Μπορεί ο φιλελληνισμός να ήταν ένα ρεύμα του 19ου αιώνα στην πολιτισμένη Ευρώπη, με καταλυτική, σύμφωνα με την ιστορία, επίδραση στην εξέλιξη αυτής της ταλαίπωρης χώρας και του λαού της, όμως ειδικά αυτή την περίοδο της δοκιμασίας και θυσίας των Ελλήνων, η έκφρασή του από φίλους κι αδελφούς στη Γηραιά Ήπειρο, συμβάλει στην ελπίδα μας για ένα καλύτερο αύριο, τουλάχιστον για τις νεότερες γενιές.
Ο κ. Claudy Burnay ανήκει στην κατηγορία των, όπως φαίνεται όχι τόσο ολίγων, αλλά σίγουρα πολύ εκλεκτών φίλων της πατρίδας μας και του μοναδικού αυτού νησιού, για το οποίο αισθάνθηκε την ανάγκη να διατυπώσει τις παρακάτω γραμμές, σαν ελάχιστο δείγμα των συναισθημάτων που του προκαλούν από τότε συνδέθηκε μαζί τους.
Το κείμενο μετέφρασε και επιμελήθηκε η εκπαιδευτικός, καθηγήτρια των Γαλλικών και φίλη κ. Καίτη Καραβασίλη-Γαλάτουλα, την οποία και ευχαριστούμε.
Το 2013 είναι η 18η φορά που επισκεπτόμαστε μαζί με τη σύζυγο μου αυτή την εξαιρετική γη, που είναι η πατρίδα της Ευρώπης μας. Αυτή τη γη, γεμάτη με τόση ιστορία, μυθολογία και πολιτισμό, αυτή τη γη με τις τόσες μυρωδιές, με τον τόσο ήλιο, την τόση γενναιοδωρία και φιλοξενία, αυτή τη γη που είναι για μένα πνευματική έμπνευση κάθε φορά που την επισκέπτομαι. Για μένα είναι κάθε φορά σαν να επιστρέφω στις πιο βαθιές μου αξίες.
Είναι η 12η φορά που έρχομαι στην αγαπημένη μου Χίο. Το νησί που διάλεξα και που με υποδέχεται κάθε φορά και που σ’ αυτό έχω τόσα αδέλφια! Είναι για σένα αγαπημένη μου Χίο που αποφάσισα να σου γράψω κάτι μικρό, να σου απευθύνω αυτή τη μαρτυρία, αυτό το γράμμα αγάπης. Επειδή σε αγαπώ, βαθιά και ειλικρινά πολύ απλά !
Γιατί όσα είδα και άκουσα στις αρχές του Σεπτέμβρη 2013 που ήρθα, με πονούν και με κάνουν να φοβάμαι τα χειρότερα για σένα ,νησί μου όμορφο κι αγαπημένο…
Απογοήτευση 1η
Φτάνοντας με αεροπλάνο από τις Βρυξέλλες, στις 2 Σεπτεμβρίου 2013 παθαίνω το πρώτο μου σοκ! Σε σύνολο 180 επιβατών, μόνο οι είκοσι συνεχίζουν το ταξίδι για τη Χίο… Τι συμβαίνει… Γιατί τόσο μικρό ενδιαφέρον για την πατρίδα του Ομήρου, για την ομορφιά του νησιού, για την ιστορία του και κυρίως για την αυθεντικότητα του;
Ίσως το κόστος του προορισμού να είναι πολύ υψηλό σε σχέση με το γειτονικό νησί για τους ξένους τουρίστες σκέφτηκα. Ίσως η έλλειψη διαφήμισης ή ίσως οι όχι καλές προσφορές… Ίσως… στη Χίο να υπάρχουν πλούσιοι ή πολύ σπουδαίοι άνθρωποι ή ίσως να αγαπούν τον τουρισμό, μα όχι και πάρα πολύ… Τόσες ερωτήσεις για μένα, τον απλό παρατηρητή, ο οποίος όμως είχα την ευκαιρία να ζήσω από κοντά στο παρελθόν την άφιξη πτήσεων τσάρτερ γεμάτων από όλη την Ευρώπη! Πιστεύω λοιπόν κι ας με συγχωρήσουν κάποιοι, ότι εδώ υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα. Σήμερα, εάν η παρατήρηση μου είναι σωστή, μου φαίνεται ότι οι χθεσινοί εχθροί της απέναντι ακτής έγιναν οι σπουδαιότεροι για τη συντήρηση της τοπικής οικονομίας.
Στην σημερινή συγκυρία, η Χίος οφείλει να προσέξει την οικονομία της κι αυτό είναι βασικό και ακόμη πιο ζωτικό σε περίοδο κρίσης .Είναι επομένως κατά την άποψη μου σημαντικό να προωθηθεί περισσότερο η Χίος και μάλιστα θα έλεγα με ένα τρόπο πιο επιθετικό στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο. Θα έπρεπε η Χίος να προσέξει περισσότερο τους τακτικούς επισκέπτες της οι οποίοι έρχονται οποιαδήποτε εποχή, με οποιοδήποτε καιρό, γιατί την αγαπούν, απλά για την αυθεντικότητα της. Και είναι πολλοί πιστέψτε με και γι αυτό αυτούς τους τουρίστες θα έπρεπε να τους εκπλήσσει η Χίος συνέχεια θετικά προσέχοντας τις τιμές της και όχι μόνο!
Η δεύτερη έκπληξή μου ήταν μία αντίθεση οπτική και για να γίνω πιο σαφής είδα μπροστά μου να περνάει πολλές φορές ένα λεωφορείο που διαφήμιζε την εκμάθηση ξένων γλωσσών και σκέφτηκα πόσο καλό κάνουν εδώ, σκεπτόμενοι το ευρωπαϊκό μέλλον των παιδιών τους!
Από την άλλη όμως, σε συζητήσεις που είχα με ντόπιους, θα μάθαινα ότι το κράτος μειώνει ένεκα του μνημονίου την ξενόγλωσση εκπαίδευση στα δημόσια σχολεία και μειώνει δραματικά τους μισθούς των εκπαιδευτικών! Παράξενο σκέφτηκα, ακόμα και τώρα, αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω.
Θετικά είδα τις επισκευές και ανακαινίσεις σε σπίτια στα μεσαιωνικά χωριά, πολύ σημαντική βελτίωση επίσης στο οδικό δίκτυο, στην καθαριότητα στους δρόμους, στις εργασίες γύρω από το κάστρο της Χίου και γι αυτό λέω μπράβο! Επίσης έχω τα καλύτερα να πω για το Αρχαιολογικό Μουσείο της Χίου.
Όμως η αντίθεση με όλα αυτά τα ωραία έρχεται μέσα από την πόλη ,από την Χώρα, όπου με θλίψη είδα ανθρώπους να ζητιανεύουν και να επαιτούν επίμονα, κάτι το οποίο βρήκα ενοχλητικό τόσο για μένα όσο και για τους ντόπιους. Είναι λυπηρό όλο αυτό καθώς και για πρώτη φορά είδα γυναίκα να ψάχνει κάδους κοντά στο ξενοδοχείο μας και όχι μόνο μία φορά.
Προσφέρθηκα να της αγοράσω κάτι ελάχιστο να φάει από ένα διπλανό μικρό μαγαζί γιατί αισθάνθηκα προνομιούχος σε σχέση μ’ εκείνη, όμως όλο αυτό ήταν η πρώτη φορά που το είδα στη Χίο και ήταν σοκαριστικό για μένα…
Στην Ελλάδα μου, στην Ελλάδα που λατρεύω, είδα πρόσωπα θλιμμένα και ταλαιπωρημένα από την κρίση. Μια αληθινή κοινωνική σφαγή. Αυτό κατάλαβα, αυτό αισθάνθηκα σαν παρατηρητής που ήρθα για μια ακόμα φορά στη Χίο. Σας ομολογώ ότι εμείς στο Βέλγιο και πιθανότατα και στα υπόλοιπα κράτη της Ευρώπης δεν μαθαίνουμε απολύτως τίποτα για ότι συμβαίνει εδώ ή μαθαίνουμε ελάχιστα για την κατάσταση αυτή, για το σκάνδαλο που συμβαίνει εδώ, για την κοινωνική γενοκτονία.
Γιατί και πώς κατά την γνώμη μου είναι δυνατόν αυτό να συμβαίνει σε εποχές όπως αυτές που διανύουμε, ίσως να είναι ένα είδος ομερτά των ΜΜΕ να μην περνάνε την αλήθεια σε εμάς !
Η Ευρώπη οφείλει πολλά στην Ελλάδα αυτό δεν μπορεί κανείς να το αμφισβητήσει όπως και το γεγονός ότι η Ευρώπη προσπαθεί να βοηθήσει την Ελλάδα με το χρέος . Ό,τι κι αν πιστεύουν οι Έλληνες για την Ευρώπη, εγώ προσωπικά πιστεύω ότι αυτή αγαπά την Ελλάδα και θα την προστατεύει ακόμα στο μέλλον. Αυτό που χρειάζεται αδέλφια μου Έλληνες και Χιώτες είναι να φύγουν μακριά όλοι εκείνοι που έχουν βάλει το όμορφο ελληνικό καράβι σε αυτή την τραγική οικονομική κατάσταση αφού όμως προηγουμένως λεηλάτησαν τα αποθέματά του που ήταν κρυμμένα στο αμπάρι του και έτσι θυσίασαν το πλήρωμα του πλοίου το λαό τους.
Εδώ στην Ευρώπη της Δύσης μαθαίνουμε ελάχιστα γι αυτή την Ελλάδα που υποφέρει! Λίγες ελάχιστες εικόνες στην τηλεόραση, που κάπως θέλει να γεμίσει το πρόγραμμά της αλλά τίποτα απολύτως για όλο αυτό που έμαθα, που πληροφορήθηκα κατά την παραμονή μου εδώ. Οι μισθοί κατέβηκαν, οι φόροι τεράστιοι και παράλογοι, η υγεία πλέον είναι πολυτέλεια και η πρόσβαση σε νοσοκομείο δύσκολη περιπέτεια για την πλειοψηφία των πολιτών.
Πολλοί από αυτούς δεν μπορούν να ταξιδέψουν πλέον αεροπορικώς στην Αθήνα και έτσι παίρνουν το πλοίο χωρίς καμπίνα για να μειώσουν το κόστος, ταξιδεύοντας σε συνθήκες ασφυξίας σε περιόδους κίνησης, σε ένα ταξίδι εννέα ωρών. Η κρίση περνάει από όλα κι αυτό είναι ντροπή!!!
Πολλοί δεν καταφέρνουν να είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους τις οικονομικές, ακόμα κι εάν εργάζονται και οι δυο στην οικογένεια. Άλλοι χάνουν τα σπίτια τους, την δουλειά τους, την αγάπη για το επιχειρείν, την αγάπη για σχέδια, για ελπίδα και κάποιοι άλλοι πείθονται να στραφούν στην Ευρώπη η οποία και ετοιμάζεται κατά την γνώμη μου να περάσει αυτή την κρίση αναμφίβολα σε ένα ορίζοντα χρόνου από 2018 – 2020,ετοιμάζεται να περάσει μια κοινωνική καταστροφή χωρίς προηγούμενο. Και ενώ όλοι πιστεύουν ότι η Ευρώπη ελέγχεται από τρεις δυνάμεις Αγγλία ,Γαλλία και Γερμανία, η γνώμη μου είναι ότι πίσω από αυτό κρύβεται η Αμερική και η υποταγή της Ευρώπης σε ένα μεγάλο δικτάτορα την Αμερική.
Γι αυτό πιστεύω ότι η Ευρώπη δεν έχει να πάρει μαθήματα από την Αμερική ούτε από αλλού. Έχει μόνο ανάγκη μια πιο μεγάλη ελευθερία και περισσότερη αυτονομία .Θα έπρεπε όλοι μας να πάρουμε ένα μικρό κέρδος από αυτή την κρίση τελικά .Θα έπρεπε και αυτό μου φαίνεται ζωτικής σημασίας να ξεχωρίσουμε το γιατί από το πώς. Να πορευτούμε όλοι μαζί προς την ίδια κατεύθυνση και να βάλουμε στην άκρη τον εγωκεντρισμό μας!
Φίλοι, Έλληνες φίλοι, φιλέλληνες, αδέρφια και αδερφές μου από την Χίο, μη ζητάτε πια σήμερα κάτι που θα κάνει για σας η Ελλάδα αλλά αναρωτηθείτε τι μπορείτε να κάνετε εσείς για την Ελλάδα, την Ελλάδα μου!
Και το ξέρετε αυτό έτσι δεν είναι;
Ερχόμενος στην Ελλάδα μαζί με την σύζυγο μου για 18η φορά και για 12η στη Χίο νοιώθω ότι ήρθα ξανά στο σπίτι μου.
Δεν νοιώθω ότι ήρθα σαν τουρίστας, αλλά σαν αδερφός σας, σαν ένας γιός που επέστρεψε στην πατρίδα του. Με αυτή μου την ιδιότητα και ως επίτιμος πολίτης της Χίου θέλησα να μοιραστώ μαζί σας αυτή την μαρτυρία γιατί αγαπώ και σέβομαι βαθύτατα αυτό το νησί, το νησί μου όπως συνηθίζω να το αποκαλώ, το νησί που επέλεξα να αγαπήσω τόσο.
Νοιώθω τον πιο μεγάλο σεβασμό για σας Χιώτες, χωρίς εξαίρεση καμία ,είτε κάποιος είναι δεξιός, είτε αριστερός, είτε κεντρώος ,από όποιο πολιτικό χώρο κι αν είναι, δεν έχει για μένα σημασία. Αληθινά όλοι αξίζουν τον σεβασμό μου όποια κι αν είναι η κοινωνική τους κατάσταση ή η θέση τους.
Πολλοί στη Χίο ακούγοντας μας να μιλάμε γαλλικά μας πλησίασαν αυθόρμητα, μας μίλησαν, μας ρώτησαν, μας είπαν τους προβληματισμούς τους. Μαζί τους μιλήσαμε για όλα και πολλοί από αυτούς είχαν να μοιραστούν μαζί μας αναμνήσεις από τη Χίο και το Ντινάν την πόλη της αδελφοποίησης με τη Χίο. Συναντήσαμε πολλούς φίλους που ήρθαν και μας βρήκαν στο ξενοδοχείο, είδαμε τυχαία άλλους που ξέραμε στην Απλωταριά, βγήκαμε σε ταβέρνα με φίλους, είπαμε πολλά με άλλους φίλους κάπου πιο απομονωμένα, μιλήσαμε με όλου ,ένα πρώην Δήμαρχο, το προσωπικό του ξενοδοχείου.
Κάποιοι μας ζήτησαν να κρατηθεί η ανωνυμία τους. Μιλήσαμε με υπαλλήλους του Δήμου. Ένα ήταν το κοινό από όλους: Όλοι εδώ υποφέρουν!
Οι τουρίστες ή για να πω καλύτερα εκείνοι που αγαπούν την Ελλάδα, την Ελλάδα μου, σήμερα πια το έχουν καταλάβει πολύ καλά. Αυτοί οι τουρίστες είναι σοκαρισμένοι από αυτό που ανακάλυψαν αλλά δεν καταλαβαίνουν και δεν αποδέχονται την σιωπή, το σκοτάδι που ρίχνουν όλα τα μέσα ενημέρωσης γι αυτό που συμβαίνει.
Μάθαμε από Χιώτες για την άνοδο του νεοναζισμού και του Φασισμού. Προσοχή λοιπόν. Εδώ υπάρχει μεγάλος κίνδυνος. Να είστε προσεκτικοί φίλοι μου. Μην περιμένετε να έρθουν μέρες καλύτερες από εκείνους που σας πούλησαν. Η γνώμη μου πάντα είναι ότι οι άνθρωποι κτίζουν τεράστιους τοίχους και όχι γέφυρες Όσο λοιπόν οι απελπισμένοι δεν βρίσκουν κοινωνική πόρτα ανοιχτή, όσο χάνουν την ελπίδα και την πίστη τους, θα γκρεμίζουν τους τοίχους και αυτό θα οδηγήσει σταδιακά σε κοινωνική έκρηξη, σε επανάσταση, σε εμφύλιο πόλεμο...
Πιστεύω ότι η Ελλάδα μου, η Χίος μου, το αγαπημένο μου νησί, αξίζουν πολλά περισσότερα.
Κάποιοι φίλοι μάθαμε από το ξενοδοχείο, δεν πρόλαβαν να μας δουν ακόμα και την ημέρα της αναχώρησης μας και κάποιοι δεν έμαθαν ποτέ ότι ήρθαμε. Ευχαριστώ λοιπόν όλους, ευχαριστώ τα αδέλφια μου της Χίου, για τις μαρτυρίες σας, για την αγάπη που δείξατε στο πρόσωπο μας ,για την ποιότητα της φιλοξενίας σας ,που ανανεώνεται ασταμάτητα παρά τους δύσκολους καιρούς.
Γι αυτό λοιπόν θα επιστρέψουμε πάλι σε σας σύντομα…θα επιστρέψω στο σπίτι μου…
Αυτό το γράμμα πρέπει να διαβαστεί και να θεωρηθεί σαν μία ένδειξη αγάπης για την πολύ αγαπημένη σε μένα Χίο.
Είμαι ένας άνθρωπος ελεύθερος στο λόγο και στις πράξεις, λίγο επαναστάτης, λίγο ποιητής, ίσως αναμφίβολα ονειροπόλος λένε κάποιοι και λίγο φιλόσοφος κάποιες φορές.
Ένας άνθρωπος που υποστηρίζει με πάθος και προστατεύει αυτά που πιστεύει ή εκείνα που αγαπά, πολύ απλά, με λόγια, με το να γράφει με την καρδιά του. Η Ελλάδα, η Ελλάδα μου είναι η δεύτερη πατρίδα μου και όσο για την Χίο τι άλλο να πω περισσότερο που δεν έχει ήδη γραφτεί, που δεν έχει ήδη ειπωθεί χρόνια τώρα;
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
