Στα περί αξιολόγησης των εργαζομένων στο Δημόσιο νομίζω ότι δεν υπάρχουν πολλά για να προστεθούν. Οι δημόσιοι υπάλληλοι αρνούνται κατηγορηματικά να ενταχθούν σε μια διαδικασία «ελέγχου» της ποιότητας 
και του τρόπου της παρεχόμενης προς τους πολίτες εργασίας τους, ενώ παράλληλα καλύπτουν ή και συγκαλύπτουν τις ενδεχόμενες περιπτώσεις πρόσληψης εργαζομένων με πλαστά πτυχία ή πιστοποιητικά, σύμφωνα και με όσα διαβάζουμε στο σύνολο του αθηναϊκού τύπου το τελευταίο διάστημα.
Η κοινωνία και συγκεκριμένα το τμήμα της κοινωνίας που δεν ανήκει στους εργαζόμενους του δημοσίου, παρακολουθεί τις εξελίξεις σχεδόν αποσβολωμένη. Και αυτό γιατί στον ιδιωτικό τομέα είναι πέραν της αναφοράς προφανές ότι ο εργαζόμενος υπόκειται καθημερινά σε έναν κάποιο έλεγχο της ποιότητας και της απόδοσης της εργασίας του, όπως εξάλλου συμβαίνει και σε κάθε επιχείρηση ανά τον κόσμο, τουλάχιστον εκείνες που θέτουν στόχους, επιθυμούν να αναπτύσσονται, να έχουν μια σχετική κερδοφορία (διαφορετικά γιατί να παραμένουν ανοικτές;) και τέλος πάντων, να λειτουργούν με όρους λογικής και όχι με όρους ξέφραγου άμπελου.
Αδυνατώ να κατανοήσω, παρά τη σχετική καλή διάθεση τους λόγους που εσαεί οι εργαζόμενοι του ευρύτερου δημόσιου τομέα αρνούνται γενικώς. Αρνούνται την αξιολόγηση, αρνούνται τους ελέγχους για πλαστές και δόλιες προσλήψεις που ενδεχόμενα έχουν προκύψει, αρνούνται το ένα, αρνούνται το άλλο. Φυσικά τίποτα δεν προκύπτει από παρθενογέννηση. Το πολιτικό σύστημα που ντάντευε και τροφοδοτούσε το Δημόσιο δεκαετίες τώρα χωρίς κριτήρια, στα πλαίσια της πλήρους πελατοκρατείας με κόσμο και κοσμάκη, σήμερα καλείται να δώσει λύση στο πρόβλημα που δημιούργησε.
Τι πιο απαράδεκτο, τι πιο προσποιητό και τι ποιο αναξιοπρεπές για ένα μόρφωμα που επιθυμεί να αποκαλείται κράτος.... Έβαλε τα χέρια του και τώρα βγάζει τα μάτια του.
Είναι όμως αρκετά αργά. Το αντιλαμβάνονται όλοι. Δεν αλλάζει το δημόσιο όταν υπάρχει εναλλακτική ελπίδα που του προσφέρεται απλόχερα από κόμματα και λογικές. Όταν διαχέεται από κάθε πλευρά η αίσθηση ότι το δίκιο του δημόσιου υπαλλήλου είναι σαφώς πιο δυνατό από τους νόμους του κράτους ή του κοινοβουλίου, τότε τι περιμένει κανείς από την αξιολόγηση.
Όταν υπάρχει πολιτικός φορέας σήμερα που δέχεται αδιαμαρτύρητα, απαίδευτα και χωρίς καμία επεξεργασία συλλήβδην τα δημοσιοϋπαλληλικά αιτήματα όπως προβάλλονται, γιατί να υπομείνει το εργασιακό πλήθος την όποια αξιολόγηση;
Έτσι φτάνουμε στο προφανές σημείο να μην μπορεί να αναληφθεί καμία πρωτοβουλία, να μην μπορεί να γίνει κανένας έλεγχος, παρά να επαφίεται η όποια ελπίδα απέμενε για τον εκσυγχρονισμό του δημοσίου στο φιλότιμο των ίδιων των εργαζομένων.
Η κοινωνία παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις έχει δημιουργήσει στο πέρασμα των χρόνων βαθιές εργασιακές αντιθέσεις που είναι απορίας άξιο γιατί διαιωνίζονται. Ο δημόσιος τομέας απώλεσε δεκάδες θέσεις εργασίας. Ο ιδιωτικός εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας. Όμως είναι ιδιωτικός και άρα στα μάτια κάποιων δαιμονοποιημένος, αισχροκερδής, κεφαλαιοποιημένος, καπιταλιστικός....
Παρόλα αυτά είναι γνωστό ότι την ανάπτυξη σε κάθε κράτος, την έκρηξη της οικονομίας, την παραγωγή θέσεων εργασίας και την βελτίωση των οικονομικών δεικτών την προκαλεί ο καταραμένος ιδιωτικός τομέας. Και στην Ελλάδα θα συνεχίζει να την προκαλεί, να την πληρώνει, να την υποβοηθά και να την αναμένει. Χωρίς να διαμαρτύρεται, χωρίς να κλείνει επιχειρήσεις, χωρίς να κλείνει δρόμους, δημαρχίες, χωρίς να μπλοκάρει και να δυσκολεύει σε απίστευτο βαθμό την ζωή των άλλων. Εκείνων που δεν «ευτύχησαν» ίσως να βρίσκονται σε δημόσια θέση... Έκαστος εφ' ω ετάχθη.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
