Το νησί βιώνει μια ανέλπιστη τουριστική ανάκαμψη που οφείλεται στους γείτονες από τα απέναντι παράλια. Εδώ και αρκετό καιρό, κυρίως το Σαββατοκύριακο, οι επισκέπτες αυτοί αφήνουν τα λεφτά τους στις ταβέρνες, στα καταλλύματα, στα ξενοδοχεία και στην αγορά.
Γενικά δηλαδή, οι άνθρωποι αυτοί κάνουν τουρισμό, αναψυχή, χαλαρώνουν.
Την ίδια ώρα που η τουριστική κάνουλα αρχίζει και ρέει, ο τόπος μοιάζει σα να έχει μόλις εξέλθει από χειμέρια νάρκη. Οι υπηρεσίες ελέγχου των επισκεπτών αντί να έχουν θωρακιστεί με προσωπικό και να έχουν οργανωθεί σε όλα τα επίπεδα μοιάζουν ξεχαρβαλωμένες και αντιμέτωπες με το χάος. Σαρδέλες - τουρίστες στοιβάζονται στη σεριά για ώρες, όπως τα ζώα που περιμένουν είτε να σφραγιστούν, είτε να σφαγιαστούν.
Αν τύχει και γλιτώσεις από κατάρρευση μετά το τρίωρο της αναμονής στο Τελωνείο σε περιμένει μια άλλη κόλαση. Μηχανάκια και οδηγοί χωρίς ελάχιστο σεβασμό προς τους ξένους, που είναι δεδομένο ότι δεν γνωρίζουν το χιωτοβλακώδες σύστημα οδήγησης, παρελάζουν χωρίς πινακίδες, χωρίς εξατμίσεις, με σούζα, με γκάζι, σαν τα γύφτικα σκεπάρνια που λένε, έτοιμοι από καιρό να κάνουν την ζημιά τους σε κάθε επίπεδο αισθητικής και τάξης, ενώ η πόλη παραμένει επιεικώς ανεκτική έως αδιάφορη στα φαινόμενα που τη ρημάζουν παντελώς.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, γιατί είναι μάταιο να αραδιάσω εδώ τα τόσα τραγελαφικά συμβαίνουν, η σκέψη μου πηγαίνει σε εκείνους που με περίσσιο θάρρος και θράσος τελικά τόλμησαν να καλέσουν επισκέπτες στον τόπο, την ώρα που δεν μπορεί να τον αντέξει πλέον ούτε ο μόνιμος κάτοικος.
Είναι σα να περιμένεις καλεσμένους στο σπίτι σου για δείπνο και να φοράς πιτζάμα, να έχεις ξέστρωτα τα κρεββάτια, αμάζευτο το μεσημεριανό τραπέζι και παράλληλα την απαίτηση να τους αρέσει το σπίτι σου και να τους προσκαλεις να ξανάρθουν.
Όμως τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και επιδέξιους κώλους. Εμείς φωνάζουμε προς το παρόν ότι από βρακιά είμαστε γεμάτοι…
Χρόνος υπάρχει για να διορθώσουμε τα στοιχειώδη μέσα από έναν αναγκαίο πλέον ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ.
Οι επαγγελματίες προσαρμόστηκαν στα δεδομένα. Η διοίκηση έμεινε αλλού. Δείχνουμε το κακό μας πρόσωπο, εκείνο της μιζέριας της κρίσης και της αδιαφορίας ενώ είναι βέβαιο πως μπορούμε πολύ καλύτερα. Τουλάιχστον απαιτούμε ως πολίτες να είναι καλύτερα. Υπάρχει κι άλλος δρόμος αν δεν μποορύν οι υπέυθυνοι να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων. Κανείς δεν τους κρατά με το ζόρι στις καρέκλες τους, πόσο μάλλον όταν αποδεικνύεται ότι η μια πατάτα διαδέχεται την άλλη.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
