Πραγματικά αν ήμασταν στο στρουμφοχωριό θα ήμουν σίγουρα ο Γκρινιάρης ειδικά όσο περνούν οι μέρες προς τα Χριστούγεννα. Όταν είσαι παιδί έχεις κάτι να περιμένεις. Τον Άγιο Βασίλη, το στόλισμα του δέντρου, τα κάλαντα, το κλείσιμο των σχολείων κυρίως...
Όσο μεγαλώνεις και κυρίως όσο δεν έχεις κάτι να περιμένεις από τα Χριστούγεννα, τόσο σου τη δίνουν τα κουδουνάκια, τα λαμπάκια, τα αγιοβασιλάκια και όλα τα σε -άκια. Όταν δε είναι τα ίδια και τα ίδια κάθε χρόνο, τότε πια η κατάσταση φτάνει στο «Μου τη δίνουν τα Χριστούγεννα» σε χρόνο ντε τε.
Κυρίως όμως σου τη δίνει το γεγονός ότι πέρα από τον φωτισμό της Απλωταριάς τη νύχτα, που παραπέμπει σε γιορτές, ή γύρω από τον κήπο, δεν υπάρχει τίποτα το γιορτινό σε τούτον τον κακομοιριασμένο τόπο.
Δεν υπάρχουν εκδηλώσεις, δεν υπάρχουν χάπενινγκ, δεν υπάρχει κόσμος χαρούμενος με στολές ή χωρίς, δεν υπάρχει μυρωδιά Χριστουγέννων βρε παιδί μου.
Εντάξει δεν μπορούμε να γίνουμε Νέα Υόρκη, δεν μπορούμε να γίνουμε Βιέννη ή Πράγα, δεν μπορούμε όμως ούτε να πλησιάσουμε καν πρωτοβουλίες άλλων ελληνικών πόλεων με μύλους ξωτικών, σπιτάκια Άη Βασίλη και χωριά του... τρέχα γύρευε.
Χρόνια τώρα τα Χριστούγεννα και το διαφορετικό τους χρώμα, επαφείοταν στον κάθε τυχάρπαστο ιδιοκτήτη υποτιθέμενου Λούνα παρκ που θα έρχονταν στην πλατεία, θα έστηνε κάτι φουσκωτά καρακίτς έως επικίνδυνα παιχνίδια ή κανένα παγοδρόμιο στην καλύτερη των περιπτώσεων... και πάει κι αυτό, τη βγάλαμε την υποχρέωση.
Τα Χριστούγεννα όμως δεν θα έπρεπε να είναι υποχρέωση θα έπρεπε να είναι γιορτή, να είναι χαρά, η χαρά του δημότη, κατά το «η χαρά του πελάτη».
Δεν είναι δυνατόν να είμαστε κολλημένοι για δεκαετίες τώρα στα σπιτάκια με τον Αη Βασίλη και στη φάτνη που στήνουν οι φωτογράφοι για να φωτογραφηθούμε στην πλατεία.
Θέλουμε αν μη τι άλλο μια ανανέωση, χρειάζονται ιδέες και χρειάζεται διάθεση. Δεν γίνεται δέκα μέρες πριν τα Χριστούγεννα να συζητάμε το τι θα κάνουμε, δεν γίνεται να φροντίζει μόνο ο εμπορικός σύλλογος για τις Χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις. Υπάρχει ένα ολόκληρο Ομήρειο, μια αντιδήμαρχος πολιτισμού, έχουν εργαστήρια, δασκάλους παιδιά, έχουν τη δυνατότητά να κάνουν θαύματα.
Υπάρχουν δεκάδες σύλλογοι σε όλη τη Χίο που αυτές τις μέρες κάνουν εκδηλώσεις στα χωριά στις έδρες τους στις αίθουσες τους. Από μια εκδήλωση να έκανε ο καθένας στην πλατεία, στην Απλωταριά, θα άλλαζε όλη η πόλη. Θα γινόταν πραγματικά γιορτινή.
Δεν θα ήταν η πόλη της μοναξιάς και της μιζέριας. Το ξέρουμε ότι λεφτά δεν υπάρχουν. Όμως δυστυχώς δεν υπάρχει και έμπνευση. Ίσως να μας τη φέρει κι αυτή ο Αη Βασίλης.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
