Μια αυθεντική εμπειρία του ελληνικού καλοκαιριού είναι οι συναθροίσεις. Συναθροίσεις συγγενών, συναθροίσεις γνωστών, φίλων, συμμαθητών, συγχωριανών, ντόπιων αλλά μαζί και εκείνων που έφτασαν στο Νησί από την υπόλοιπη Ελλάδα ή από τα πέρατα του κόσμου. Συναντήσεις γεμάτες αγκαλιές, φιλιά, χαμόγελα, πλούσια συναισθήματα. Ευκαιρία και λόγος για μια συνάθροιση πάντα βρίσκεται: ένα πανηγύρι στο χωριό, μια πολιτιστική εκδήλωση, μια επέτειος αποφοίτησης, χίλια δυο άλλα. Όσοι έχουν χρόνια να βρεθούν σε μια τέτοια συνάθροιση αναζητούν χαρακτηριστικά προσώπου για να αναγνωρίσουν τον τάδε ή την δείνα. Πιέζουν και ανασκαλεύουν τη μνήμη για να θυμηθούν δρόμους συγγένειας ή γεγονότα του μακρινού παρελθόντος.
Βοηθά το καλοκαίρι να νιώσουμε τη βαθύτερη ουσία της ζωής: την καταλλαγή, την αρμονία, την αγάπη, την ήρεμη αποδοχή του άλλου μες την παντοτινή «δημοκρατία» του θέρους. Ιδίως, οδηγεί τη σκέψη στην βαθύτερη συναίσθηση της φθαρτότητας όταν τα χρόνια έχουν περάσει και τα αναμμένα κεράκια - κατά Καβάφη - είναι προφανώς λιγότερα από τα ήδη σβησμένα. Η νοσταλγία του μεσήλικα για τα χρόνια της εφηβείας και της νιότης είναι θεμιτή, ευεξήγητη, απολύτως αναμενόμενη. Η συζήτηση μπλέκει την παρούσα κατάσταση της πολύπλευρης κρίσης με τα παλαιότερα δύσκολα χρόνια αλλά και με τις προσδοκίες και τα σχέδια του μέλλοντος. Ένα μέλλον που ως άγνωστο είναι «σκοτεινό» και το οποίο σε κάποιους ίσως να γεννά υπαρξιακή αγωνία.
Ας μου επιτραπεί να αναφερθώ ειδικότερα σε μια πολύ ιδιαίτερη καλοκαιρινή συνάθροιση στην οποία με πολύ χαρά, και προσδοκία θα μπορούσα να πω, συμμετέχω. Μια πρωινή συνάντηση στην δροσερή αυλή του Κώστα Παλαιού και της συζύγου του Μαρίας το γένος Μαϊστράλη. Το ιδιαίτερο της συνάντησης αυτής είναι ότι πρόκειται κυρίως για συνάντηση… γειτόνων. Των γειτόνων της κάποιας εποχής που είτε παραμένουν ακόμα γείτονες είτε όχι. Αλλά και των φίλων και γνωστών όλης αυτής της γειτονιάς. Μαζεύονται μέχρι και 30 – 40 άτομα. Τις Τετάρτες του Καλοκαιριού μετά τη λειτουργία στον γειτονικό μικρό ναό του Αγίου Ανθίμου για τον οποίο η οικογένεια Παλαιού πάρα πολλά έχει προσφέρει. Ο Κώστας αρχίζει με τη φροντίδα της τακτοποίησης όλων των προσερχομένων. Η πρόσκληση είναι ανοικτή! Για όλους υπάρχει θέση. Η Μαρία προσφέρει όλα τα καλά του κόσμου: δικούς τους λουκουμάδες, τη σπιτική βυσσινάδα και τα βουτήματα, τον καφέ, τα αναψυκτικά.
Σ΄ αυτό το υπέροχο περιβάλλον με τα αρώματα του ήρεμου δροσερού πρωινού να συμμετέχουν με τον δικό τους τρόπο, η κουβέντα λικνίζεται από τα περασμένα στα σημερινά. Στις αναμνήσεις, στα νέα της κάθε οικογένειας, σε περασμένες χαρές και λύπες. Στον γείτονα που «λείπει», στις ευχές για επιτυχία στα σχέδια του μέλλοντος, σε πρόσωπα, περιστατικά και συναντήσεις περασμένων δεκαετιών. Τα πρόσωπα παίρνουν μια λαμπερή όψη όταν μιλούν για τις επιτυχίες των παιδιών τους και τότε η αποδοχή των συγχαρητηρίων συνοδεύεται από υγρασία στα μάτια και χαμόγελο στα χείλη. Μερικές φορές μια παύση ή απόλυτη σιγή μεταξύ των συνομιλούντων λες και υποδηλώνει μια βαθυστόχαστη προσωπική στιγμή για τον καθένα για να επανέλθει η κουβέντα σε άλλο θέμα
Η ώρα του αποχαιρετισμού με μια από καρδιάς ευχή: «και του χρόνου»…
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
