Το σχολείο και εν γένη η κοινωνία σε συνδυασμό με όσα βιώσαμε ένεκα του κορονοϊού διέρχεται έντονη κρίση, δοκιμάζεται ως θεσμός. Δεν αντέχει το φορτίο που σηκώνει στους ώμους του. Κινδυνεύει να καταρρεύσει. Κάτι πρέπει να γίνει και για τους γονείς. Αυστηρά και σε ποινικό επίπεδο. Αρκετοί κυνηγώντας μόνο το (εύκολο) κέρδος γεμίζουν ενίοτε τα παιδιά τους με παροχές, ενώ τα εγκαταλείπουν στην τύχη τους σε όλα τα άλλα... Τα «παρκάρουν» στο σχολείο αδιαφορώντας για όλα... Έχει γονείς που δεν ξέρουν καν τι τάξη πάνε τα παιδιά τους... Τα περιμένουν όλα από το δάσκαλο κάθε βαθμίδας, μερικοί έρχονται σχολείο μόνο για να τον μαλώσουν. Λείπουν από τα όνειρα και τις επιλογές των παιδιών τους, δεν μιλάνε μαζί τους, τα τρέχουν λυτρωτικά από φροντιστήριο σε φροντιστήριο μια και έτσι συνηθίζεται και δεν ξέρουν τι κάνει το παιδί πριν, μετά και κυρίως στον άσκοπα σπαταλημένο, ελεύθερο χρόνο του.
Τα παιδιά αναπτύσσουν διπολική συμπεριφορά, αυτή που ταιριάζει και αρέσει στη ματαιοδοξία του γονιού κι αυτή που αποδέχεται ο μικρόκοσμος της παρέας, δυστυχώς συχνά προβατικός και πιο σπάνια υιοθετεί αυτή που του ζητεί ή του διδάσκει όσο αντέχει ακόμα, το σχολείο, όντας απαξιωμένο και αναξιόπιστο. Γονείς και παιδιά εν τέλει, αμφισβητούν τα πάντα και τους πάντες. Βάζουν σε όλα μέτρο το εγώ τους και αναζητούν τριγύρω ευθύνες εκτός από αυτόν που βλέπουν στον καθρέφτη τους... Όλα αυτά ποιος θα τα κρίνει; Ποιος θα δικάσει ποιον;
Η πολιτεία για να γίνεται αρεστή χαλαρώνει τα παιδαγωγικά μέτρα στο ελάχιστο, είναι το πιο εύκολο από όσα πρέπει να κάνει, και αρέσει στη μάζα. Απαξιώνει θεσμικά τον ρόλο και την κοινωνική καταξίωση του δασκάλου και τον μετατρέπει σταδιακά από εκπαιδευτικό σε εκπαιδευτή. Υπερτιμά τα δικαιώματα και περιορίζει τις υποχρεώσεις, γονιών και μαθητών μέσα και έξω από το σχολείο. Με 9,5 γενικό μέσο όρο αποκτάς πτυχίο ή απολυτήριο Λυκείου. Η υποχρεωτικότητα της εκπαίδευσης έχασε το νόημα της.
Εσχάτως παρουσιάζεται ο δάσκαλος ως τεμπέλης. Η έννοια δάσκαλος ίσον πρότυπο, καταρρέει. Εστιάζουν όλοι λανθασμένα στις ώρες που διδάσκει ένας εκπαιδευτικός και όχι σε εκείνες που εργάζεται. Εργάζεται για προετοιμασία, για υποστήριξη γραμματείας για όσα ορίζει το καθηκοντολογίο του, για (αυτό… ή εσωτερική) επιμόρφωση, για ότι δεν του παρέχει το κράτος, για μελέτη, για να κυνηγά τη γνώση και την ποιοτική και διαφοροποιημένη διδασκαλεία σε μια τάξη που πολλές φορές ο ίδιος με κάθε προσωπικό κόστος συμπληρώνει και ως προς τις υποδομές της. Το κράτος και η κοινωνία δεν εστιάζουν στο έργο του δασκάλου αλλά στις διακοπές του. Η πολιτεία τον έχει κακοπληρωμένο, τον απαξιώνει και η κοινωνία, φορτώνει σ' αυτόν όλες τις αστοχίες της, ως και αυτές τού διαρκώς μεταβαλλόμενου εκπαιδευτικού συστήματος.
Διαχρονικά το Υπουργείο αστοχεί στο να πάρει τα ενδεδειγμένα μέτρα. Νοιώθει καταπίεση και ανασφάλεια το σχολείο αν θα έχει μειωμένο μαθητικό δυναμικό, αξιολογείται ως πελατειακό κοινό, ότι θα χάσει σε οργανικότητα με ότι αυτό συνεπάγεται. Ενώ δυσκολεύεται να λαμβάνει έγκριση για ολιγομελή τμήματα, του επιβάλουν τα μεγάλα και παράλληλα ζητείται η άψογη και η εξατομικευμένη διδασκαλία. Ο μαθητής πού έρχεται στο σχολείο με το ζόρι, απλά για να πάρει «ένα χαρτί», έχει δικαίωμα να κάνει την τάξη ανάστατη για να μη γίνει μάθημα. Αντί να σταθούν οι πάντες απέναντι στο πρόβλημα, μαζί με το σύλλογο διδασκόντων, χωρίς προαπαιτούμενα και γραφειοκρατία, θέτουν το σχολείο προ των ευθυνών του και του ζητάνε ευαισθησία και κατανόηση!!! Ενώπιων των δικών σας ευθυνών εσείς οι απέξω, πότε θα σταθείτε; Αντί να λαμβάνετε άμεσα μέτρα, δικάζετε το δάσκαλο και την σχολική κοινότητα «Ελαφρά τη καρδία». Όλοι ψάχνετε να βρείτε τί έχει το «καημένο το παιδί» και φέρεται έτσι, λες και το σχολείο αδιαφορεί για όλα αυτά και απλά βιάζεται και καταδικάζει.
Το απογυμνώσατε κύριοι το σχολείο και στην κατάντια του δεν αντέχετε να αντικρίζεται τη γύμνια σας…
Φυσικά παραβλέπονται οι σχολικές επιτυχίες που λανθασμένα τις εκφράζεται μόνο με νούμερα. Παρακάμπτεται και το ότι μέσα στην ίδια τάξη υπάρχουν μαθητές με ενδιαφέρονται με δεξιότητες και που θέλουν και έρχονται για να μορφωθούν αλλά κάποιοι τους στερούν αυτό το δικαίωμα. Εκχωρήσατε δικαίωμα σε κάθε τραμπούκο να μιλάει, να βιντεοσκοπεί, να διακόπτει το μάθημα, να μπουκάρει σε σχολεία και πανεπιστήμια, να προπηλακίζει, να ευτελίζει εκπαιδευτικούς και παραθεωρείτε το ότι οι περισσότεροι θέλουν να μάθουν γράμματα. Πότε θα εστιάσουμε στο πρόβλημα επιτέλους; Αναφέρομαι και σε σας κύριοι ελευθεριακοί των δικαιωμάτων…
Όλα αυτά σε συνδυασμό με την έντονη κρίση αξιών, οδηγούν την οικογένεια και την κοινωνία σε παρακμή και τα πάντα, σε κατεδάφιση...
Επιβάλλεται άμεσα, εδώ και τώρα, μια ανιδιοτελή και πλήρη αναθεώρηση του παιδαγωγικού γίγνεσθαι και έγερση, πριν να είναι πολύ αργά και πριν μας βρουν ακόμα πιο δυσάρεστα γεγονότα...
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
