Ο Ζακ Ελλύλ, ο μεγάλος Χριστιανός καθηγητής πολιτικής επιστήμης, στο έργο του «Από την επανάσταση στις εξεγέρσεις», το οποίο γράφτηκε το 1972, διατυπώνει τη γνώμη ότι στην πιο σύγχρονη (μεταμοντέρνα) εποχή λείπει αυτό που αποκαλείται στην κοινωνική θεωρία «επαναστατικό υποκείμενο».
Ότι αυτό δε θα μπορούσε δυστυχώς να είναι ούτε η νεολαία (με το Μάη του ’68) ούτε ο τρίτος κόσμος ούτε άλλοι παρόμοιοι φορείς που θεωρήθηκαν από κάποιους επαναστατικοί, κατά τρόπο αντίστοιχο με την εξαθλιωμένη βιομηχανική εργατική τάξη (προλεταριάτο). Ο Ζακ Ελλύλ έλεγε ότι πλέον δεν έχουμε επανάσταση, που μπορεί να φέρει ένα πλήρη κοινωνικό μετασχηματισμό, αλλά έχουμε εξεγέρσεις μικρότερης κλίμακας.
Εντούτοις, μια εξέγερση όπως αυτή του Πολυτεχνείου, χωρίς να μπορεί να έχει μεγάλης κλίμακας συνέπειες για το αστικό πολιτικό σύστημα, έχει μεγάλη συμβολική αξία. Το φύλλο της «Χριστιανικής» της 8ης Δεκεμβρίου 1973 είχε πει για την εξέγερση του Πολυτεχνείου ότι είναι το «νέο Μεσολόγγι» της «αθάνατης ελληνικής νεολαίας».
Αυτό ήταν και το τελευταίο φύλλο της «Χ» που βγήκε στην κυκλοφορία, πριν ο «δόλιος βλαξ» Ιωαννίδης με την ΕΣΑ την κλείσει οριστικά και στείλει στην εξορία τον πρόεδρο και ιδρυτή Νίκο Ψαρουδάκη.
Η δικτατορία τότε υπέστη ένα μεγάλο πλήγμα, αφού ο Παπαδόπουλος αναδείχτηκε ως νέος «Ευτρόπιος»: ο ύπατος και πατρίκιος (το αντίστοιχο του πρωθυπουργού) της εποχής του αγίου Ιωάννη του Χρυσόστομου που κατάργησε το άσυλο, τότε εκκλησιαστικό και έπειτα ακαδημαϊκό, και κατέληξε ικέτης σε αυτό από τα συσσωρευμένα αμαρτήματά του.
Τα γεγονότα είναι λίγο-πολύ γνωστά. Η Χριστιανική Δημοκρατία τότε μέσω του Νίκου Ψαρουδάκη είχε εξαρχής θεωρήσει τα αιτήματα των συγκεντρωμένων φοιτητών δίκαια και είχε γράψει δημόσια μέσω της εφημερίδας ότι πρέπει να ικανοποιηθούν άμεσα. Η εξέγερση των φοιτητών είχε ένα έντονα αντιτυραννικό χαρακτήρα και από αυτή την άποψη είχε ένα έντονα και αυθεντικά ελληνικό χαρακτήρα, που ντρόπιαζε τους τυράννους καπήλους του έθνους, τους «υπερεθνικόφρονες» δικτάτορες. Αυτό το νόημα στο βάθος είχαν οι ελληνικές σημαίες που αναρτήθηκαν στο Πολυτεχνείο, διότι στην ελληνική παράδοση δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ ξένων και Ελλήνων τυράννων.
Το φετινό μήνυμα
"Συμπληρώνονται 49 χρόνια από την εξέγερση εκείνη, όμως τα αιτήματα των φοιτητών παραμένουν αδικαίωτα. Η γενιά τότε ονόμαζε τον εαυτό της γενιά «χωρίς μέλλον» (no future), και πράγματι οι επόμενες δεκαετίες έφεραν αυτό που οι προφητικές φωνές διακήρυτταν: την κατάρρευση και τύποις της «εν αμαρτίαις γηράσασας» Σοβιετικής Ένωσης, τη Ρεβάνς του «διαρκούς αντιχρίστου» της Πλουτοκρατίας που καραδοκούσε επί δεκαετίες με το νεοφιλελευθερισμό, προχωρώντας σε ακραίες μεταρρυθμίσεις υπέρ των άδικων μεγαλοσυμφερόντων της κεφαλαιοκρατίας, που βάφτιζε «εκσυγχρονισμό», αντι-κρατισμό, αντι-λαϊκισμό, φιλελευθερισμό, οικονομική ελευθερία και πολλά άλλα, αλλά και την εμβάθυνση της εθνικής εξάρτησης.
Αποτέλεσμα όλων αυτών η συνεχής αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων μέχρι σχεδόν του ορίου λιμοκτονίας και θραύσης. Το ψωμί έχει γίνει ζητούμενο, με τις ανάγκες των πολλών να βρίσκονται υπό αίρεση και ειδικά στη χώρα μας με τις νεοφιλελεύθερες διακυβερνήσεις των τελευταίων ετών και τα τρία εκατομμύρια σε κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικής περιθωριοποίησης. Η παιδεία επίσης έχει καταργηθεί ουσιαστικά.
Οι νέοι άνθρωποι, σε μια συνεχή ορθοπεταλιά, λόγω και της μαζικής ανεργίας όλων των προηγούμενων χρόνων, βρίσκονται σε κυνήγι τυπικών προσόντων, μήπως και… προτιμηθούν από κάποιον μελλοντικό εργοδότη ή το Κράτος. Η εργασία έχει, παρά τη ρητή πρόβλεψη του Συντάγματος, πάψει να είναι κοινωνικό δικαίωμα. Τρέχουν έτσι όλοι μαζί και καθένας χώρια όχι για να μορφωθούν, να ολοκληρωθούν και να πραγματωθούν ως άνθρωποι, αλλά για να γίνουν τα «ανταλλακτικά» στα εξαρτήματα του συστήματος.
Εμείς, ως Χριστιανοί και ειδικότερα ως Χριστιανική Δημοκρατία, έχουμε σαφείς θέσεις για όλα τα θέματα αυτά. Η εξουσία εκπίπτει σε τυραννία όταν δεν αποβλέπει προς το κοινό συμφέρον των αρχόμενων, όταν ο τύραννος (και οι ευνοούμενοί του) νέμονται αυτά που ανήκουν στους πολλούς ωφελώντας τους εαυτούς τους, όταν αυτά που πράττει βρίσκουν τους αρχόμενους αντίθετους. Και, όπως έγραφε ο όντως άγιος Επίσκοπος Αντώνιος Κόμπος, «ο βιαίως αντιτασσόμενος εις τα εμπαθή καθεστώτα, θεωρούμενα απαραβίαστα παρά των πολλών, πρέπον είναι να διαλαλήται και ως γενναιόψυχος και ως τυραννοκτόνος». Αυτή την ζωντανή και θυμώδη αντίσταση προέβαλαν τα παιδιά του Πολυτεχνείου.
Τότε οι αντιδρώντες, με όλη την αγνότητα των προθέσεών τους, έμειναν απελπιστικά μόνοι από μια ανάξια δοτή Διοικούσα Εκκλησία και μεγάλο μέρος της κοινωνίας, που δεν είχε το σθένος, λόγω μικροαστισμού, να στηρίξει με ενεργό αλληλεγγύη την αντίσταση. Σήμερα, πρέπει όχι μόνο να τιμήσουμε το σθένος των ηρώων του Πολυτεχνείου αλλά και να μιμηθούμε από το παράδειγμά τους: διότι η τιμή του μάρτυρα είναι η μίμησή του".
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
