Κάποια χρόνια πριν λειτουργούσε η ανταγωνιστική διάθεση. Πόσοι πήγαν στο χορό των Βικιανών; Εμείς πρέπει να βγούμε παραπάνω, έλεγαν οι γείτονες Αμαδιανοί ή Καμπούσοι και το αντίστροφο. Οι εποχές άλλαξαν, τα χωριά διαρκώς ερημώνουν και οι ισχυροί δεσμοί του παρελθόντος της παροικίας αρχίζουν να εξασθενούν.
Στη βορειοανατολική Χίο εδώ και λίγα χρόνια δοκιμάζουν ένα ενδιαφέρον πείραμα βιώσιμου συνεργατισμού. Η περιοχή μπολιάζεται από την επιστημονική κατεύθυνση που της δίνει ο καθηγητής πανεπιστημίου Νίκος Καλογεράς και, έστω και με βήματα που θέλουν το χρόνο τους, κάτι αρχίζει να μεταβάλλεται τουλάχιστον σε επίπεδο νοοτροπίας.
Το κοινό γλέντι…
Οι Σύλλογοι των χωριών διατηρούν κανονικά την αυτονομία τους. Σαν πρώτη ένδειξη να σπάσουν στεγανά ετών κάτοικοι των Αμάδων, του Βικιού και των Καμπιών διοργάνωσαν πάντως μια πρώτη κοινή εκδήλωση, ένα βιορειοχωρούσικο γλέντι στο Παλαιό Φάληρο, στο οποίο πέτυχαν να συγκεντρώσουν πάνω από 100 Χιώτες απ’ τα χωριά τους για έναν κοινό σκοπό: να αρχίσουν να λειτουργούν με συνείδηση κοινού χώρου.
Η ιδέα έφτασε από … την Ολλανδία και συγκεκριμένα από τον Νίκο Καλογερά, που εδώ και χρόνια πιστεύει πως ο μοναδικός τρόπος διάσωσης των χωριών της Βορειοανατολικής Χίου είναι η μέθοδος «κοινό μέτωπο». «Μόνη λύση για αυτά τα χωριά είναι να ενώσουν τις δυνάμεις τους. Δεν είναι η πρώτη φορά που συνεργάζονται μεταξύ τους το Βίκι, οι Αμάδες και τα Καμπιά. Η κεντρική ιδέα είναι να καταφέρουμε να κρατήσουμε ζωντανά τα χωριά της Βορειοανατολικής Χίου και να τα εξελίσσουμε , αν είναι δυνατόν», εξηγεί το στόχο ο Ν. Καλογεράς.
… με στόχο το κοινό ταμείο
Η οργάνωση της εκδήλωσης κατέληξε γυναικεία υπόθεση. Η Σταυρούλα από τα Καμπιά, η Μαριστίνα από το Βίκι και η Κυριακή από τις Αμάδες ήταν εκείνες που κινητοποίησαν τους συγχωριανούς τους. «Καταφέραμε για πρώτη φορά να συγκεντρωθούμε για να ενισχύσουμε τα ταμεία των χωριών μας, προκειμένου να τα βοηθήσουμε να εξελιχθούν», αναφέρει η Αμαδιανή, Κυριακή Τράτση.
Το πόσο που συγκεντρώθηκε είναι σεβαστό, αλλά ακόμη δεν έχει αποφασιστεί που θα επενδυθεί. Το επικρατέστερο σενάριο ωστόσο, είναι για την ενίσχυση πυρασφάλειας των τριών χωριών, μια και οι πυροσβεστικές μάνικες που υπάρχουν για πρώτη ανάγκη είναι τουλάχιστον τριακονταετίας.«Το καλοκαίρι θα μαζευτούμε σε ένα από τα τρία χωριά και θα καταλήξουμε που θα το δαπανήσουμε», εξηγεί στον «π» η κ. Σταυρούλα Κάρτσωνα.
Στόχος οραματικός
Ουτοπία είναι να πιστεύει κανείς ότι ένας χορός … συμφιλίωσης είναι σε θέση να διασώσει από τους κινδύνους τα χωριά. Χωρίς στρατηγική σε ευρύτερο τοπικό επίπεδο δεν είναι εφικτό να φρενάρει η πορεία τους προς την ολοσχερή εγκατάλειψη. Οι πρωτοβουλίες των κατοίκων ωθούν πάντως τις αρχές να αντιληφθούν ότι η αδιέξοδη αστυφιλιακή πολιτική τους δεν γίνεται με τη συγκατάθεση τους.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
