Συγκλονισμένη η διεθνής κοινότητα παρακολουθεί τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή. Η ΄΄ξαφνική΄΄ και άνευ προηγουμένου επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ, με τους εκατοντάδες νεκρούς Ισραηλινούς πολίτες, ήρθε να ταράξει τις ισορροπίες στην πολύπαθη αυτή περιοχή. Η 7η Οκτωβρίου είναι βέβαιο ότι θα χαραχθεί μια για πάντα στη συλλογική μνήμη των Ισραηλιτών, ως μαύρη ημέρα πένθους.
Η στιγμή της επίθεσης ασφαλώς δεν είναι τυχαία. Οι αναθεωρητισμοί όσον αφορά την ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή είναι εμφανείς, ενώ παίχτες που είχαν μέχρι πρότινος παρασκηνιακό ρόλο όπως η Ρωσία ή ακόμα και η Τουρκία, ίσως αρχίσουν να ανοίγουν τα χαρτιά τους πιο σύντομα από ότι θα περιμέναμε. Επιπλέον, η επίθεση της Χαμάς, ήρθε την ώρα που το Ισραήλ βρίσκεται σε σοβαρή εσωτερική πολιτειακή κρίση λόγω της δικαστικής μεταρρύθμισης που προωθεί ο Πρωθυπουργός κ. Νετανιάχου. Διεθνείς πηγές άλλωστε είχαν αναδείξει το θέμα με τις μαζικές κινητοποιήσεις και απεργίες των Ισραηλιτών, καθώς επίσης και την ανάδειξη του χαμηλού ηθικού στις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας εξ αιτίας αυτής της κρίσης. Ωστόσο, η επίθεση που δέχτηκε το Ισραήλ, όσο σκληρή και να ήταν, όπως φαίνεται έχει καταφέρει να συσπειρώσει τον ισραηλινό λαό και να του ενεργοποιήσει τα έμφυτα ένστικτα εθνικής αυτοσυντήρησης που απορρέουν από τα ιστορικά βιώματά του. Ο ισραηλινός τύπος, αμέσως υπενθύμισε στο μέσο Ισραηλινό πολίτη τον κοινό εχθρό, ενώ παράλληλα ξύπνησε στη συνείδηση του πολίτη τον μηχανισμό της ιστορικής μνήμης του Ολοκαυτώματος.
Αυτό λοιπόν που συμβαίνει είναι άραγε μια απλή σύγκρουση Ισραήλ – Παλαιστίνης ή μήπως πρόκειται για ένα νέο ιστορικό κεφάλαιο στην περιοχή; Η αλήθεια είναι ότι τα χρόνια έχουν περάσει και καλώς ή κακώς δε βρισκόμαστε πια στην εποχή του Αραφάτ και του Αντρέα. Η Παλαιστίνη έχει πέσει εδώ και χρόνια στην αγκαλιά της Τουρκίας και του Ιράν, ενώ η παλαιστινιακή Ιντιφάντα ζυμώνεται επικίνδυνα με τον εξτρεμισμό και τις αξίες του ακραίου ισλαμικού φονταμενταλισμού. Στην δε προσπάθεια αναζήτησης συμμάχων, μόλις πριν μερικές εβδομάδες, η ηγεσία της Χαμάς επισκέφθηκε στη Μόσχα τον ΥΠ.ΕΞ της Ρωσίας. Λέτε να πήγαν άραγε εκεί τυχαία; Ή μήπως κάποιος καλοθελητής τους άνοιξε την πόρτα - τους έκανε το κονέ όπως λέει ο λαός. Μέσα σε όλο αυτό το πλαίσιο λοιπόν υπάρχει κανένας σοβαρός αναλυτής που πιστεύει ότι το Ισραήλ και η Mossad δεν γνώριζαν ή δεν είχαν έστω την παραμικρή πληροφορία; Αυτό ομολογουμένως είναι κάπως αδύνατον όσο και να θέλουμε να το πιστέψουμε. Μιλάμε άλλωστε για ένα Ισραήλ με ετήσιο αμυντικό προϋπολογισμό περί τα 24 δις δολάρια και μια Mossad η οποία διαθέτει ιστορική παράδοση και όχι άδικα θεωρείται από τις κορυφαίες Μυστικές Υπηρεσίες ανά τον κόσμο.
Το μεγάλο ερώτημα λοιπόν είναι εφόσον το Ισραήλ γνώριζε γιατί δεν έκανε τίποτα ώστε να αποτρέψει την επίθεση ή έστω να την αντιμετωπίσει με καλύτερα αντανακλαστικά; Την απάντηση θεωρώ πως μπορεί να μας τη δώσει η αμερικανική ιστορία με δύο παραδείγματα κλειδιά. Το πρώτο είναι η περίπτωση του Περλ Χάρμπορ όταν οι Αμερικανοί δέχθηκαν αιφνιδιαστική αεροπορική επιδρομή από τους Ιάπωνες στις 07 Δεκεμβρίου του 1941. Τότε, λίγες μέρες αργότερα, στις 11 Δεκεμβρίου ο Πρόεδρος Ρούσβελτ χαρακτήρισε το γεγονός ως ημέρα της ντροπής και με αφορμή αυτό το γεγονός οι Η.Π.Α. εισήλθαν επισήμως στον Β΄Π.Π. εναντίον της Ιαπωνίας και της Ναζιστικής Γερμανίας. Το δεύτερο και πιο σύγχρονο γεγονός είναι το ΄΄ξαφνικό΄΄ τρομοκρατικό χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους την 11η Σεπτεμβρίου του 2001. Και τότε η CIA δε γνώριζε τίποτα, όπως σήμερα η Mossad. Το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους έδωσε τότε στην Αμερική τη δυνατότητα να παρουσιάσει στη διεθνή κοινή γνώμη την ψευδαίσθηση ότι το γεγονός ήταν ανέλπιστο καταφέρνοντας έτσι να κατασκευάσει για τον εαυτό της το προφίλ της θυματοποίησης. Μέσα από την εικόνα της θυματοποίησης, οι Η.Π.Α. προέβησαν τότε στην ριζική αλλαγή του αμυντικού τους δόγματος όπως το ξέρουμε σήμερα, ενώ παράλληλα ο τότε Πρόεδρος Μπους κέρδισε στο εσωτερικό του την πλήρη στήριξη της Γερουσίας αλλά και της κοινής γνώμης για τις στρατιωτικές επεμβάσεις στο Ιράκ και αργότερα στο Αφγανιστάν. Τι και αν γκρίνιαζε η Διεθνής Κοινότητα για τη νομιμότητα της επέμβασης στο Ιράκ; Για τις Η.Π.Α. δεν είχε καμία σημασία απολύτως.
Το ίδιο σκηνικό λοιπόν θεωρώ ότι βλέπουμε και σήμερα με διαφορετικούς παίκτες αλλά δοκιμασμένο σενάριο. Το Ισραήλ μέσα από την εικόνα της θυματοποίησης, θα καταφέρει αφενός να συσπειρωθεί δίνοντας λύση στα εσωτερικά πολιτειακά του ζητήματα και αφετέρου θα εφαρμόσει το νέο του αμυντικό δόγμα, το οποίο θα είναι ασφαλώς πιο σκληρό από ότι ίσως φανταζόμαστε. Εξίσου σκληρή θα είναι δε και η αντεπίθεση στη Γάζα, η οποία από ότι φαίνεται δε θα λήξει σε μερικές μόνο μέρες. Με τις κινήσεις αυτές, το Ισραήλ θα φέρει στην περιοχή και τον αμερικανικό παράγοντα στον οποίο θα ανοίξει το δρόμο για να αποτελέσει το αντίβαρο στις βλέψεις του Ιράν. Δυστυχώς οι άμαχοι για άλλη μια φορά θα πληρώσουν το μάρμαρο, οι προσφυγικές ροές στην Ευρώπη λόγω του πολέμου θα αυξηθούν, ενώ εμείς θα πληρώσουμε τις αυξήσεις σε βενζίνη, πετρέλαιο και λοιπά αγαθά.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
