Αν πραγματοποιούνταν ένα άτυπη δημοσκόπηση σωστή (όχι από αυτές που είδαμε πρόσφατα), με το ερώτημα πόσο ικανοποιημένοι είναι οι δημότες από την ποιότητα των δημοσίων έργων, είναι περισσότερο από βέβαιο ότι τα αποτελέσματα θα μας απασχολούσαν για καιρό. Υπάρχουν κάποιοι που τέτοιες σκέψεις τις κάνουν από μέσα τους και άλλοι που όχι μόνο προβληματίζονται από την κατάσταση, αλλά κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για να περισώσουν ό,τι προλαβαίνουν.
Στην προκείμενη φάση θα επιδιώξουν να μην αλλοιωθεί, αλλά αντιθέτως να αναδειχθεί ακόμη περισσότερο, το γεφύρι του ποταμού της πόλης Παρθένη, στον παραλιακό του αεροδρομίου, που χρονολογείται περίπου από το 1930. «Υπάρχει ένας γενικότερος προβληματισμός για τη διαχείριση που γίνεται στην κληρονομιά του τόπου. Συνήθως οι σύγχρονες μελέτες που γίνονται και τα έργα δεν δείχνουν να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τί αφήνουν ανέπαφο και τί καταστρέφουν. Στην περίπτωση του Παρθένη το ζήτημα γίνεται ακόμη πιο επίκαιρο. Το έργο του Περιφερειακού που θα πραγματοποιηθεί στην περιοχή φοβόμαστε ότι θα επιφέρει και αλλαγές στο γεφύρι. Είναι όμως περίπου 100 ετών και το μόνο που δεν θα πρέπει να δούμε είναι την αντικατάστασή του από ένα άλλο, τσιμέντινο, όπως μια μελέτη θα δείξει», αναφέρει ο Γ. Χαλάτσης στον «π», περιγράφοντας το πλαίσιο αγωνίας που υπάρχει για μια σειρά από σχεδιαζόμενες παρεμβάσεις.
Χτες στο Δημοτικό Κήπο άνθρωποι που μοιράζονται τις ίδιες αγωνίες πάνω σε τέτοια ζητήματα μίλησαν μεταξύ τους για τον Παρθένη, προσπαθώντας να υπολογίσουν τις αλλαγές που θα συμβούν στον ποταμό από την κατασκευή του 1ου Τμήματος του Περιφερειακού. Το πλαίσιο το εξηγεί στον «π» ο κ. Χαλάτσης. «Σε όλη την Ευρώπη, στις περισσότερες ευρωπαϊκές πόλεις, τα ποτάμια, μικρά ή μεγάλα, είναι χώροι αναψυχής, κοιτίδες περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης, όπου με σειρά παρεμβάσεων ενσωματώνονται πολλοί παράγοντες σε αυτά. Ο Παρθένης ουδέποτε είχε την τύχη να αποτελέσει ένα ποτάμι πόλης, όπως πραγματικά είναι. Τσιμεντοποιήθηκε, αυξήθηκε ή μειώθηκε ανάλογα με το πως καθαρίζονταν από μπουλντόζες σε κάθε περίπτωση, αλλοιώθηκε, βρώμισε, χτίστηκε και κατέληξε στη συνείδηση των δημοτών ως βούρκος, κάτι απεχθές. Δεν είναι έτσι...», υπογραμμίζει.
Είναι ποτάμι 3 μηνών
Ο Παρθένης μέχρι και τη δεκαετία του 1950 και πριν η πόλη απλωθεί άχαρα και άναρχα προς πάσα κατεύθυνση αποτελούσε ένα σημείο για οικογενειακές μαζώξεις στην εξοχή, για πικ- νικ, για σούβλισμα του αρνιού το Πάσχα, για εκδρομές. Επειδή ακριβώς όμως δεν υπήρξε καμία πρόνοια για το μέλλον του, μετατράπηκε από την ανθρώπινη παρέμβαση σε ένα εμπόδιο στα σχέδια της πόλης να επεκταθεί ακόμη περισσότερο. «Είναι ένα ποτάμι για 3 μήνες το χρόνο με φυσική ροή. Ενώ λοιπόν θα έπρεπε να ορίσουμε το ρόλο του και να τον διαμορφώσουμε κατάλληλα, αντίθετα με το έργο που θα γίνει φοβόμαστε ότι θα εξαφανιστούν παντελώς τα χαρακτηριστικά του. Αυτό θέλουμε να βάλουμε σε ένα πλαίσιο συζήτησης, μήπως και τουλάχιστον σωθεί το πρώτο γεφύρι στον παραλιακό που είναι και το χαρακτηριστικό δείγμα», αναφέρει.
Όπως προκύπτει, εκείνοι που εκφράζουν την αγωνία τους ζητούν να υπάρξει μια ανάπλαση στο πρώτο τμήμα που να διατηρεί την εικόνα ότι υπάρχει ένας ποταμός. «Εάν ήμασταν στην Ολλανδία ή στην Δανία ο Παρθένης θα ήταν ένα απαραβίαστο φυσικό ποτάμι, που θα φρόντιζαν να τύχει κάθε προστασίας και ανάδειξης ως ποταμός που διέρχεται μέσα από μια πόλη. Αντίθετα, επειδή ζούμε στην Ελλάδα, ο Παρθένης οφείλει να διατηρήσει έστω το ελάχιστο των χαρακτηριστικών του για να μην εξαφανιστεί από προσώπου γης...».
Τα αποτελέσματα για το ποια τύχη επιφυλάσσεται στον Παρθένη από το έργο του Περιφερειακού θα τα δούμε πολύ σύντομα...
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
