... και φυσικά αναζητείται ελπίς μεταξύ των λογικών διότι όπως βλέπετε και όπως πιθανά θα διαβάσατε, άλλοι ασχολούνται με μεγαλύτερα προβλήματα κατά τη γνώμη τους όπως το ποιος σαμποτάρισε την απεργία των καθηγητών ή ποιος είναι ο απεργοσπάστης και ποιος όχι. Ποιος πούλησε και ποιος χάρισε...
Κανέναν προφανώς δεν προβλημάτισε το γεγονός ότι στην μεγάλη συγκέντρωση που πραγματοποίησε η ΑΔΕΔΥ και το ΠΑΜΕ μαζεύτηκε μετά βίας το 2% ( και πολύ λέω) των εργαζομένων στο Δημόσιο. Γιατί άραγε; Αυτό το «γιατί» ποιος μπορεί να το απαντήσει;
Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Το συνδικαλιστικό τοπίο χρειάζεται όχι μόνο αλλαγές προσώπων αλλά πλήρη εκσυγχρονισμό, όσο κι αν τρομάζει η λέξη εκείνους που απεχθάνονται τον οποιοδήποτε νεωτερισμό.
Ναι, έχει βαλτώσει η κατάσταση. Απωθούν από τις διαδηλώσεις και τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας τον κόσμο. Απωθούν τους πολίτες. Όχι το νόημα των συγκεντρώσεων που παραμένει πάντα επίκαιρο, αλλά τα πρόσωπα, οι νοοτροπίες και οι λογικές που έχουν επιβάλλει σε μια χούφτα ανθρώπους να ιδιωτικοποιούνται την αγανάκτηση, την διαμαρτυρία και την αντίδραση (σε λογικά πλαίσια), στιγματίζοντας παράλληλα όλους όσους δεν έχουν αποδεχτεί τις λογικές τους. Ποιος δεν είναι αγανακτισμένος σήμερα; Ποιος δεν έχει παράπονα; Ποιος δεν έχει προβλήματα; Πρέπει να τα εκφράζει μαζί τους για να για να έχουν βάση και αποδοχή;
Μια φορά βρέθηκαν οι αγωνιστές από τις δυο πλευρές στον ίδιο χώρο συγκέντρωσης και τι κατάφεραν; Να χαρίσουν σκηνές απείρου κάλλους με αλληλοκατηγορίες για «προβοκάτορες» και άλλα γραφικά που δεν αξίζουν καμίας αναφοράς.
Πραγματικά πιστεύουν ότι απειλούν κανένα «σύστημα» με κινητοποιήσεις σαν και αυτές που είδαμε χτες; Βούτυρο στο ψωμί εναντίων εκείνων που διαμαρτύρονται θα έλεγα.
Δεν έχει αξιοπρέπεια μήπως εκείνος που δεν επιλέγει να μετάσχει σε μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας; Δεν έχει αξιοπρέπεια, αγανάκτηση και προβλήματα εκείνος που δεν εκφράζεται από τον τύπο και των χαρακτήρα των μαζώξεων όπως γίνονται σήμερα; Αυτό γιατί επιτέλους δεν απαντάται από κανένα φορέα και κανέναν συνδικαλιστή; Είμαστε άραγε όλοι χωρίς ευαισθησία, χωρίς ιδανικά, χωρίς λογική;
Διατρέχουμε μια περίοδο όπου για πρώτη φορά ο Έλληνας κυνηγά τις εξελίξεις αντί να συμβαίνει το αντίστροφο. Είναι καιρός για γενναία αυτοκριτική από όλες τις πλευρές, αν και είμαι πεπεισμένος πως είναι πολύ αργά... Εξάλλου όπως προείπα, οι συγκεντρώσεις έχουν πάψει να είναι μαζική υπόθεση. Περισσότερο σε ιδιωτική φέρνουν και τελικά... είναι.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
