Η κρίση, το μεταναστευτικό και οι τουρκικές προκλήσεις ισοδυναμού με σιωπηλό ακήρυχτο πόλεμο διαρκείας

Τολμώντας  να  γράψομε μερικά  για τούτα τα πολύπλοκα ζητήματα , μπορεί κάποιος να θεωρήσει ότι ξεφεύγουμε των τετριμμένων και εμπλεκόμεθα σε «ξένα χωράφια»  . Κι όμως  δεν παύουν αυτά τα ζητήματα να απασχολούν ολόκληρη την κοινωνία και να δημιουργούν πολύ μεγάλες παρενέργειες και επιδράσεις στην τοπική ζωή η οποία μέχρι  προ τινος  κυλούσε σε πολύ πιο ήρεμα νερά από την σημερινή κατάσταση.  

       Η χώρα μας με την επταετή  οικονομική κρίση που την μαστίζει έχει περιπέσει σε απότομη πτώση  από το βάθρο των αναπτυγμένων χωρών  , των χωρών που οι πολίτες απολαμβάνουν τα αγαθά της επάρκειας και του πολιτισμού και επιστρέφει γοργά προς την γενική φτωχοποίηση .  υπεύθυνοι για την κατάσταση είμαστε όλοι , αλλά όχι στον ίδιο βαθμό. Οι πολίτες που έβλεπαν και αδρανούσαν έχουν ένα μερίδιο ευθύνης, , οι πολίτες που «έγλυψαν» τα ψίχουλα εκ της τραπέζης διπλό μερίδιο ευθύνης , οι πολίτες που «έφαγαν» από το «καζάνι με το μέλι» τριπλό μερίδιο ευθύνης και οι  πολιτικοί της σκηνής και των παρασκηνίων που κρατούσαν τα καρνέ των κρατικών επιταγών και κονδυλίων έχουν εκατονταπλό μερίδιο  ευθύνης .  Δεν ευσταθεί  λοιπόν η  ρύση του Θεοδ.  Παγκάλου  (εκείνου του λαλίστατου και ευτραφέστατου  Υπουργού) πως «όλοι μαζί τα φάγαμε» . Δηλαδή όλοι ίσα κι όμοια θύτες και θύματα στην ίδια μοίρα και στην ίδια ευθύνη.    Κι όσο για την ευθύνη του κάθε ψηφοφόρου αυτή ασφαλώς υπάρχει αφού με ελεύθερη και άδολη βούληση επιλέγει τους εκπροσώπους του μα αυτοί που επιλέγει ξέρουν η δεν ξέρουν πως πρέπει να τιμούν με τον καλύτερο και τιμιώτερο τρόπο την εμπιστοσύνη που τους παρέχεται; Ως φάνηκε ξεκάθαρα δεν ξέρουν ή μάλλον το ξέρουν μα το προσωπικό συμφέρον τους κάνει να κάνουν πώς δεν το ξέρουν. Σε βάλλαμε κύριε Υπουργέ να προασπίσεις το γενικό συμφέρον κι εσύ τι έκανες; Αντί γεφύρας έκτισες βίλα και αντί φράγματος πήρες βαπόρι και αντί της υποστήριξης με λύσσα και πάθος των συμφερόντων της Ελλάδος εσύ πήγες με τους παρατρεχάμενούς σου σε συσκέψεις στις Βρυξέλλες και όπου αλλού για να κάμεις ταξίδι αναψυχής και αδιαφορίας για την Ελλάδα μας;  ΝΑΙ , δυστυχώς αυτή η αντιμετώπιση των ζητημάτων από πολλούς μα πολλούς αρμοδίους ( για να μην πούμε 100%) οδήγησε εδώ που φτάσαμε και δεν εξαιρούνται ούτε οι παλαιοί ούτε και οι τωρινοί κυβερνώντες. Άλλα συμφωνούνται μυστικώς, άλλα επιμελώς διοχετεύονται ως ανώνυμες διαρροές υψηλοβάθμων κυβερνητικών στελεχών και ο λαός μας «τρώει το κουτόχορτο» και αποχαυνώνεται με την μπάλα και τα τηλεπαιγνίδια που του μπλοκάρουν περίτρανα την νοητική λειτουργία.   Τι κι αν τρέχουν με ξέφρενους ρυθμούς οι μνημονιακές Υποχρεώσεις, τι κι αν δεν έχουμε πια «σάλιο στο στόμα» εμείς ως φαίνεται πέσαμε σε πλήρη Νιρβάνα. Ουδείς αντιλέγει και  ουδείς ακούγεται. Που είναι πλέον εκείνοι οι ατίθασοι καθημερινοί διαδηλωτές των Αθηνών που έσπαζαν τις βιτρίνες και διέλυαν το Σύνταγμα ως αγανακτισμένοι; Πέθαναν; Δεν νομίζω. Απλά λούφαξαν μετά τον τοίχο των δανειστών επί του οποίου συνετρίβει και ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ. Που είναι όμως και  η «άλλη πρόταση»; Μόνο η «καρέκλα» και πάλι «η καρέκλα» βασανίζει το κάθε κόμμα και τον κάθε εμπλεκόμενο πολιτικό και τίποτα παραπάνω. Ναι, οι μάσκες έπεσαν πλήρως από όλους και όλες και ήρθε η αποκάλυψη και ο Αρμαγεδών  που φτωχοποιεί τον κόσμο και πλουτίζει τους πλουσίους ακόμη πιο πολύ. Ήλθε ο καιρός που πέθανε η μικρομεσαία δραστηριότητα και το ελεύθερο επάγγελμα φυτοζωεί εν πολλοίς και διαλύεται.  Ήλθε η εποχή της ανεργίας  που περιθωροποιεί και διώχνει τους  επιστήμονες νέους μας από την πατρίδα μας . Ήλθε και η «χρυσή εποχή» του εργοδότη εκείνου που έχει μεν λίγα έσοδα  αλλά απ΄την άλλη έχει   τζάμπα εργατικά χέρια.

 Μα αφού αναμεταξύ μας τα «ψάλαμε» ως έχοντες την μέγιστη ευθύνη  ας γράψουμε και για την ευθύνη μικρή η μεγάλη  που έχουν και οι  δανειστές οι οποίοι ως αρπακτικά ρουφούν επί επταετία ( και ποιος ξέρει πόσο ακόμη) βίαια το μεδούλι του Ελληνικού λαού παρά το ότι και γνώριζαν από ετών πού θα οδηγηθούν τα πράγματα και παρά το ότι ομολογούν τα λάθη στους λογαριασμούς τους δεν εννοούν να παρέμβουν με κάποιο τρόπο στο ζήτημα του χρέους. Ασφαλώς να πληρώσουμε το πραγματικό κεφάλαιο του χρέους αλλά όχι με τους αρχικούς υπέρογκους τόκους και σε μεγάλο βάθος χρόνου.  Με τα Μνημόνια  μας απόδειξαν ότι όταν μιλούν για μεταρρυθμίσεις αυτοί εννοούν μέτρα και περικοπές και ουδέν έτερο. Τέτοιοι καλοί  συνεταίροι είναι  και θέλουν και να τους κάνουμε τρομάρα τους και άγαλμα διάσωσης ( τόπε ο Σόιμπλε ο μέγας «φιλέλληνας») αφού ξέρουμε ότι κερδοσκοπούν στις πλάτες μας… Δεν μπορεί κανείς να καταλάβει πώς γίνεται να εξοφληθεί το χρέος δίχως ίχνος ανάπτυξης. Η ανάπτυξη θα έφερνε εργασία άρα και φόρους και έσοδα προς εξόφληση του χρέους. Η συρρίκνωση όμως της οικονομίας  που έχει επιλεγεί, κατά την γνώμη πολλών οικονομολόγων,  διογκώνει το ζήτημα.

  Δεν μας έφταναν όμως όλα αυτά έχομε όμως τώρα πλέον όχι το προσφυγικό αλλά  το ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ ζήτημα.  Δεν είναι πλέον στην πόλη μας πρόσφυγες αλλά είναι εγκλωβισμένοι  οικονομικοί μετανάστες, Ασιάτες, Αφρικανοί, Νοτιοαμερικανοί…. Αρκετοί με τις πράξεις και συμπεριφορές τους έχουν δείξει ότι ούτε όσιο, ούτε ιερό έχουν… Δημιουργούν προβλήματα σε μας αλλά και μεταξύ τους. Τι θα γίνει κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει με τούτη την κατάσταση. Η εφαρμοζόμενη πολιτική βλάπτει καθαρά την ανάπτυξη και εξέλιξη της ζωής της Χίου και ιδιαίτερα στον τομέα του  Τουρισμού.. Αυτό όμως δείχνει να είναι αδιάφορο  σε μεγάλο βαθμό για τους κυβερνώντες που επιμένουν να αφήνουν στα ευάλωτα και επικίνδυνα νησιωτικά σύνορα  όλο αυτό τον κόσμο.  Η τοπική κοινωνία πάντως διαπιστώνεται ότι σε μεγάλο βαθμό  έχει κάνει μια στροφή σήμερα απ΄ την εικόνα που έδειχνε όταν πρωτοεμφανίσθηκε το προσφυγικό κύμα. Υπάρχει από καιρό διαφοροποίηση.  Υπάρχει δε  από καιρό και  η αίσθηση ότι μέλη κάποιων ΜΚΟ (ξενόφερτα και πολλάκις  αγνώστου προθέσεως έναντι των Ελλήνων και της Ελλάδος) προπαγανδίζουν και προτρέπουν σε εκτροπές τους μετανάστες προκαλώντας έτσι και το αισθητήριο κάποιων «θερμόαιμων» Ελλήνων οι οποίοι προβαίνουν με τη σειρά τους σε βιαιοπραγίες.  Η τοπική κοινωνία σε μεγάλο βαθμό μετά τα πολλά και διάφορα συμβάντα δεν φαίνεται να είναι πλέον πρόθυμη να συνεργαστεί   και να αποδεχτεί τους μετανάστες στους κόλπους της. Ωστόσο πρέπει να παύσουν και κάποιες ομάδες να προσπαθούν να «φιμώσουν»  όσους δεν συμφωνούν με τα τεκταινόμενα.  Μερικοί  απ΄ αυτούς που φέρονται ως αλληλέγγυοι διαδίδουν ότι «η Γη δεν έχει σύνορα». Θα ήταν σωστό αυτό αν ίσχυε παγκοσμίως αλλά έλα που  άλλα και μάλιστα Ευρωπαϊκά κράτη –μέλη της Ε.Ε. μας επέβαλαν  κλειστά σύνορα κι εμείς μόνο ανοιχτά! Πάντως φρονούμε ότι  χρειάζεται να υπάρχει η «χρυσή τομή» και δεν χρειάζονται ακρότητες ή επιθέσεις από καμία πλευρά. Επαγρύπνηση χρειάζεται και προσοχή για να αποφεύγονται οι «αναφλέξεις» και επιδίωξη μας να είναι η μετακίνηση των μεταναστών και σε άλλα μέρη και για όσους βγάζουν μαχαίρια και ληστεύουν να υπάρχει «αυτόματος επαναπατρισμός» στη χώρα καταγωγής τους.

 Τρίτο ζήτημα είναι οι αυξανόμενες Τουρκικές προκλήσεις που έχουν πάρει μεγάλες διαστάσεις και είναι άγνωστο στον απλό πολίτη τί ακριβώς συμβαίνει. Διότι στην πολιτική πολλά γίνονται στο παρασκήνιο που δεν μαθεύονται. Ο κ. Ερτογάν μας αποδεικνύει ότι δεν παύει να ισχύει η διάσταση της απειλής της κατά τα άλλα «φίλης» Τουρκίας και συμμάχου του ΝΑΤΟ εναντίον της πατρίδας μας και ιδιαίτερα του νησιού μας.  Και ενώ τα τελευταία χρόνια πήγε να κτισθεί μια καλή γειτονική σχέση με ένα καθημερινό πήγαινε-έλα στην Σμύρνη και αλλού, όλα κατακρημνίσθηκαν μετά το Ιουλιανό πραξικόμημα στην Τουρκία σε συνδυασμό και με τις τρομοκρατικές επιθέσεις που γίνονται εκεί. Από τότε  ο Ερντογάν θέλοντας να βάλει στο κάνδρο τον εαυτό του ως νέος Σουλτάνος  και να παραμερίσει τον «μπαμπά Κεμάλ»  λέγοντας πως η συνθήκη της Λωζάνης ήταν λάθος για την Τουρκία, έστρειψε ως φαίνεται εκ των απειλητικών φράσεων και εντολών του  την βίδα της κεφαλής του κατά της ακεραιότητας της χώρας μας. Εμείς όμως ως «πτωχοί τω πνεύματι»  θεωρούμε ότι τα λέει αυτά «για εσωτερική κατανάλωση» μια φράση δηλαδή που μας αποκοιμίζει. Λάθος, ο Υπερπρόεδρος  Ερντογάν  ( που εκλέχθηκε το Πάσχα  με μυριάδες πλαστές ψήφους ως λέγουν διεθνείς παρατηρητές) έχει προφανώς σχέδιο συνυφασμένο με την δική μας αδυναμία,  και γι αυτό   πρέπει να μας βρει έτοιμους και ενωμένους απέναντί του αν αποφασίσει να μας αγγίξει.

Όλα τα παραπάνω οδηγούν αβίαστα στο συμπέρασμα που δεν είναι άλλο ότι ζούμε μέσα σε  ένα πολύπλευρο σιωπηλό ακήρυκτο πόλεμο διαρκείας που τον ελέγχουν κάποια κέντρα που έχουν ύπουλες και υποχθόνιες βλέψεις κατά της Ελλάδας μας. Και λογικά διερωτώμεθα: Πότε επιτέλους θα καθίσουν κλεισμένοι με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας οι κύριοι πολιτικοί μας αρχηγοί  στο ίδιο τραπέζι με στόχο να «βγει καπνός λευκός» για τρία-τέσσερα  εθνικά θέματα, ένα μίνιμουμ σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας και των πολιτών της  και να πάνε  χέρι-χέρι  στο εξωτερικό να τα υποστηρίξουν χωρίς ύπουλες υπονομεύσεις; Γιατί αυτό έκαναν κατά κάποιο τρόπο αυτοί που βγήκαν απ΄τα Μνημόνια.   Ας προβληματιστούμε και ας σκεφθούμε αν και στα τρία πιο πάνω εκτεθέντα θέματα , οι αποσπασματικές μονοκομματικές ή δικομματικές πολιτικές έχουν φέρει καρπούς και ποιούς.  Μήπως είναι ανάγκη να προωθήσουμε ως πολίτες με μια φωνή την  ιδέα να γίνει επιτέλους μια πανεθνική προσπάθεια εξόδου απ΄ αυτόν τον «πόλεμο»; Επιτέλους ας το χωνέψουμε μια τέτοια ιδέα δεν έχει σημασία ποιος την πρωτολέει αλλά έχει σημασία να εφαρμοστεί με επιτυχία. Η Ελληνική κοινωνία αργοπεθαίνει  μαζί και η τρισχιλιετής Ελλάδα μας  .  Οι κομματικοί πάσης αποχρώσεως  ακούνε;;;

Ειδήσεις σήμερα

Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.