Αγαπητοί φίλοι,
Στη χώρα μας είναι γνωστό πως το Δημόσιο είναι δυστυχώς ανίκανο να αξιοποιήσει την περιουσία του.
Επί τούτου, εμβληματικό παράδειγμα αποτελεί η έκταση του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού στην Αττική. Από το 2001 που ξεκίνησε τη λειτουργία του το νέο διεθνές αεροδρόμιο στα Σπάτα, χρειάστηκαν σχεδόν 20 χρόνια μέχρις ότου το ελληνικό δημόσιο να προχωρήσει στην αξιοποίηση του Ελληνικού. Μιλάμε για μια αμύθητης αξίας παραθαλάσσια έκταση 6.000 στρεμμάτων (!) για την οποία τα σχέδια της τότε κυβέρνησης προέβλεπαν τη δημιουργία ενός μητροπολιτικού πάρκου.
Ωστόσο ήδη από το 2003, ο Στέφανος Μάνος, είχε καταθέσει μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση και υποστήριζε πως αντί ενός αχρείαστου πάρκου γιγαντιαίων διαστάσεων στην άκρη της πόλης θα μπορούσε να γίνει κάτι άλλο. Πρότεινε ένα μέρος της έκτασης, της τάξεως των 1000 στρεμμάτων, να γίνει πάρκο και κοινόχρηστοι χώροι (πλατείες, δρόμοι κλπ.) και τα υπόλοιπα 5000 στρέμματα να γίνουν οικοδομήσιμα οικόπεδα προς πώληση. Με το ποσό που θα εισέπραττε το Δημόσιο από αυτές τις πωλήσεις (ύψους περίπου 4δις ευρώ) θα προχωρούσε στη συνέχεια σε αναγκαστικές απαλλοτριώσεις σε πυκνοδομημένες συνοικίες, δημιουργώντας 20 πάρκα των 100 στρεμμάτων έκαστο σε ολόκληρη την Αθήνα! Απλά ως μέτρο σύγκρισης να πούμε πως ο Εθνικός Κήπος είναι έκτασης 160 στρεμμάτων.
Είναι πραγματικά κρίμα που η συγκεκριμένη πρόταση δεν προχώρησε καθότι θα βελτίωνε σημαντικά την ποιότητα ζωής σε ολόκληρο το λεκανοπέδιο.
Τα Ταμπάκικα
Και στη Χίο βέβαια υπάρχουν αναρίθμητα αντίστοιχα παραδείγματα κωλυσιεργίας των δημοσίων υπηρεσιών στην αξιοποίηση της περιουσίας τους, με την έκταση στα Ταμπάκικα να αποτελεί μια χαρακτηριστική περίπτωση σε τοπικό επίπεδο.
Από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, το Πανεπιστήμιο Αιγαίου είναι ιδιοκτήτης μιας έκτασης 22 περίπου στρεμμάτων στα Ταμπάκικα, μεγάλο μέρος της οποίας περιήλθε στην ιδιοκτησία του κατόπιν δωρεάς με απώτερο σκοπό τη δημιουργία της νέας Πανεπιστημιούπολης της Χίου. Ωστόσο, το σχέδιο αυτό ποτέ δεν προχώρησε μεταξύ άλλων καθώς μελέτη του ΕΜΠ χαρακτήρισε το έδαφος σαθρό για να υποστηρίξει τα τριώροφα κτήρια του Πανεπιστημίου που σχεδιάζονταν. Σύμφωνα δε με τις πρόσφατες δηλώσεις της Πρυτάνεως του Παν. Αιγαίου, κ. Βιτσιλάκη, το εν λόγω σχέδιο έχει εγκαταλειφθεί οριστικά και η αξιοποίηση του χώρου θα εξετασθεί στο μέλλον μετά την αποπεράτωση του δρόμου της Αγίας Ειρήνης.
Η έκταση είναι σήμερα τελείως εγκαταλελειμμένη με τα κτήρια υπό κατάρρευση και ένα μικρό μόνο μέρος της να χρησιμοποιείται ως δημοτικός χώρος στάθμευσης.
Μια ευκαιρία για τη Χίο;
Επειδή η έκταση των 22 στρεμμάτων του Παν. Αιγαίου στα Ταμπάκικα δεν είναι ενιαία (καθότι παρεμβάλλεται εντός της το νότιο τμήμα του πρώην Βυρσοδεψείου Ζαφειράκη έκτασης περίπου 9 στρεμμάτων) θεωρώ πως το πρώτο βήμα οποιασδήποτε αξιοποίησης θα έπρεπε να είναι η σε συνεννόηση με την οικογένεια Ζαφειράκη παραχώρηση/εξαγορά και αυτών των 9 στρεμμάτων έτσι ώστε να δημιουργηθεί μια ενιαία έκταση 31 συνολικά στρεμμάτων.
Στη συνέχεια, κατόπιν σύμπραξης Παν. Αιγαίου, Δήμου Χίου και Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου σε συνεργασία και με ιδιώτες δεν θα μπορούσε να εξετασθεί η αξιοποίηση της ενιαίας έκτασης στα Ταμπάκικα με τρόπο αντίστοιχο της πρότασης του Στέφανου Μάνου για το Ελληνικό;
Κατ’αρχάς ένα μικρό κομμάτι από κάποιο από τα κτήρια θα μπορούσε να μετατραπεί σε μουσείο βυρσοδεψίας αξιοποιώντας κάποια από τα μηχανήματα που ακόμα υπάρχουν εντός των κτηρίων, αναδεικνύοντας τη βιομηχανική κληρονομιά του τόπου ενώ όλα τα υπόλοιπα κουφάρια των παλιών βυρσοδεψείων θα πρέπει να κατεδαφιστούν.
Από τα 31 στρέμματα, ένα επαρκές κομμάτι (π.χ. 6 στρέμματα) θα πρέπει να παραμείνει ως κοινόχρηστοι χώροι (πάρκο, πλατεία, δρόμοι, χώρος στάθμευσης). Η δε υπόλοιπη έκταση θα μπορούσε να κοπεί σε οικόπεδα προς πώληση (π.χ. των 300-400τ.μ.) με χαμηλό συντελεστή δόμησης και κάλυψης αλλά και χαμηλό μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος. Με αυτό το τρόπο, σε απόσταση αναπνοής από το κέντρο, θα δημιουργηθεί μια πρότυπη γειτονιά για το νησί ενώ έτσι θα υπερκερασθεί και το πρόβλημα της σαθρότητας του εδάφους (λόγω του χαμηλού ύψους των μελλοντικών κατασκευών).
Για όσους αμφιβάλλουν για το εγχείρημα ας κοιτάξουν το ποια ήταν η αξία των ακινήτων στην Πλάκα τη δεκαετία του 80, στο Γκάζι το 90 ή στο Κουκάκι το 2000 και ποιά είναι σήμερα.
Πέρα δε από τους Χιώτες ή άλλους ενδιαφερόμενους, με τις κατάλληλες προωθητικές κινήσεις, εν δυνάμει αγοραστές για τα εν λόγω οικόπεδα θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι και βόρειο-ευρωπαίοι εύποροι συνταξιούχοι που ψάχνουν περιοχές με εύκρατο κλίμα για να διαχειμάζουν. Επιπρόσθετα, τα σχετικά δροσερά καλοκαίρια (χάρη στον άνεμο) αλλά και η παρουσία ενός γενικού νοσοκομείου αποτελούν σημαντικά πλεονεκτήματα της Χίου. Επιπλέον αντιλαμβάνεται κανείς πως η εγκατάσταση π.χ. 100 Ευρωπαίων με οικονομικά συμφέροντα στο νησί θα είχε και διπλωματικά οφέλη εν μέσω των τουρκικών προκλήσεων.
Στη συνέχεια, με τις εισπράξεις από την πώληση των οικοπέδων δεν θα μπορούσαν, βάσει σχεδίου, να γίνουν στοχευμένες παρεμβάσεις στο κέντρο της πόλης όπως για παράδειγμα αναγκαστικές απαλλοτριώσεις για διάνοιξη δρόμων (π.χ. στην παλιά Λαχαναγορά ή αλλού) ή εξαγορά άλλων ελεύθερων χώρων και μετατροπή τους σε πάρκα σε επιβαρυμένες περιοχές κ.λ.π.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
