές όλων εκείνων που βόλεψαν τη ζωή τους στο Δημόσιο (όχι όλοι αλλά αρκετοί) και αντί να εξυπηρετούν και να διευκολύνουν την καθημερινότητα του δημότη, να πράττουν συνειδητά το αντίθετο.
Ο δάσκαλος μου και φίλος στο φροντιστήριο πριν τις πανελλαδικές (Πολιτική Οικονομία δίδασκε) είπε κάποτε σε μια συζήτηση που είχαμε στην τάξη: «Αλοίμονο εάν ποτέ ο Συνασπισμός –τότε- γίνει κόμμα εξουσίας. Αυτό σημαίνει ότι όλα όσα πρεσβευομε και όλα όσα πιστεύουμε τα ξεπουλήσαμε για μια καρέκλα».
Έτσι δεν είναι Μανώλη;
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
