Τρία χρόνια συμπληρώθηκαν από τη μέρα που ο ονειρόκοσμος «Angel Eyes» παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο κοινό από τη δημιουργό Λίλα Κίσσα-Φραγκομίχαλου με την έκθεση ζωγραφικής «Angel Eyes on canvas» στο Ομήρειο. Με αφορμή αυτή την επέτειο, το λογοτεχνικό διαδικτυακό site και περιοδικό «Θεματοφύλακες Λόγω Τεχνών» φιλοξένησε ένα πολύ ενδιαφέρον αφιέρωμα με συνέντευξη από τη συγγραφέα-εικονογράφο με «σκιαγραφητή» τον Ηλίας Τσιάρα.
Τα λόγια είναι περιττά μπροστά στο ταλέντο της Λίλας Κίσσα-Φραγκομίχαλου.Συγγραφή, Ζωγραφική, Εικονογράφηση σε ένα μαγικό μείγμα…
Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με το σκίτσο; Ποιο ήταν το πρώτο βιβλίο-κόμικ που διάβασες και είπες «Θέλω να ζωγραφίζω κι εγώ έτσι!»;
Λ.Κ.: Για να πάω στην εκκίνηση των πραγμάτων, όσον αφορά τη σχεδίαση, πρέπει να γυρίσω τη μνήμη μου στα χρόνια που πήγαινα ακόμα στο Δημοτικό σχολείο, περίπου στο 1986-1987. Τότε, μεγαλώναμε όλοι μας με εικονογραφημένα μυθιστορήματα μεγάλων κλασσικών συγγραφέων και θυμάμαι ότι οι εικόνες που είχαν στις σελίδες τους με συνέπαιρναν και προκαλούσαν τη φαντασία μου να σκεφτεί ακόμα πιο ολοκληρωμένα την ιστορία και τους ήρωες. Όμως αυτό που λέτε, το άναμμα μιας σπίθας που με ώθησε στο να πω «Θέλω κι εγώ να ζωγραφίσω έτσι», συνέβη τον καιρό που η Ελληνική Τηλεόραση έδειχνε τη σειρά κινουμένων σχεδίων «Candy-Candy» η οποία είχε προκαλέσει φρενίτιδα στην εποχή της. Τις ώρες προβολής της οι δρόμοι άδειαζαν σχεδόν! Και θυμάμαι τον εαυτό μου να μαγνητίζεται από τα μεγάλα εκφραστικά και με λάμψεις μάτια των δισδιάστατων ηρώων, σαν να ασκούσαν πάνω στην ψυχή μου κάποιο είδος μαγείας! Σχεδόν ταυτόχρονα με την προβολή της σειράς ξεκίνησε να βγαίνει και το ομώνυμο περιοδικό στα περίπτερα. Το περίμενα κάθε εβδομάδα και κάπου εκεί έπιασα για πρώτη φορά τα μολύβια μου πιο σοβαρά!
Πες μας δυο λόγια για τα δύο βιβλία Αngel Eyes που κυκλοφορούν ήδη. Από πού εμπνεύστηκες για τη συγγραφή τους;
Λ.Κ.: Η έμπνευση για τον «ονειρόκοσμο» -όπως τον λέω συχνά- του Angel Eyes ήταν ένα αρκετά περίεργο γεγονός για μένα. Την εποχή εκείνη βέβαια είχα ασχοληθεί ήδη αρκετά με τη θεωρητική μελέτη διάφορων συστημάτων εσωτερισμού και μαγείας, συγκεντρώνοντας μια πραγματικά μεγάλη βιβλιογραφία, γιατί πάντα με τραβούσε η έκανα κάτι με όλα αυτά που είχα διαβάσει. Σκεφτόμουν ότι ίσως θα μπορούσα να γράψω κι εγώ, αλλά
μέχρι εκεί… Το Angel Eyes στη ολότητά του το είδα σε ένα όνειρο. Και ξυπνώντας, κάθισα κάποιες ώρες στην κουζίνα του σπιτιού μου στη Χίο και κατέγραψα τις σκέψεις μου. Μέχρι το μεσημέρι είχα μπροστά μου μια μεγάλη δομή μυθιστορήματος με την πλοκή της, τους ήρωές της, τις τοποθεσίες της. Και όλα ήταν καθαρά και συγκεκριμένα. Τίποτα στην τύχη! Το πίστεψα, ότι δηλαδή άξιζε να κάνω τον κόπο να γράψω ένα βιβλίο! Θα ήταν ένα μυθιστόρημα για έναν απαγορευμένο έρωτα με φόντο ένα φαντασιακό βαλκανικό Μεσαίωνα, μαγεία, ψυχολογικούς συμβολισμούς, και εσωτερική αναζήτηση, με αντι-ηρωίδα μια νεαρή μάγισσα, την Αμόρια που θα κατέρριπτε σταδιακά όλα τα κλισέ των σύγχρονων young adult προϊόντων της ποπ κουλτούρας! Ήμουν ενθουσιασμένη και παραμένω! Αν και οφείλω να ομολογήσω ότι έπεσα πανηγυρικά έξω ως προς το μέγεθός του, αλλά δεν πειράζει! Οι «Φύλακες» και «Το μονοπάτι», που κυκλοφόρησαν το 2016 και 2017 αντίστοιχα και έχουν αγαπηθεί απίστευτα από το κοινό, είναι μόνο η αρχή! Ακολουθούν ακόμα τρεις μεγάλοι τόμοι: «Προορισμός», «Αργυρή Ιέρεια» και «Πέρα απ’ τ’ Άστρα» που έχουν ήδη γραφτεί, ενώ εκκρεμεί ακόμα και η κοσμογονία του ονειρόκοσμου, το «Βιβλίο των Αιώνων», το οποίο στην ουσία δίνει εξηγήσεις για τα πάντα.
Πόσο εύκολο είναι να εντάξεις την τέχνη της εικονογράφησης στην καθημερινότητά σου; Είναι κάτι από το οποίο επιβιώνεις οικονομικώς;
Λ.Κ.: Είναι λίγο περίεργο για μένα να σκεφτώ ότι η ζωγραφική εντάσσεται στην καθημερινότητά μου, γιατί δεν μπορώ να θυμηθώ τη ζωή μου χωρίς αυτή. Ακόμα και σε νεαρή ηλικία, που οι γύρω μου την επαινούσαν ως «ωραίο χόμπυ», εγώ τη βίωνα σαν εσωτερική ανάγκη. Απαραίτητη σχεδόν όσο η αναπνοή. Φυσικά, από τη στιγμή που αποφάσισα να την κάνω επάγγελμα, μεγάλωσαν και οι απαιτήσεις! Σε ώρες εργασίας, υλικά, ποιότητα, ποικιλία concept… Θα σας πω δίχως καμία πρόθεση υπερβολής ότι η τέχνη της εικονογράφησης, αν και το ωραιότερο επάγγελμα για μένα, είναι εξαιρετικά κοπιώδης εργασία. Και ποτέ δεν πληρώνει όλο το μέγεθος του κόπου. Όμως, ναι, μέχρι στιγμής μου έχει αποδείξει ότι μπορεί να αποτελέσει και επάγγελμα βιοπορισμού, με όσα αυτό συνεπάγεται σε μια Ελλάδα υπό οικονομική κρίση!
Τα σκίτσα σου φέρουν μια σαφή επιρροή από τα manga. Η επιλογή αυτή έγινε συνειδητά ώστε να ξεχωρίσεις από τους υπόλοιπους που συνήθως προτιμούν το Ευρωπαϊκό-Αμερικάνικο στυλ ή προέκυψε αυθόρμητα;
Λ.Κ.: Ναι, το στυλ μου είναι ένα πιο realistic manga, θα έλεγα. Και προέκυψε αυθόρμητα! Όπως είπα παραπάνω, εκεί γύρω στα 30 μου, όπου βρέθηκα σε έναν επαναπροσδιορισμό, γύρισα πίσω στον παιδικό πυρήνα μου. Σε αυτά που αγαπούσα σαν αθώο παιδί. Στα manga/anime με τα μάτια που άγγιζαν πάντα την καρδιά μου. Πλέον γνώριζα ότι οι σειρές που με συγκλόνισαν τότε ήταν όλες ιαπωνικές! Υπήρχε πλέον διαδίκτυο! Μπορούσα να ψάξω, να βρω, να μάθω! Η ηλικία δε με εμπόδισε ποτέ. Κι έτσι άφησα πίσω μου την κλασική ζωγραφική, τα πινέλα, λάδια και ακρυλικά, και επέτρεψα στο «παιδί» να ξυπνήσει μέσα στην ουσία μου. Ήταν η καλύτερη απόφαση που έχω πάρει στη μέχρι τώρα πορεία μου!
Είναι δύσκολο για έναν καλλιτέχνη που ζει μακριά από τα μεγάλα αστικά κέντρα άρα και από τα φεστιβάλ του Φανταστικού να έρθει σε επαφή με το κοινό;
Λ.Κ.: Ευτυχώς, αν και μακριά από τα μεγάλα αστικά κέντρα, έχουμε στη διάθεσή μας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που, όταν χρησιμοποιηθούν σωστά, όντως συνδέουν τον κόσμο. Έχω γνωρίσει πραγματικά πολλούς και αξιόλογους ανθρώπους, κυρίως αναγνώστριες και αναγνώστες του Φανταστικού ή λάτρεις των manga/anime με αυτό τον τρόπο, και η επικοινωνία είναι καθημερινή και ουσιαστικότατη. Όμως, φυσικά η εκ του σύνεγγυς επαφή είναι αναντικατάστατη! Γι’ αυτό το λόγο, φέτος έχω ταξιδέψει ήδη δυο φορές από το νησί προς την Αθήνα και έχω λάβει μέρος σε αξιόλογα Φεστιβάλ του χώρου: Τον Οκτώβριο βρέθηκα με το Angel Eyes στο Φantasticon, φεστιβάλ για το Φανταστικό. Και στις αρχές Δεκεμβρίου πάλι, στο μεγάλο φεστιβάλ της pop culture, Athenscon. Η επαφή με το κοινό είναι ένα από τα ομορφότερα κομμάτια του επαγγέλματός μου! Και τώρα πια ανυπομονώ να ανέβω να γνωρίσω και του Θεσσαλονικείς –τόσο συναδέλφους όσο και λάτρεις του Φανταστικού, στο εκεί φεστιβάλ Fantasmagoria τον Απρίλιο του 2018.
Πώς βλέπεις τα πράγματα στην εγχώρια σκηνή του Φανταστικού; Ξεχωρίζεις κάποιους Έλληνες συγγραφείς ή εικονογράφους;
Λ.Κ.: Το Φανταστικό στην Ελλάδα πάντα αποτελεί ένα μεγάλο θέμα προς συζήτηση… Είναι κάτι που γεννιέται τώρα, όπως δηλώνουν πολλοί, ή μήπως κάτι που κοιμόταν και τώρα πια αναδεύεται και πάλι; Νιώθω ότι είναι το δεύτερο -και δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά! Η αρχαία ελληνική μυθολογία είναι απ’ τα παλαιότερα Fantasy που γνωρίζω! Συνεπώς, νομίζω ότι έχουμε το είδος στο αίμα μας! Και ναι, διαπιστώνω ότι τα έργα των συναδέλφων είναι αρκετά και τόσο αξιόλογα που θα μπορούσαν να σταθούν επάξια δίπλα σε οποιοδήποτε ανάλογο έργο ξένης λογοτεχνίας.
Πώς νιώθει η κόρη σου που η μαμά της ασχολείται με κάτι τόσο εντυπωσιακό; Της διηγείσαι δικές σου ιστορίες;
Λ.Κ.: Πραγματικά, δεν έχω ιδέα αν βρίσκει εντυπωσιακά τα σχέδιά μου! Βέβαια, πάντα μου λέει «Ωραίο είναι αυτό» ή «Cool!» για κάποιο character concept που της αρέσει πιο πολύ, αλλά είναι και αρκετά αυστηρή. Βρίσκει και λάθη κάποιες φορές και με τρελαίνει! Αλλά μπορώ να πω με σιγουριά ότι είναι μια από τις μεγαλύτερες fan, όσον αφορά τα ίδια τα μυθιστορήματα. Αρχικά της είπα ότι δεν ήταν κατάλληλα για την ηλικία των δέκα ετών και ότι θα χρειαζόταν να περιμένει ίσως λίγο, για να μπορέσει να ευχαριστηθεί όλες τις πτυχές του έργου εξίσου, αλλά με απείλησε! Θα τα διάβαζε στα κρυφά, μου είπε… Μόνο τους «Φύλακες» τούς έχει διαβάσει 6 φορές! Αλλά και όταν θέλω να ελέγξω αν έχει καλή ροή μια σκηνή υπό διόρθωση, πολλές φορές τής τη διαβάζω. Οι αντιδράσεις της είναι ανεκτίμητες. Το ζει! Και πάντα παρακαλάει για το παρακάτω, άρα δεν μπορεί, κάτι καλό έχω κάνει!
Ποια είναι τα επόμενά σου σχέδια; Η ιστορία των Angel Eyes έχει ολοκληρωθεί και περιμένει την έκδοση ή ακόμα δεν έχει κάποιο τέλος;
Λ.Κ.: Λοιπόν, πάντα στο project του Angel Eyes υπάρχουν και άμεσα και μακροπρόθεσμα σχέδια. Προς το παρόν, για τη χρονιά που έρχεται έχω μπροστά μου τη διόρθωση και εικονογράφηση του3ου βιβλίου της σειράς που θα έχει τίτλο «Προορισμός» και εκεί θα ρίξω το μεγάλο βάρος της προσοχής μου. Αλλά σίγουρα και κάποια ταξίδια για φεστιβάλ και παρουσιάσεις είναι και αυτά μέσα στο πρόγραμμα ως απαραίτητα και καλοδεχούμενα! Και όσον αφορά το καυτό ζήτημα του τέλους της σειράς… Ναι! ‘Ηταν δεδομένο από την πρώτη στιγμή και έχει ήδη γραφτεί, αλλά αυτό δε σημαίνει ούτε κατά διάνοια και το τέλος του εγχειρήματος! Έχουμε πιστεύω να δούμε ακόμα πολλά και μαγικά! Αρκεί να έχουμε ανοιχτά και δεκτικά τα αγγελικά μας μάτια και να μη σταματάμε να ονειρευόμαστε!
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
