Η απεργία της περασμένης Πέμπτης (10/6) ήταν ένας κρίσιμος σταθμός, μια μάχη που χρόνια είχε να γνωρίσει τέτοια απήχηση, δημιουργώντας κλίμα ανάτασης ώστε τις επόμενες μέρες και ώρες να ενταθεί ακόμα περισσότερο η αναμέτρηση με κυβέρνηση και εργοδοσία.
Ήταν «ανάσα» στον αγώνα για να ζήσουν οι εργαζόμενοι και τα παιδιά τους όπως τους αξίζει στον 21ο αιώνα, με σταθερό ωράριο και λιγότερες ώρες δουλειάς με πλήρη δικαιώματα, και όχι σαν σκλάβοι του κεφαλαίου όποτε και όπως απαιτούν τα κέρδη του.
Ήταν ανάσα για τη συνέχεια, για την κλιμάκωση του αγώνα, για να ξηλωθεί όλο το αντεργατικό πλαίσιο που έφτιαξαν όλες οι κυβερνήσεις με τις «οδηγίες» της ΕΕ, ανοίγοντας διάπλατα την πόρτα στο σημερινό άθλιο νομοθέτημα. Νέα απεργιακή κινητοποίηση λοιπόν σήμερα 16/6, που αποφάσισαν δεκάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις αμέσως μετά τη μεγαλειώδη απεργία της 10ης Ιούνη.
Το μήνυμα που έδωσαν οι εργαζόμενοι «άστραψε και βρόντηξε», παρά την απελπισμένη προσπάθεια της κυβέρνησης να το διαστρεβλώσει: απόρριψη καθολικά του νομοσχεδίου της κυβέρνησης της ΝΔ, με τις ανατροπές του αιώνα στο σύνολο των εργασιακών δικαιωμάτων κι απαίτηση για την απόσυρσή του.
Κι ήταν πολλά τα εμπόδια που οι εργαζόμενοι κατάφεραν να ξεπεράσουν μπροστά σ’ αυτήν τη μάχη. Τους εκβιασμούς της εργοδοσίας, που τους ακύρωσαν με τη δύναμη της συλλογικής οργάνωσης. Τις δικαστικές απαγορεύσεις που με τη δύναμη της αλληλεγγύης τις έσπασαν στην πράξη, όπως στο λιμάνι του Πειραιά, όπου «δεν γύρισε προπέλα» αφού οι ναυτεργάτες απέργησαν καθολικά. Τα διαλυτικά σχέδια της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ και τα τερτίπια με τις ημερομηνίες της απεργίας που έστειλε στον αγύριστο με τη δύναμη της συγκρότησης απεργιακού μετώπου από εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις.
Την προσπάθεια εξαπάτησης από την κυβέρνηση που προσπαθούσε να πείσει για τα δήθεν «θετικά στοιχεία» και «περιθώρια βελτίωσης», που την προσπέρασε με τη δύναμη της γραμμής πάλης των συνδικάτων, της καθολικής απόρριψης του νομοσχεδίου και όχι του «παζαρέματός» του.
Την ηττοπάθεια και τη βιασύνη να προεξοφλήσουν την «αποτυχία» της, όπως έκαναν πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, δείχνοντας ως μόνη «λύση» για ακόμα μια φορά την «κυβερνητική εναλλαγή» και προσπαθώντας να αξιοποιήσουν την εργατική κινητοποίηση για να ξαναπάρουν το χρίσμα του «κατάλληλου διαχειριστή» από την αστική τάξη. Πιο κυνικά το ομολόγησε ο πρώην βουλευτής του κ. Κυρίτσης δυο μόλις μέρες πριν την απεργία σε ένα έπος απεργοσπασίας και υπονόμευσης: «το εργασιακό νομοσχέδιο του Χατζηδάκη, μαθηματικά θα ψηφιστεί, όσο μαζική και αν είναι η απεργία», νουθετώντας τους εργαζόμενους πως «πρέπει να στηρίξουν πολιτικές δυνάμεις που όχι μόνο θα αντιπαλέψουν, αλλά και μπορούν να αλλάξουν αυτούς τους αντεργατικούς νόμους ως κυβερνητική πλειοψηφία»! Όπως και με τα μνημόνια που θα έσκιζαν με ένα νόμο και ένα άρθρο!
Για όλους τους παραπάνω λόγους η επιτυχία της απεργίας αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία, ανεξάρτητα από το τι θα γίνει μετά, όχι μόνο γιατί διέψευσε όλους όσοι έλεγαν ότι η απεργία είναι ξεπερασμένη μορφή που δεν συγκινεί, αλλά γιατί πάνω απ' όλα εκφράζει τη μαζική απόρριψη του εκτρώματος από παλιούς και νέους εργαζόμενους,. Γι' αυτό «το φυσάει και δεν κρυώνει» η κυβέρνηση, η οποία αφού δεν κατάφερε να ανακόψει το απεργιακό ποτάμι επικαλείται «στοιχεία» για να απαξιώσει το μέγεθός της.
Έχουν συναίσθηση ότι η επιτυχία της απεργίας αποτελεί παρακαταθήκη για πιο επιθετικούς αγώνες το επόμενο διάστημα, ξέρουν ότι όσο παίρνουν κουράγιο οι εργαζόμενοι, τόσο θα προβάλλονται αντιστάσεις στον εργασιακό μεσαίωνα
Γιατί κάθε ανάσα ελπίδας για την εργατική τάξη είναι κι ένας βραχνάς για τους δυνάστες της, για τα απολιθώματα της κοινωνίας που την καλούν να δουλεύει με όρους του περασμένου αιώνα, ενώ υπάρχουν όλες οι δυνατότητες για πραγματικά σύγχρονους όρους δουλειάς, με αξιοπρεπείς μισθούς, με λιγότερο εργάσιμο και περισσότερο ελεύθερο χρόνο, με σταθερό ωράριο, με κατοχύρωση της απρόσκοπτης συνδικαλιστικής δράσης.
Ο φρέσκος αυτός αέρας να πάρει και να σηκώσει την μπόχα της «σύγχρονης» σκλαβιάς που αναδίνει η χωματερή του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος. Εκεί από όπου ήρθε και θα καταλήξει ξανά το αντεργατικό έκτρωμα.
«Κάτω τα χέρια από το 8ωρο!» θα βροντοφωνάξουμε κι αύριο οι εργαζόμενοι και θα απαιτήσουμε την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων, αυξήσεις στους μισθούς, 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο και σταθερή δουλειά, το δικαίωμά μας στον ελεύθερο χρόνο και την ξεκούραση.
Όλοι στην απεργιακή συγκέντρωση την Τετάρτη 16 Ιούνη 2021 στις 10:30 στο Δημαρχείο.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
