Πολλά ακούγονται κι άλλα τόσα γράφονται λίγο πριν την κάλπη, σε μια προεκλογική περίοδο κατά την οποία ή θα έπρεπε να αγοράσεις πάνες γιατί θα τα έκανες πάνω σου αν υπέκυπτες στον εκφοβισμό της ΝΔ και στον Φρέντι Κρούγκερ Σαμαρά που σε απειλεί και σε 
φοβερίζει για το αύριο, ή θα έπρεπε να είσαι σε κατάσταση νιρβάνα προσμένοντας τον Χάρη Πότερ - Τσίπρα.
Πού ο λόγος για τον Καμμένο που το έχει κάψει με τρένα με λίρες με ότι να' ναι, δεν χρειάζεται να μιλήσω νομίζω για το ΠΑΣΟΚ και τον Γιώργο που έχουν πάθει αμνησία ή εγκεφαλικό, δεν ξέρεις πώς να το προσδιορίσεις. Μα αν ήταν χρυσό μου να χρειαστεί να κυβερνήσετε 30 χρόνια για να συνειδητοποιήσετε ότι πρέπει να αλλάξετε τη χώρα κι άλλα 30 μέχρι να το κάνετε πράξη, να το χέσω... συγνώμη κιόλας!
Όσο για το Ποτάμι, λίγο το ότι είναι ως όρος μούσκεμα, λίγο η αοριστία του, λίγο το σακίδιο, δεν μου κάθεται καθόλου, δεν ξέρω, την αμαρτία μου τη λέω.
Λίγο πριν την κάλπη και λίγο πριν την άνοιξη(και πριν μας ψεκάσουν όλους μαζί) σκέφτομαι μια άλλη επανάσταση, αυτή του 1821. Προφανώς και τότε κάποιοι θα έλεγαν στους ραγιάδες ότι καλά είναι εκεί που είναι, 400 χρόνια πάλευαν για να έχουν ένα σχολείο, μια εκκλησιά, ένα χωραφάκι και φόρους. Ο άλλος δρόμος θα ήταν αυτός της σφαγής, της καταστροφής, του αδιέξοδου.
Κάποιοι θα παρακινούσαν και σε συμμαχίες και σε συνεργασίες με τους Τούρκους, κάποιοι είχαν εξασφαλίσει προνόμια, οπότε σκασίλα τους μεγάλη.
Λίγο πριν την κάλπη πάει ο νους μου σε ένα... καινούργιο πορτοφόλι. Το έχω αγοράσει αλλά το έχω στο συρτάρι γιατί μπορεί και να μη με βολεύει. Έχει άλλο σχήμα από το παλιό, λίγο πιο μακρύ, λίγο πιο στενό... Πού να αλλάζω τώρα!
Έχω μάθει με το παλιό, πάει το χέρι μόνο του. Μπροστά τα ψιλά, πίσω τα χοντρά. Τι κι αν δεν έχω ούτε ψιλά ούτε χοντρά. Έμαθα πέντε χρόνια τώρα. Πριν η χώρα ζούσε λέει με δανεικά. Μετά έμαθα να ζω εγώ δανεικά. Να βλέπω τους γονείς μου και να μην τους κοιτώ γιατί τους χρωστώ, να βλέπω τον κολλητό και να σκύβω το κεφάλι για τον ίδιο λόγο. Καλά το μπακάλη και τον μανάβη δεν τους βλέπω, έχω αλλάξει δρόμο εδώ κι ένα μήνα.
Αυτό κάνω χρόνια τώρα. Έχω το ίδιο πορτοφόλι. Δεν το αλλάζω, από συνήθεια. Φοβάμαι μην ξεβολευτώ. Περιμένω μέχρι να χαλάσει μόνο του και να με εγκαταλείψει αυτό.
Λίγο πριν την κάλπη όμως τούτη τη φορά θα το πετάξω!
Θα το πάρω αλλιώς. Υπάρχει κι άλλος δρόμος. Δεν είναι μόνο το μέσα στο σύστημα που έμαθα να είμαι. Είναι και το έξω από το σύστημα. Υπάρχει κι άλλος δρόμος κι άλλη οικονομία κι άλλη πραγματικότητα. Υπάρχει κι άλλο σενάριο. Να αποφασίζω εγώ για μένα. Να είμαι παραγωγικός και ο ιδρώτας μου να πιάνει τόπο, να με γεμίζει, να μη με αφήνει ξεφούσκωτο σακί το βράδυ στον καναπέ. Για μια φορά θα το κάνω.
Κι αν φάω και τα μούτρα μου τι έγινε; Μήπως δεν τα τρώω από τη μεταπολίτευση και μετά; Ίσως αυτή η στροφή μου δώσει και το άλλοθι να βλέπω αύριο τα παιδιά μου και να τους πω, " κι όμως είπα κι εγώ "ΌΧΙ", την Κυριακή στις 25 του Γενάρη επαναστάτησα".
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
