Λίαν πρωί της Δευτέρας 01ης /08 ε.ε. εξεδήμησε, πλήρης ημερών, από τα γήινα στα ουράνια, από τα φθαρτά στα άφθαρτα, από τα πρόσκαιρα στα ατελεύτητα, η εκλεκτή ψυχή μιας αρχόντισσας μάνας, της Χρυσάνθης Αγαπητού Βασιλάκη, το γένος Μεννή, από το Βροντάδο της Χίου.
Η αείμνηστη Χρυσάνθη Βασιλάκη διακρινόταν για το ήπιο και πράο του χαρακτήρος της, για την υπομονετική καρτερία με την οποία αντιμετώπισε την σαρκική ασθένεια στας δυσμάς του επιγείου βίου της μα, πάνω από όλα, για δυο βασικά γνωρίσματά της: Την αγάπη στο Χριστό, την Ορθοδοξία και την Ελλάδα, και την πατρώα παράδοση και βιοτή με την οποία γαλούχησε τα δυο της τέκνα, τον υιό, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Χίου κ. Μάρκο και την θυγατέρα, Καλλιόπη (σύζυγο Κων/νου Τσαρλή).
Ενθυμούμαι παιδιόθεν την μακαριστή, όταν επισκεπτόμουν στο σπίτι τους και συνομιλούσα με τον αείμνηστο καπετάν- Αγαπητό, που πάντοτε είχε να μου μεταδώσει ένα στοιχείο του ελληνικού πολιτισμού μας, μέσα από τις διηγήσεις και τα γεγονότα που μου εξιστορούσε και που αποτελούσαν σημεία της ζωής του, τόσο στη στεριά όσο και στη θάλασσα. Ο καπετάν Αγαπητός παρήλθε εκ του κόσμου τούτου και συνέχισε η σύζυγός του, Χρυσάνθη, να μεριμνά για την οικογένεια και το σπιτικό τους.
Στο πρόσωπο της εκλιπούσης κάλλιστα μπορεί κάποιος να προσδώσει τον τίτλο της αρχόντισσας κυράς, της μάνας και συζύγου, της συζύγου ναυτικού που, στην παράδοση -της Χίου και του Βροντάδου ειδικότερα- επωμίζεται σχεδόν ολόκληρη την ευθύνη της επιμέλειας και ανατροφής των παιδιών αλλά και της καλλιέργειας και ηθικής διαπαιδαγώγησής τους. Της γυναίκας που ολόκληρο το ΄΄είναι΄΄ της αναλώνεται στην οικογένεια, που οφείλει να στηρίξει και να διατηρήσει ανέπαφη από κάθε είδους προσβολή ή κίνδυνο. Την αξίωσε δε ο Θεός να δει τον υιό της να ανέρχεται στο μέγα της Αρχιερωσύνης Υπούργημα, την δε θυγατέρα της να νυμφεύεται και να δημιουργεί μια εκλεκτή οικογένεια, χαρίζοντάς της εγγόνια.
Μπορώ να σεμνύνομαι αναφέροντας ότι, με αγαπούσε και πάντοτε με υποδεχόταν με ανοικτές αγκάλες στο σπίτι της επί 25 και πλέον έτη.
Δεν θα λησμονήσω δυο φράσεις, που είπε ο Σεβασμιώτατος όταν ξεκίνησε την Αρχιερατική του πορεία, λίγο πριν την εις Επίσκοπον χειροτονία του: «Όταν ξεκίνησα από τη Χίο να έλθω στην Αθήνα, στην Ι. Σύνοδο, ξεκίνησα έχοντας μαζί μου δυο ευχές, η πρώτη ήταν του Αγίου Μάρκου και η δεύτερη ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΜΟΥ». Και ακόμη «Οι γονείς μου δεν μου στέρησαν τίποτε από ό,τι μου ήταν απαραίτητο στη ζωή, όμως δεν μου έδωσαν και τίποτε που να είναι περιττό σ΄ αυτή». Αυτές και μόνον οι δυο φράσεις μπορούν να συνοψίσουν τις Αρχές και τα Ιδεώδη, το ήθος και την ευπρέπεια, το μέτρο του εφικτού και του παραδεκτού, που εντρύφησε και εμφύσησε η ΜΑΝΑ αυτή στα παιδιά της.
Γνωρίζω ότι, εάν πω περισσότερο θα προσκρούσω στην ταπεινότητα κάποιων. Γι΄ αυτό και δεν συνεχίζω. Θεώρησα εσωτερική μου ανάγκη να σημειώσω τούτα τα λόγια για να καταδείξω ότι, οι μάνες που γεννούν τέτοια παιδιά «μισθόν μέγα όψωνται εν τη βασιλεία των Ουρανών» καθότι τα γαλούχησαν «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου» (Εφες. ΣΤ΄, 4).
Της μακαριστής Χρυσάνθης Αγαπητού Βασιλάκη έστω η μνήμη αιώνιος και αγήρως.-
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
