Έχει διπλό χάρισμα. Μεταδίδει τη διάθεση για επιτυχία μέσα από τη συνεργασία. Ταυτόχρονα πείθει το κοινό για την αξία της παράστασης, ακόμα κι αν μετά δυσκολίας είναι σε θέση όλοι να τη συλλάβουν.
Αμέτε στα ξεγγιλίδια. Α, που να σου ‘ρθει σούρδιση. Με φράσεις και λέξεις σήματα κατατεθέν της τοπικής μας διαλέκτου ο Λευτ. Βενιάδης ... βίδωσε από την αρχή «Στο τραπέζι» όσους Κυριακή και Δευτέρα βρέθηκαν στο Μουσείο Μαστίχας να παρακολουθήσουν τη μουσικοθεατρική του παράσταση, επίλογο στο συνολικά εξαιρετικό Chios Music Festival.
Η δυνατή εισαγωγή, οι νευρικοί διάλογοι, ο αυτοσαρκασμός στο πνεύμα του Σουρή για την κοινωνία που αναπαράγουμε, η απρόβλεπτη διαδοχή μουσικής, χορωδίας, θεατρικών σκηνών, ήχων και κινήσεων και κυρίως η αίσθηση της συμμετοχής στο έργο όλων των θεατών κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον σε μια απαιτητική παράσταση.
Η πανσέληνος στον ουρανό των συνόρων Πυργίου και Εμπορειού είχε χαρίσει φυσικούς προβολείς στην παράσταση ή καλύτερα στο ... εκκλησίασμα. Πάνω από 400 θεατές με απερίσπαστη προσοχή παρακολούθησαν ένα δυνατό θέαμα, για κάποιους από αυτούς στα όρια να αντιληφθούν τη διάσταση του. Αυτή ήταν και η μεγαλύτερη επιτυχία Βενιάδη. Φεύγοντας όλοι κατανόησαν ότι πήραν μέρος σε μια υψηλών προδιαγραφών παραγωγή.
«Αυτός είναι ο στόχος. Να ανεβαίνουμε διαρκώς επίπεδο», ανέφερε ο χαρισματικός καλλιτέχνης στον «π» στο τέλος της παράστασης, λίγο προτού σαν παιδί πανηγυρίσει με τους υπόλοιπους εξαιρετικούς συντελεστές την επιτυχία του εγχειρήματος.
«Η πιο μεγάλη επιτυχία έγκειται στο ότι όλο αυτό που είδατε οργανώθηκε τώρα. Σχεδόν μέσα σε δυο – τρεις ημέρες. Δεν υπήρχαν χρόνοι για πρόβες ή προετοιμασία», εξέπληξε.
Κείμενο δυνατό. «Ξέρεις εσύ … που δεν θα πας στη δουλειά όταν χιονίζει, που δεν καθαρίζεις την αυλή σου γιατί περιμένεις άλλος να το κάνει για εσένα, αλλά θα ξεχιονίσεις μέχρι την καφετέρια για να βγάλεις την selfie ή μέχρι την ταβέρνα για να πιεις το τσίπουρο και να πεις το κλασικό: το γαμημένο, δεν υπάρχει κράτος.» «Επί ΠΑΣΟΚ οι αφισοκολλητές βολευόντουσαν στις ΔΕΚΟ. Επί ΣΥΡΙΖΑ στις ΜΚΟ. Μια ξεφτίλα δρόμος, δεν είναι και λίγο.»
Σαρκαστικές διαπιστώσεις μιας κοινωνίας στα όρια της αυτογελοιποίησης. Στοχασμοί ενός σημαντικού καλλιτέχνη με πηγαία διάθεση να επιστρέψει στη γενέτειρα τα ερεθίσματα που τον έμπλεξαν στις γραμμές της τέχνης και της μουσικής.
Κι εκεί στο τέλος η επισήμανση του εικονολήπτη. «Εισηγήθηκα να υπήρχε δυνατότητα για περισσότερες κάμερες, όμως το μπάτζετ ήταν περιορισμένο...». Δυνατή τέχνη, τελικά, γίνεται και χωρίς υψηλό μπάτζετ. Φτάνει να έχει την υπογραφή και τη διάθεση Βενιάδη.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
