Το ομολογώ, εδώ ταράχθηκα. Ο 52χρόνος φίλος μου δεν παρασύρθηκε απ’ τη νεανική ορμή τόσων και τόσων νεολαίων για να πάρει την απόφαση να γίνει οικονομικός μετανάστης. Τον λάτρεψε τον τόπο και τον βοήθησε να αναδειχτεί. Δούλεψε στο νησί μας με μεράκι, πρωτοπόρησε, ως ένα βαθμό, ή καλύτερα άνοιξε δρόμους για την εποχή του. Κόλλησε και τα … ένσημα του στην κοινωνική προσφορά, όταν του ζητήθηκε ή όταν το έκρινε αναγκαίο.
«Φεύγω», μου είπε προχθές. «Αισθάνομαι εγκλωβισμένος σε μια χώρα κι έναν τόπο όπου καθημερινά σταυρώνονται τα όνειρα μου.» Μια τέτοια σκέψη, φευγαλέα ίσως, έχει περάσει από το μυαλό πολλών μας εσχάτως. Η δική του περίπτωση, όμως, ως ιδιαίτερα αναλυτικός χαρακτήρας, έχει την ξεχωριστή της σημασία.
Πριν ένα χρόνο είχε κλείσει ένα μακρύ κι επιτυχημένο επαγγελματικό κύκλο κι είχε ανοίξει έναν άλλον. Δεν ήταν να πεις ότι το σχεδίαζε χρόνια τώρα. Ούτε είναι απ’ τους μπόμπιρες που παίρνει κατάκαρδα την απογοήτευση μιας επαγγελματικής αποτυχίας. Έμπειρος διοικητικά, ξέρει ότι η κάθε νέα δουλειά για να εξακριβωθεί αν αποδίδει πρέπει να … στρώσει. Δεν ήταν αυτή η αιτία που τον παρέσυρε.
Έβαλα κάτω όλα τα δεδομένα πριν πάρω την οριστική μου απόφαση, μου είπε. Συνέκρινα όλους τους δείκτες ανάπτυξης του νησιού των τελευταίων ετών. Διαπίστωσα μια διαρκώς φθίνουσα πορεία. Μια κατρακύλα χωρίς σταματημό. Στάθμισα μέχρι και τα πρόσωπα που μας διοικούν. Κατέληξα ότι δεν έχω να προσδοκώ τίποτα διαφορετικό, τίποτα βελτιωτικό από την παρουσία τους τα επόμενα χρόνια. Δεν μου μένει άλλη επιλογή.
Εκεί που έχει αποφασίσει να πάει θα ξεκινήσει πάλι από το μηδέν. Με σημείο εκκίνησης τα 52, μην το ξεχνάμε… Δεν τον φοβάμαι, ξέρω πόσο … φαγούδι είναι στη δουλειά, σύντομα θα βρει το δρόμο του κι εκείνος κι η γυναίκα του και το μικρό παιδί τους. Πιο πολύ με σόκαρε η απόφαση του να αποχωριστεί κάθε περιουσιακό στοιχείο που τον δένει με τη Χίο. «Έχω τρία – τέσσερα ακίνητα, θα τα πουλήσω. Φοβάμαι ότι όσο νοιώθω ότι έχω αφήσει κάτι πίσω μου, διαρκώς θα με καλεί να επιστρέψω. Δεν πιστεύω πια στις δυνατότητες της Χίου και των Χιωτών. Απογοητεύτηκα, θέλω να χωρίσουν οι δρόμοι μας», μου έκανε την καρδιά περιβόλι.
Θα φύγει, το πήρε απόφαση. Πωλείται η επιχείρηση, έχει σχεδόν βρει τη νέα του δουλειά στο εξωτερικό. Φεύγει άλλος ένας χρήσιμος, ένας με δείγματα γραφής των ικανοτήτων του. Φεύγει άλλος ένας απογοητευμένος. Για αυτή τη μετανάστευση, το ίδιο σκληρή με εκείνη της ΒΙΑΛ, θα καθίσουμε να μιλήσουμε ποτέ;
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
