Κρεμασμένο και ημιτελές παρέμεινε το παρόν κείμενο , ένα χρόνο τώρα σε κάποιο ξεχασμένο φάκελο του υπολογιστή, από τις 23 Ιουλίου 2018 συγκεκριμένα, άμα τη αναγγελία του θανάτου του Μάνου Ελευθερίου, ο ανείπωτος πόνος, ο εθνικός σπαραγμός για τις 102 ψυχές που μαρτύρησαν στο Μάτι Αττικής , δεν άφηναν περιθώριο για άλλες σκέψεις και λόγια πέρα από την τραγωδία. Έστω και με αδικαιολόγητη καθυστέρηση ενός έτους, χρέος συνείδησης παραμένει αυτή η δημοσίευση, σε μια προσωπικότητα και ένα πνεύμα , από τα πλέον στοχαστικά, τα πλέον δημιουργικά, τα πλέον δημοκρατικά, αλλά και τα πλέον δίκαια που ανέδειξε αυτή η χώρα.
Γνωριμία στα ερτζιανά
«Μα Γιώργο μου στη Σύρα δεν εποίκησαν μόνο Χιώτες κατατρεγμένοι της Σφαγής, οι δίαυλοι παρέμειναν ανοικτοί ανάμεσα στα δυο νησιά, έμποροι, καραβοκυραίοι , άνθρωποι εγγράμματοι, αλλά και εργάτες και φτωχόπαιδα για ένα καλύτερο αύριο…» , τάδε έφη Μάνος Ελευθερίου στον αέρα του ΑΘΗΝΑ 9,84, όταν μαζί με τη Νένα Βενετσάνου, βρεθήκαμε συνκαλεσμένοι, δεν θυμάμαι το λόγο, ούτε και έχει σημασία…
Για να συνεχίσει το πιστό παιδί της Ερμούπολης, ο υμνητής της νέας πόλης, της κουλτούρας και τη διαδρομής της: «Ανάμεσά τους και η μάνα μου με τις αδελφές της, ήταν δεν ήταν δεκάχρονα-δωδεκάχρονα κορίτσια από τη Χίο, να δουλέψουν υπηρετριούλες στα αρχοντόσπιτα της πρωτεύουσας των Κυκλάδων οι πιο τυχερές, εργάτριες στα εναπομείναντα εργοστάσια οι άλλες… Όλα αυτά πριν τον Πόλεμο…».
Ποιητής του λόγου, ακριβοδίκαιος κριτής
Όλοι έχουμε τραγουδήσει μελοποιημένους στίχους του από τους μεγάλους μας μουσικοσυνθέτες, έχουμε απαγγείλει στίχους του, διαβάσαμε τα πεζά του κείμενα, δακρύσαμε στην τόσο λυρική αποτύπωση της παρακμής της λατρεμένης του Ερμούπολης, στο βραβευμένο μυθιστόρημά του «Στον καιρό των Χρυσανθέμων». Ο Ελευθερίου διανοούμενος «αριστερός», με τον όρο να υποδηλώνει το ακριβές νέο, το καινούριο, το προοδευτικό, σύμφωνα με τις αυστηρές επιταγές της Γαλλικής Επανάστασης , δεν δίστασε στο δεύτερο μυθιστόρημά του «Η γυναίκα που πέθανε δυο φορές», να στηλιτεύσει ένα από τα επαχθέστερα εγκλήματα που διαπράχθηκαν στον ελληνικό Εμφύλιο. Πρόκειται για το αποκρουστικό και μαρτυρικό τέλος της μεγάλης τραγωδού Ελένης Παπαδάκη, όταν στα Δεκεμβριανά εκτελέστηκε από ομάδα της ΟΠΛΑ, τα μέλη της οποίας πολτοποίησαν με βαριοπούλες το κεφάλι της. Για την αποφυγή παρεξηγήσεων ή άκαιρων συμπερασμάτων η ηγεσία του ΚΚΕ καταδίκασε την πράξη και εκτέλεσε τα μέλη της συγκεκριμένης ομάδας. Από τις πλέον ευγενείς φυσιογνωμίες, από τους πιο δημιουργικούς του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού ο Μάνος έφυγε το καλοκαίρι του 2018 , σχεδόν άκλαυτος εξ’ αιτίας της κακής συγκυρίας. Ένα ύστατο ευχαριστώ , μια ταπεινή αναφορά στο μεγαλειώδες της φυσιογνωμίας, είναι το ελάχιστο προς τον από τη μητρική μου ρίζα συμπατριώτη… Καλήν αντάμωση Μάνο Ελευθερίου …
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
