Για να βγει από την κρίση η Ελλάδα πρέπει επιτέλους να εγκαταλείψει τον σοσιαλισμό. Με απλά λόγια, ο σοσιαλισμός δεν λειτουργεί. Αποτυγχάνει να προωθήσει την οικονομική ανάπτυξη επειδή δεν συνάδει με τις θεμελιώδεις αρχές της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Από τη φύση τους οι άνθρωποι ανταποκρίνονται στα κίνητρα. Ωστόσο ο σοσιαλισμός είναι ένα σύστημα που αγνοεί τα κίνητρα, περιορίζει την ανάπτυξη και περιορίζει, επίσης,το ανθρώπινο δυναμικό. Ο κύριος στόχος του, ο οποίος είναι η επίτευξη της ισότητας, πραγματοποιείται κάνοντας όλους τους πολίτες εξίσου φτωχούς και εξίσου άθλιους. Στην Ελλάδα, συγκεκριμένα, ο σοσιαλισμός κατάφερε να αντικαταστήσει την αξιοθαύμαστη αρχαία κουλτούρα
της αξιοκρατίας, του ανταγωνισμού και της δικαιοσύνης με μια σύγχρονη κουλτούρα νεποτισμούκαι κηδεμονίας, κατευθύνοντας τη χώρα σε κρίση.
Αμέσως μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο η Ελλάδα υπέστη έναν βάναυσο εμφύλιο πόλεμο μεταξύ των δεξιών και των αριστερών δυνάμεων. Ενώ οι υπέρ-δυτικές δυνάμεις της δεξιάς κέρδισαν τελικά, η κληρονομιά της αριστεράς δεν εξασθένησε. Επανήλθε με εκδίκηση τη δεκαετία του 1980, καθώς το κυρίαρχο αριστερό κόμμα του ΠΑΣΟΚ πήρε την εξουσία και εφάρμοσε μια σειρά σοσιαλιστικών πολιτικών, περιορίζοντας τις ελεύθερες αγορές, τον ανταγωνισμό και τις επιχειρήσεις. Αυτοί οι περιορισμοί, σε μεγάλο βαθμό, έθεσαν τα θεμέλια για την κρίση του ελληνικού χρέους που ξέσπασε το 2010 και συνεχίζεται έως και σήμερα.
Η Ελλάδα πρέπει λοιπόν να συνειδητοποιήσει ότι ο σοσιαλισμός δεν φέρνει την οικονομική ανάπτυξη. Αυτό είναι το μάθημα από πολλά ιστορικά παραδείγματα αποτυχημένων σοσιαλιστικών προγραμμάτων, μεταξύ των οποίων είναι της Σοβιετικής Ένωσης, της Κούβας, της Βενεζουέλας και της Βόρειας Κορέας. Και όσον αφορά τις λίγες σοσιαλιστικές ιστορίες «επιτυχίας» που μπορεί να αναφερθούν στην αντίκρουση, όπως αυτή των Σκανδιναβικών χωρών, πρέπει να σημειωθεί ότι η επιτυχία τους βασίζεται, σε σημαντικό βαθμό, στη μεταφορά τεχνολογίας και καινοτομίας από άλλες καπιταλιστικές χώρες, κυρίως από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Επιπλέον, η Ελλάδα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι, στην πραγματικότητα, οι αποκεντρωμένες ελεύθερες αγορές και ο ανταγωνισμός ενισχύουν την οικονομική ανάπτυξη. Η απόδειξη έγκειται στην επιτυχία πολλών δυτικών δημοκρατιών της ελεύθερης αγοράς, ιδίως των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ηνωμένου Βασιλείου. Αυτές οι χώρες δημιούργησαν τις προϋποθέσεις οικονομικού δυναμισμού, οι οποίες περιλαμβάνουν μια κουλτούρα επιχειρηματικότητας, ενδογενή καινοτομία και ιδρύματα που υποστηρίζουν τις επιχειρήσεις. Δυστυχώς, αυτό δεν συνέβη στην περίπτωση της Ελλάδας, όπου τα τελευταία τριάντα χρόνια οι διαδοχικές κυβερνήσεις εφαρμόζουν σοσιαλιστικές πολιτικές, δημιουργώντας, αντί να εξαλείψουν, τα εμπόδια για οικονομική πρόοδο.
Το άρθρο αυτό εξετάζει, επομένως, τρεις συγκεκριμένες σοσιαλιστικές πολιτικές που εμποδίζουν την οικονομική ανάπτυξη στην Ελλάδα. Σχετίζονται με την παιδεία, τη φορολογία και τον δημόσιο τομέα.Πρώτον, υπάρχει «ο ελέφαντας στο δωμάτιο» –τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Τηρώντας τη σοσιαλιστική αντίληψη ότι η εκπαίδευση πρέπει να παρέχεται και να διαχειρίζεται κεντρικά από το κράτος, το ελληνικό Σύνταγμα απαγορεύει εντελώς τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Το άρθρο 16, παράγραφος 5, ορίζει ότι «η εκπαίδευση σε πανεπιστημιακό επίπεδο παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που είναι πλήρως αυτοδιοικούμενα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου. Τα ιδρύματα αυτά λειτουργούν υπό την εποπτεία του κράτους».
Ενώ είναι ευγενές για το κράτος να παρέχει οικονομικά προσιτή δημόσια ανώτατη εκπαίδευση, δεν είναι καθόλου απαραίτητο ή κατάλληλο να περιοριστεί η επιλογή της ιδιωτικής πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Απαγορεύοντας την πρόσβαση στην ιδιωτική εκπαίδευση, ο σοσιαλισμός μειώνει τον ανταγωνισμό μεταξύ των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων και εν συνεχεία μειώνει την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Σε αυτό το πλαίσιο δεν είναι περίεργο γιατί η Ελλάδα εξάγει τους καθηγητές και τους φοιτητές της στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην υπόλοιπη Ευρώπη! Εάν η Ελλάδα επιθυμεί να αυξήσει την ποιότητα της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης της και να αποτρέψει τη διαρροή εγκεφάλων, πρέπει αναμφισβήτητα να νομιμοποιήσει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Δεύτερον, υπάρχει το επαχθές φορολογικό σύστημα. Σύμφωνα με τη σοσιαλιστική συνταγή για υψηλή φορολογία, η Ελλάδα διατηρεί έναν μεταξύ των υψηλότερων φορολογικών συντελεστών στην Ευρώπη, επηρεάζοντας αρνητικά τις επενδύσεις και την ανάπτυξη των επιχειρήσεων. Το πρόβλημα εδώ είναι διπλό. Αφενός η Ελλάδα πρέπει να καταστήσει τους φορολογικούς συντελεστές ανταγωνιστικούς, να αυξήσει τις εγχώριες επιχειρήσεις και να προσελκύσει ξένες επενδύσεις και από την άλλη πλευρά πρέπει να μειώσει τη φοροδιαφυγή, να διατηρήσει τον πλούτο της.
Επί του παρόντος στην Ελλάδα, εάν κερδίζετε περισσότερα από €40 χιλ. ετησίως, ο συντελεστής φόρου εισοδήματος σας είναι 45%. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, αντίθετα, αν κερδίζετε μεταξύ $37-$91 χιλ., ο συντελεστής φόρου εισοδήματός σας είναι 25%. Αυτή είναι μια τεράστια διαφορά. Ως αποτέλεσμα η φορολογική κατάσταση στην Ελλάδα μειώνει το κίνητρο και την ικανότητα του επιχειρηματία να δραστηριοποιείται. Αν η Ελλάδα μειώσει τους φορολογικούς συντελεστές της, θα είναι σε θέση να προσελκύσει επενδύσεις, να αναπτύξει την οικονομία και να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της στο χρέος της.
Η Ελλάδα πρέπει, επίσης, να κλείσει πολλά κενά για τη μείωση της φοροδιαφυγής. Παρόλο που είναι δύσκολο να μετρηθεί, μια πρόσφατη μελέτη από την Ernst & Young εκτιμά ότι τα έσοδα που χάνονται λόγω της φοροδιαφυγής των ατομικών εισοδημάτων κυμαίνονται από 1,9% έως 4,7% του ετήσιου ΑΕΠ. Αυτό υποδηλώνει ότι ένα σημαντικό ποσό εσόδων μπορεί να επιτευχθεί εάν το σύστημα είσπραξης των φόρων γίνει αποτελεσματικό, πράγμα που μπορεί να επιτευχθεί με τη χρήση καλύτερης τεχνολογίας και εποπτείας.
Τρίτον, υπάρχει ο φουσκωμένος δημόσιος τομέας, ο οποίος πρέπει να αναδιαρθρωθεί για να προωθήσει την αποτελεσματικότητα και να διευρύνει τις ευκαιρίες του ιδιωτικού τομέα. Αντιγράφοντας το σοσιαλιστικό μοντέλο ενός μεγάλου δημόσιου τομέα, η Ελλάδα έχει αναπτύξει μια μη παραγωγική γραφειοκρατία. Σήμερα, ο δημόσιος τομέας απασχολεί 1 στους 5 Έλληνες εργαζόμενους. Για χρόνια τα πολιτικά κόμματα έχουν κατανείμει θέσεις εργασίας του δημόσιου τομέα με αντάλλαγμα ψήφους, μια πρακτική γνωστή ως πελατειακή. Αυτή η κακή πρακτική πρέπει να σταματήσει μια για πάντα και η στελέχωση του Δημοσίου πρέπει να γίνει με αξιοκρατικό τρόπο. Σύμφωνα με την έκθεση του Παγκόσμιου Οικονομικού
Φόρουμ 2016-2017 για την Παγκόσμια Ανταγωνιστικότητα, η Ελλάδα κατατάσσεται προς την κατεύθυνση του βυθού, στην 86η θέση από 138 χώρες όσον αφορά την οικονομική ανταγωνιστικότητα. Αυτή είναι μια σαφής ένδειξη ότι ο υπερμεγέθης δημόσιος τομέας μειώνει την παραγωγικότητα της χώρας και επομένως παρεμποδίζει την καινοτομία και την οικονομική ανάπτυξη.
Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα χρειάζεται κάτι περισσότερο από την αναδιάρθρωση του χρέους. Πρέπει να ρίξει εντελώς τις σοσιαλιστικές της αξίες και να επιλέξει να υιοθετήσει οικονομικές πολιτικές που θα ενισχύουν τον ανταγωνισμό, τις ελεύθερες αγορές, την επιχειρηματικότητα και την ενδογενή καινοτομία. Εάν το πράξει, τότε θα βγει από την κρίση και θα έχει ένα λαμπρό μέλλον. Τα καλά νέα είναι ότι η επιτυχία είναι μια επιλογή - η επιλογή να εγκαταλείψουμε τον σοσιαλισμό και να υιοθετήσουμε έξυπνες οικονομικές πολιτικές. Ουσιαστικά, το μέλλον της Ελλάδας είναι στα χέρια της.
*WHO IS WHO
ΑπόστολοςΠίττας
Καθηγητής οικονομικών στο Long Island University Post και πρώην καθηγητής πολιτικών επιστημών στο City University of New York.
Πάνος Μουρδουκούτας
Καθηγητής οικονομικών στο Long Island University Post και στο Columbia University.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
