Την περασμένη Δευτέρα ανακοινώθηκε στο Λέανδρο Ρακιντζή η αντικατάσταση του από τη θέση του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, σχεδόν δώδεκα χρόνια μετά από την ανάληψη των καθηκόντων του. Με τη δουλειά του κατάφερε να κάνει γνωστό το θεσμό, άρχισε ο κόσμος να τον εμπιστεύεται και να λέει “ θα σε πάω στο Ρακιντζή”. Ο ίδιος δεν εκφράζει κανένα προβληματισμό, ρεαλιστικά λέει ότι κάποια στιγμή θα γινότανε αυτό, αφού παρέμεινε στη θέση έξι χρόνια παραπάνω. Τονίζει όμως ότι φεύγει με το κεφάλι ψηλά αφού ήταν στην πρώτη γραμμή του πολέμου κατά της διαφθοράς και δεν έκανε κάποιο μεγάλο λάθος σε βάρος των πολιτών ή των ελεγχομένων από αυτόν.
Απλή διαχείριση
«Σε αυτή την υπηρεσία δεν βάζεις στόχους, κάνεις απλά διαχείριση και προσπαθείς να βελτιώσεις ότι κακώς κείμενο διαπιστώσεις. Δεν μπορείς να χτυπήσεις τη διαφθορά στην Ελλάδα, είναι αδύνατο. Για να την καταπολεμήσεις πρέπει πρώτα να φτιάξουν πολλά πράγματα στην Ελλάδα, να φτιάξει το σύστημα δικαιοσύνης. Αυτό είναι το μεγαλύτερο μας πρόβλημα. Δεν είναι ούτε το οικονομικό, ούτε το κοινωνικό" δηλώνει στον "π" ο κ. Ρακιντζής.
Σε άγνωστα εδάφη
Μετά από 38 χρόνια θητείας στη δικαιοσύνη ως Αρεοπαγίτης και σχεδόν 12 στη θέση που υπηρετεί για λίγες μέρες ακόμη έχει τη δύναμη να πει ότι όταν ξεκινούσε τον Σεπτέμβριο του 2004 δεν ήξερε τι ήταν όλο αυτό που αναλαμβάνει, σε μια εποχή που όπως τονίζει ο έλεγχος στο δημόσιο τομέα ήταν άγνωστος και αδιάρρηκτος ο νόμος της σιωπής για τα αδικήματα των δημόσιων λειτουργών. Φέρνει μάλιστα ως παράδειγμα και τη νοοτροπία σε μια κλειστή κοινωνία όπως αυτή της Χίου.
«Όταν ξεκινούσα δεν γνώριζα τι είναι αυτό που πάω να κάνω, με την απόκτηση εμπειριών άρχισα να καταλαβαίνω τι χρειάζεται, τι πρέπει να κάνω και τι σημαίνει έλεγχος. Έως τότε στην Ελλάδα υπήρχαν κάποιες υπηρεσίες ελέγχου οι οποίες ήταν αλληλένδετες αλλά δεν συνεργαζόντουσαν μεταξύ τους με αποτέλεσμα να υπάρχουν αποσπασματικά πορίσματα που δεν ήταν υποχρεωμένη να εφαρμόσει η διοίκηση, τα έπαιρνε ο υπουργός και τα έβαζε στο συρτάρι. Φτιάξαμε ελεγκτικούς μηχανισμούς και κυρίως ο κόσμος έμαθε να καταγγέλλει. Δεν υπάρχει αυτή η "ομερτά" που υπήρχε παλιά. Βέβαια στην επαρχία υπάρχει ακόμη το κώλυμα της εντοπιότητας. Είδατε πόσο καθυστέρησε να ερευνηθεί και να ολοκληρωθεί η υπόθεση με τους τυφλούς στη Χίο. Δεν μπορείς να κάνεις το δικαστή, το χωροφύλακα, στον τόπο καταγωγής σου, ή εκεί που μένεις πολλά χρόνια, αναγκάζεσαι να μην κάνεις καλά τη δουλειά σου. Δε λειτουργεί καλά η δημοκρατία, όλα αυτά πρέπει να φτιάξουν».
Η διαφθορά είναι μία
Σιγά- σιγά τα περισσότερα λειτουργικά προβλήματα λύθηκαν, τονίζει ότι είχε πολύ καλή συνεργασία με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο όταν ήταν υπουργός Εσωτερικών. Η υπηρεσία στελεχώθηκε, οργανώθηκε, απόκτησε νομικό οπλοστάσιο για να γίνονται υποχρεωτικά εφαρμοστές οι διαπιστώσεις των πορισμάτων της και να μπορεί να παρακολουθεί την εξέλιξη των ποινικών και άλλων διαδικασιών. Έχει κατασταλάξει σε ένα πράγμα. Δηλώνει σίγουρος ότι δεν υπάρχει μικρή και μεγάλη διαφθορά, η θεωρούμενη μικρή π.χ. με το γρηγορόσημο σε έναν υπάλληλο της πολεοδομίας έχει την ίδια βαρύτητα γιατί αυτός ο υπάλληλος που έπαιρνε 50 ευρώ για να προωθήσει ένα φάκελο, έβγαζε περισσότερα χρήματα από το διευθυντή του. Ταυτόχρονα ο διευθυντής είχε πάντα πάνω από το κεφάλι του τον πέλεκι της δίωξης και του διασυρμού και ο κλητήρας δεν πάθαινε τίποτα.
«Αυτές οι έννοιες είναι αλληλένδετες, η μικρή διαφθορά γεννάει και τη μεγάλη".
Περιστατικά
Τα περιστατικά που θυμάται είναι πολλά, από τραγελαφικά έως τραγικά.
«Κάποτε προσπαθούσαμε να κατεδαφίσουμε μια αυθαίρετη τουαλέτα έξω από ένα σπίτι στην Πάργα που εμπόδιζε την κυκλοφορία στο δρόμο, αλλά καθόταν μέσα όλο το εικοσιτετράωρο μια γρια για να μην την γκρεμίσουμε . Η τουαλέτα είναι ακόμη εκεί.
Ήταν και ο Μπάμπης, ένας υπάλληλος που μάζευε τα αποκόμματα των διοδίων από το δρόμο και τα πουλούσε στους Επιθεωρητές των Δημοσίων Έργων για να δικαιολογούν τα εκτός έδρας χωρίς να πηγαίνουν πουθενά και να πληρώνονται κανονικά».
Η σύγκρουση για το γρηγορόσημο
Θυμάται όμως πάντα με απογοήτευση τη διάταξη του νόμου Ρουπακιώτη το 2012 για το γρηγορόσημο, που αποποινικοποιούσε την απλή παροχή σε δημόσιους λειτουργούς σαν ένδειξη ευγνωμοσύνης. Είχε επισημάνει δημοσίως τότε ότι αυτός ο νόμος ήταν ανασταλτικός για την καταπολέμηση της διαφθοράς διότι σήμανε την ποινική ατιμωρησία της μικρής δωροδοκίας και δυσκόλεψε το έργο του. Το κατήγγειλε δημόσια και υπηρεσιακά πίεσε και κατάφερε να ακυρώσει τη σχετική διάταξη.
«Όμως όλες οι έως τότε υποθέσεις είχαν μπει ήδη στο αρχείο. Αυτό συμβαίνει κάθε δέκα χρόνια, περνάει ένας νόμος περί παραγραφής και παραγράφονται πολλά αδικήματα, με αποτέλεσμα εκείνος που παρανομεί με δεδομένο ότι περνάνε περίπου οκτώ χρόνια να δικαστούν οι περισσότερες υποθέσεις θα βγει μια παραγραφή, η υπόθεση θα μπει στο αρχείο και δεν θα τιμωρηθεί ποτέ για την παρανομία του.
Χαρτί μιλήσει
Τονίζει δε ότι ποτέ δεν δέχτηκε πιέσεις, γιατί δεν τόλμησαν να τον πιέσουν.
«Ποτέ δεν είχα επαφή με κανένα γιατί δεν ζήτησα τίποτα. Δεν είχα ποτέ τηλεφωνικές επικοινωνίες. Τα πάντα τα προωθούσα εγγράφως με την υπογραφή μου και αναλάμβανα τις ευθύνες μου, κανείς δεν τόλμησε να με πιέσει».
Υπάρχει όμως και κάτι για το οποίο νοιώθει περήφανος.
«Διαμόρφωσα την έννοια καταπολέμησης της διαφθοράς, της διαπλοκής, της κακοδιοίκησης στη δημόσια διοίκηση και την αναγκαιότητα του ελέγχου που δεν υπήρχε πριν».
Μην τον ρωτήσετε πως θα φτιάξει η κατάσταση, θα σας πει ότι δεν ξέρει.
Υποβαθμισμένο το σχολείο
Ανανεώνει το ραντεβού του με τους αγαπημένους του φίλους στη Χίο στις 15 Αυγούστου, που οι παλιοί συμμαθητές θα κάνουν το reunion της τάξης των αποφοίτων του 1956, τα εξήντα χρόνια από την αποφοίτηση τους από το Γυμνάσιο Χίου. Όμως έχει κάτι να πει και γι’ αυτό το ιστορικό κτίριο.
«Είναι ντροπή που παραμένει μόνο Γυμνάσιο και δεν γίνεται πλήρες Λύκειο, είναι το παλιότερο σχολείο της Ελλάδας από το 1792, η σημερινή κατάσταση είναι υποβάθμιση γι’ αυτό. Πρέπει να προσπαθήσουμε να του δώσουμε την παλιά του αίγλη. Δεν πετύχαμε να το κάνουμε και Πειραματικό, αλλά πρέπει να αποκαταστήσουμε τη φήμη του».
Δεν ξεχνά ποτέ την ωραιότερη δεκαετία της ζωής του που έζησε εδώ, όταν μετατέθηκε στη Χίο ο Πρωτοδίκης πατέρας του. Είναι Σαμιώτης από τους γονείς αλλά νοιώθει Χιώτης εκ …πεποιθήσεως.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
