Τα «Τάγματα εργασίας» λεγόμενα στην τουρκική γλώσσα «αμελέ Ταμπουρού» ήταν τάγματα που έφτιαξαν οι Νεότουρκοι του Κεμάλ από το 1914 και μετά, στην Μικρασία. Στα τάγματα αυτά αναγκάζονταν να εργαστούν άνδρες ΜΗ μουσουλμάνοι σε βαριές εργασίες υπό απάνθρωπες συνθήκες. Ουσιαστικά όμως ήταν τάγματα που είχαν σκοπό την εθνοκάθαρση δηλαδή την εξόντωση του Ελληνικού και Αρμενικού ανδρικού πληθυσμού της Μικρασίας και του Πόντου.
Το σχέδιο που τέθηκε σε εφαρμογή μετά το 1914 ήταν θα λέγαμε «σατανικό» και υποβοήθησαν σ΄ αυτό και οι σύμμαχοι, κατά τον Α΄Παγκόσμιο πόλεμο, των Τούρκων οι Γερμανοί .
Αρχικά ξεκίνησε ένας τεράστιος οικονομικός πόλεμος κατά των Ελλήνων καταστηματαρχών, εμπόρων και γενικότερα όλων των Ελλήνων. Ακολούθησε η επιβολή υπέρογκης φορολογίας από την καταρρέουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία στους Μη μουσουλμάνους πολίτες και μετά επειδή οι μικρομεσαίοι άνδρες δεν μπορούσαν να πληρώσουν τους φόρους ,φυλακίζονταν και οδηγούνταν στα «Τάγματα εργασίας».
Βέβαια σ΄αυτά εντάσσονταν άνδρες από 15-48 ετών. Τους έπαιρναν λοιπόν πεινασμένους και διψασμένους και τους οδηγούσαν για καταναγκαστικά έργα για διάνοιξη οδών ή κατασκευή γεφυρών ή άλλων υποδομών προς περιοχές της Ανατολίας. Όμως η πείνα και οι κακουχίες , οι αρρώστιες όπως ο τύφος, η χολέρα και άλλα προκαλούσαν θάνατο, αλλά αυτό δεν ενδιέφερε κανένα από τους Αξιωματούχους που ήταν οι δήμιοί τους θα λέγαμε. Όποιος δεν άντεξε και ξέμενε πίσω από το Τάγμα τον σκότωναν όπου κι αν βρίσκονταν είτε σε πόλη , είτε σε χωράφια , είτε σε βουνά και λαγκάδια.
Όποιος διψούσε , έπρεπε να πληρώσει (αν είχε γρόσια) τον αξιωματικό του τάγματος για να λάβει λίγο νερό. Αλλά πόσα χρήματα να έχει κανείς; Αυτά εξαντλούνταν στις δυο τρεις πρώτες μέρες και ύστερα οι διψασμένοι έπιναν ακόμη και νερά ακατάλληλα και μολυσμένα. Δηλαδή αν έβρισκαν κάτι μέσα σ΄ αυτή την επώδυνη περιπλάνηση…
Όποιος τολμούσε να λιποτακτήσει , είχε την συνέπεια του θανάτου. Ειδοποιούνταν οι «αστυνομία» , άρχισαν οι έρευνες στην οικία του μήπως γύρισε μέχρι που τον συλλάμβαναν και τον εκτελούσαν. Μερικοί μάλιστα για να αποφύγουν την σύλληψη κρύβονταν για μήνες στα πατάρια και τις σοφίτες των σπιτιών τους τις λεγόμενες «ταβάν ταμπουρού» , τους συντηρούσαν οι γυναίκες τους που έκαναν κάποια ελάχιστα ψώνια μέχρι που δυστυχώς η «αστυνομία» τους αποκάλυπτε με την έφοδό της και ακολουθούσε η εκτέλεση.
Οι γυναίκες, οι γέροντες και τα παιδιά που άφηναν πίσω τους οι άνδρες που κατατάσσονταν στα «Τάγματα εργασίας» , υφίσταντο σεξουαλική βία ή και κάψιμο των σπιτιών….
Εκτιμάται από τους αρθρογράφους και ιστορικούς της εποχής εκείνης ότι περίπου 250.000 Έλληνες έχασαν τη ζωή τους μέσα σε τέσσερα χρόνια (1914-1918)… Έτσι πέτυχε ένας μεγάλος στόχος των Οθωμανών. Έγινε στην πράξη η πολυπόθητη γι αυτούς και οδυνηρή για μας εθνοκάθαρση της Μικρασίας απ΄ τους Ορθοδόξους Χριστιανούς Έλληνες και Αρμενίους και Εβραίους. Ελάχιστοι επιβίωσαν και ανταλλάχθηκαν με αιχμαλώτους το 1923…
Κλείνοντας σημειώνουμε ότι η παραπάνω αναφορά θέλει να δείξει ότι υπήρξε μια άλλη σκληρή όψη της ζωής στη Μικρασία που έλαβε χώρα εκεί λίγο πριν την Μικρασιατική καταστροφή του 1922. Ας είναι ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ και αυτών των αδικοχαμένων αδελφών μας και ας μη ξεχνούμε να τους βάζουμε στο νου μας μαζί με τους σφαγιασθέντες του 1822 Χιώτες ,όλες αυτές τις Άγιες ημέρες των Παθών του Κυρίου μας που έρχονται, αλλά και όλες τις άλλες ημέρες του χρόνου, λέγοντας την ευχή «Ο Θεός να τους αναπαύσει και συγχωρήσει.» ( Τέτοια Τάγματα δυστυχώς έγιναν και το 1943 από την Τουρκία την εποχή του Β΄παγκοσμίου πολέμου για τους εναπομείναντες αδελφούς μας…)
Αρκετά αυτά, μόνο και μόνο, για να μη νικάει η λήθη…
Με την ευκαιρία σε όλους σας ευχόμαστε ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
