Μια ιδέα δύο καθηγητριών το 1965 έγινε αιτία να γνωριστούν, δι’ αλληλογραφίας, δύο μαθήτριες και να αρχίσει μια φιλία ζωής. Είναι η Κύπρια, από την Αμμόχωστο, Καίτη Σκίτινη Σορόκου και η Χιώτισσα καθηγήτρια Χαρίκλεια Μαστοράκη Κωνσταντινίδη. Η δια αλληλογραφίας γνωριμία μετατράπηκε σε αδελφική φιλία και συναντήθηκαν τρεις φορές. Από το 1985 οι απαιτήσεις της ζωής τις απομάκρυναν, αλλά η φιλία έμεινε βράχος ακλόνητος.
Το χρονικό
Πριν από τρεις μέρες τις ένωσε και πάλι ο χορός. Η Καίτη ήλθε να χορέψει με το Σύλλογο των Κυπρίων Δημοσίων Υπαλλήλων στο Φεστιβάλ που οργάνωσε οι «Χίοι εν χορώ». Έψαξε, βρήκε τη φίλη της και συναντήθηκαν ξανά μετά από 33 χρόνια. Έπεσε η μια στην αγκαλιά της άλλης, δάκρυσαν, γέλασαν και ένοιωσαν όπως την πρώτη φορά που συναντήθηκαν.
«Ήμουν μαθήτρια της 1ης Γυμνασίου και η Ελληνίδα φιλόλογος κ. Πλυσή μας πρότεινε να αποκτήσουμε επαφές δι’ αλληλογραφίας με μαθήτριες από τη Χίο», θυμάται η Κύπρια και δίνει το λόγο στη Χιώτισσα.
«Ήταν φίλη με τη δική μας φιλόλογο στο Θηλέων, κ. Χατζηλεωνίδου, η οποία επίσης μας έκανε την ίδια πρόταση. Δεχθήκαμε, επιλέξαμε τυχαία ονόματα, ανταλλάξαμε διευθύνσεις και αρχίσαμε να αλληλογραφούμε».
Στόχος των δύο καθηγητριών ήταν με την αλληλογραφία να μάθουν να γράφουν και να επικοινωνούν σωστά. «Ήμουνα πολλά τυχερή», λέει η Καίτη, με τη χαρακτηριστική Κυπριακή διάλεκτο.
Οι επιστολές συνεχίστηκαν και το 1972 ο οικονομολόγος σύζυγος της Καίτης, Φρίξος, πήρε μια υποτροφία σεμιναρίων στις Η.Π.Α από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Στη μετάβαση είχαν ως διαμετακομιστικό σταθμό την Αθήνα και έμειναν δύο βραδιές στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετάνια, με έξοδα καλυμμένα από το Δ.Ν.Τ..
«Τότε δεν χάσαμε ευκαιρία και συναντηθήκαμε για πρώτη φορά. Ήλθε η Χαρίκλεια, που έμενε οικογενειακά τότε στη Δάφνη, ως φοιτήτρια πλέον», μας εξιστορεί η Καίτη.
Η σκυτάλη στη Χιώτισσα. «Πηγαίνω στο Μεγάλη Βρετανία και λέω στη ρεσεψιόν: «την Καίτη, σας παρακαλώ». Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα συναισθήματα που ένοιωσα σε αυτή την πρώτη επαφή».
«Γράμματα, φωτογραφίες, τα φύλαγα όλα, αλλά δυστυχώς δεν έχω τίποτα τώρα. Με την εισβολή του Ατίλλα το 1974, όταν κατέλαβαν την Αμμόχωστο οι Τούρκοι, φύγαμε πανικόβλητοι και τα αφήσαμε εκεί…»
Η Καίτη έφυγε στην Αμερική, η αλληλογραφία συνεχίστηκε και ακολούθησε μια συνάντηση της Χαρίκλειας με την οικογένεια της Καίτης, που τη συγκλόνισε.
«Μετά τα γεγονότα του 1974 ο πατέρας της έφερε την αδελφή της, την Τασούλα, στα πλαίσια του διακρατικού προγράμματος φιλοξενίας Κυπρίων μαθητών και μαθητριών σε Ελληνικά σχολεία. Η Τασούλα πήγε στο γυμνάσιο Ηλιούπολης, το οποίο ήταν κοντά μου και βλεπόμαστε συχνά. Δεν θα ξεχάσω πόσο συντετριμμένος ήταν ο πατέρας της στην επαφή μας, θρηνώντας για τα αποτελέσματα του πολέμου».
Ξανασυναντήθηκαν το 1976 στο Λέστερ της Αγγλίας, όπου η Χαρίκλεια έκανε μεταπτυχιακό στην Αγγλική φιλολογία. Το 1985 τα είπαν στην Αθήνα και από τότε χάθηκαν. Οι οικογενειακές υποχρεώσεις είναι αμείλικτες.
33 χρόνια
Μετά από 33 χρόνια τους ένωσε και πάλι ο χορός. Η Καίτη ήλθε στη Χίο με το χορευτικό τμήμα των Κυπρίων δημοσίων υπαλλήλων, το οποίο δέχθηκε την πρόσκληση του συλλόγου «Χίοι εν χορώ».
«Είπα ότι είναι η ευκαιρία της ζωής μου να ξαναδώ τη Χαρούλα και της έκανα έκπληξη», υπογραμμίζει. Όταν συναντήθηκαν στο ξενοδοχείο «Erytha» και οι πέτρες δάκρυσαν από τη συγκίνηση. «Είναι ένα κομμάτι της ζωής μας, που, αν και είναι αποσπασματικό, μας έχει δέσει. Αυτή η φιλία θα υπάρχει όσο ζούμε και θα συνεχιστεί και εκεί απάνω», λένε με ένα στόμα. Εμείς καταλάβαμε ότι ήταν η ώρα να αποχωρήσουμε, για να απολαύσουν την επαφή τους μόνες, όπως και τότε…
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
