Ανάμεσα στα ελάχιστα που μπόρεσαν να διασώσουν οι κατατρεγμένοι της μεγάλης Σφαγής του 1822 και να μεταφυτεύσουν στη Σύρο είναι το βρονταδούσικο έθιμο με τα «ΛΑΖΑΡΑΚΙΑ», το οποίο κοντά 200 χρόνια αναβιώνει στον συνονόματο κυρίως Βροντάδο, με το ναό της Ανάστασης. Το έθιμο μεταφέρθηκε ατόφιο, όπως ακριβώς το θυμούνται οι μεγαλύτεροι Βρανταδούσιοι (της Χίου) συμπολίτες μας, να κατασκευάζεται δηλαδή η κούκλα, το «Λαζαράκι» με τη μεγάλη κουτάλα της σούπας ή την τρυπητή. Έτσι το Σάββατο 12 Απριλίου, του Λαζάρου, το έθιμο εκτός από τον καθ’ ημάς Βροντάδο, αναβίωσε, όπως ανέφεραν τα τοπικά ΜΜΕ της πρωτεύουσας των Κυκλάδων, στην Ερμούπολη και στην όμορη Άνω Σύρο, μεσαιωνική πρωτεύουσα του νησιού και κατά κύριο λόγο με πληθυσμό του καθολικού δόγματος, αφού το έθιμο, όπως και άλλες συνήθειες μεταπήδησε και αντίστροφα, από τη μια προς την άλλη κοινότητα του νησιού της Σύρου.
Μοναδικός (;) τρόπος «Σε πολύ λίγα μέρη της Ελλάδος βγαίνουν τα παιδιά να πουν τα κάλαντα του Λαζάρου κρατώντας στα χέρια τους τα Λαζαράκια. Εδώ να πούμε ότι η κατασκευή του Λαζάρου στην Σύρο είναι ο μοναδικός τρόπος σε όλη την Ελλάδα και φτιάχνεται με την κουτάλα της σούπας ή την τρυπητή», αναφέρουν οι συριανές ανταποκρίσεις, αγνοώντας προφανώς την παλαιά χιώτικη πρακτική. Στη Σύρο το έθιμο αναβιώνει με τη συνδρομή του τοπικού τμήματος του Λυκείου Ελληνίδων, ενώ στη Χίο του Φιλοπροόδου Ομίλου Βροντάδου (ΦΟΒ), ενώ ο Λάζαρος φτιάχνεται κυρίως από κουβάρι μαλλί και πανιά ή με ζυμάρι.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
