Όταν Χιώτης αριστερός στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης περιγράφει τον Αλέξη Τσίπρα ως «τον μεγαλύτερο πολιτικό απατεώνα των τελευταίων 50 ετών» ακόμη και ο πιο άσχετος πέριξ της πολιτικής αντιλαμβάνεται που έχουν οδηγηθεί τα πράγματα. 
Να πω ότι η διαπίστωση ήρθε μάλλον αργά; Ποιο το νόημα; Έχει πολύ λίγη σημασία πλέον το πως η πρώτη Αριστερή κυβέρνηση πέρασε, σκόρπισε στάχτες, προκάλεσε πλήρη κατάρρευση σε οποιονδήποτε τομέα δραστηριότητας (κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό) κι αν σκεφτείτε και τώρα... την ώρα του λογαριασμού, τα βέλη εκτοξεύονται εκ των έσω.
Η Αριστερά δεν είχε ποτέ κουλτούρα εξουσίας, διοίκησης, διαχείρισης των πραγμάτων. Αντίθετα, διέθετε λόγο απόλυτα αντιπολιτευτικό, προσαρμοσμένο για κάθε περίσταση, όπως οι σαλαμάνδρες προσαρμόζονται στο χώρο και το περιβάλλον ανάλογα με τη θερμοκρασία και τις απειλές. Τίποτα διαφορετικό δεν ήρθε να προστεθεί στα όσα διαδραματίστηκαν τα προηγούμενα πέντε χρόνια. Ψόφιες υποσχέσεις, κούφια λόγια, λεονταρισμοί της πλάκας, κοροϊδία, εξαπάτηση. Και φυσικά, ως αποτέλεσμα, όλοι τρέχουν τώρα να βγουν από το κυβερνητικό καράβι, να ασπασθούν νέες ιδεολογικές αξίες υπό το φόβο της πολιτικής εξαφάνισης, ενώ γνωρίζουν και πάλι ότι τα όσα τώρα, στα πολιτικά στερνά τους υιοθέτησαν, αποτελούν έναν νέο κύκλο βουβών και ανεφάρμοστων επιχειρημάτων.
Ποιος θα κάνει άραγε την αντίσταση; Ποιος θα πάρει τα άρματα να ξεσηκωθεί κατά της Ευρώπης, του ευρώ, της παγκόσμιας οικονομίας. Εδώ ολάκερος πρωθυπουργός με τη μισή Ελλάδα δίπλα του και ο άνθρωπος ακόμη τρέχει να γλιτώσει.... Τώρα έρχεται η σειρά άλλου «σωτήρα»; Υπάρχει κανείς να πιστέψει στο παραμύθι όπου στο τέλος οι δράκοι πεθαίνουν;
Ο ΣΥΡΙΖΑ προς απογοήτευση μιας πολύ μεγάλης κοινωνικής μάζας απέτυχε παταγωδώς όχι μόνο να κάνει πράξη ένα ελάχιστο μέρος από τις υποσχέσεις του προς το λαό, αλλά και να αλλάξει προς το καλύτερο το πολιτικό περιβάλλον. Αντιθέτως, με τις λάθος επιλογές, με τελείως διαφορετική συνταγή από αυτήν με την οποία εκλέχθηκε, σκόρπισε ανέμους και τώρα θερίζει «Λαφαζάνιες» θύελλες.
Δεν ξέρω τι άλλο θέλουν να ακούσουν ή να δουν οι φίλοι της Αριστεράς. Αν φαντάζονταν ότι η διαχείριση της χώρας μοιάζει ή προσομοιώνεται με την διαχείριση σαράντα – πενήντα (ούτε εγώ δεν ξέρω πόσες) συνιστωσών που άλλα λέει η μία και άλλα κάνει η άλλη, είναι θέμα δικό τους να το λύσουν.
Όμως η κοινωνία δεν είναι συνιστώσες. Και ο λαός δεν είναι κόμμα.
Η πορεία προς τις εκλογές είναι σκορπισμένη με νέες μπαρούφες και ευφυολογήματα. Η μόνη διαφορά είναι ότι τις μπανάνες που ο λαός πάτησε την προηγούμενη φορά, δύσκολα θα δεχθεί να τις ξαναπατήσει...
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
