Προχθές το μεσημέρι λίγο μετά τη βροχή, καθώς βρισκόμουν στον μικρό πεζόδρομο πίσω από την «Πυξίδα», παρατήρησα δύο νεαρούς που περπατούσαν δυο μέτρα πριν από μένα κρατώντας ο καθένας το ποδήλατό του. Δεν υπήρχε άλλος κανείς και άθελά μου, αλλά και λόγω της σχετικής ησυχίας που επικρατούσε, άκουσα την ενδιαφέρουσα συνομιλία τους. Δεν θα τους πρόσεχα σε άλλη περίπτωση, αλλά αναγκάστηκα να τους παρατηρήσω για λίγα μόνο μέτρα, αφού στη συνέχεια εγώ άλλαξα κατεύθυνση.
Χωρίς έντονα χρώματα ντυμένοι, σκουλαρικάκι, χούντις, φόρμα και λαφρύ αθλητικό παπουτσάκι, βρίσκονταν στον κόσμο τους, στον προβληματισμό και στις ανησυχίες τους. Δυο σύγχρονα ελληνάκια γύρω στα είκοσι, ίσως φοιτητές στο πανεπιστήμιο μας.
Τι έλεγαν; Μακάρι -σκέφτηκα- να τους άκουγε ο δήμαρχος κι οι άλλοι καθυστερημένοι που τόσα χρόνια διαχειρίζονται από τις βαθιές καρέκλες τους την τύχη και το μέλλον του τόπου μας. Από την άλλη -πάλι σκέφτηκα- υπάρχει περίπτωση αυτοί, αν άκουγαν τα δυο παιδιά, να καταλάβαιναν τίποτα; Μάλλον όχι…
Έμεινα με τις σκέψεις όταν γυρίζοντας στο σπίτι άνοιξα τον «πολίτη» και διάβασα τον Κατσαράκη. «Καλύτερα μέσα ή έξω;» αναρωτιέται γυρίζοντας στη Χίο ύστερα από μια σύντομη επίσκεψή του - κάπου στην κεντρική Ευρώπη. Σίγουρα, γυρίζοντας στο ελλαδιστάν, πέσανε τα μούτρα σου αγαπητέ Νίκο και σε καταλαβαίνω. Αλλά μάλλον πρέπει να βγάλεις πιο τολμηρά (!) συμπεράσματα. Λες, «θέλουμε όραμα και χάραξη στρατηγικής χωρίς αστερίσκους». Νομίζεις πως δεν έχουμε; Λάθος. Αν άκουγες τα δυο παιδιά όμως σήμερα στον πεζόδρομο πίσω από την «Πυξίδα», τη λύπη και την οργή τους για την κατάντια μας, τότε θα καταλάβαινες κι εσύ, όπως εγώ, τί φταίει. Ας τολμήσουμε. Νέες και ριζοσπαστικές αντιλήψεις θέλουμε και όχι τις αντιλήψεις του κουρασμένου και αιωνόβιου πολιτικού προσωπικού, που δε λέει να ξεκολλήσει από την καρέκλα της εξουσίας, που, όπως φαίνεται, είναι αλειμμένη με πολύ μέλι.
Τι έλεγαν τα δυο παιδιά; Λοιπόν, έβλεπαν το μικρό πεζόδρομο πίσω από την Απλωταριά να έχει μετατραπεί σε parking μηχανών κύρια μεγάλου κυβισμού και τρελαίνονταν. «Ρε φίλε, έλεγε ο ένας στον άλλο, η Χίος είναι πόλη για ποδήλατο, τί καταλαβαίνουν μ’ αυτά τα θηρία που κουβαλούν εδώ μέσα;»… Δεν το περίμενα…. Δες, είπα μέσα μου, πόσο σωστοί είναι αυτοί οι δυο σκουλαρικάτοι, που, αν τους έβλεπαν οι καθυστερημένοι, θα τους έλεγαν… αλήτες. Αυτές οι ιδέες Νίκο μου πρέπει επιτέλους να μπουν μπροστά. Και βέβαια πιστεύω, δεν είναι ευτυχώς όλη η Ελλάδα έτσι. Τι μπορεί να πει κανείς για παράδειγμα για τα Χανιά και όχι μόνο ;
ΥΓ. Είναι αρκετά παιδιά, κύρια από λαϊκές συνοικίες, που πριν από μερικά χρόνια κατάφεραν κι εδώ να αποκτήσουν με λίγα λεφτά μια δική τους σανίδα. Έφαγα τα μούτρα μου να πείσω για να φτιάξουμε μια πίστα skateboard. Αλλά εδώ ξέρουμε μόνο τις … παιδικές χαρές. Καθυστερημένοι!
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
