Κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει, τουλάχιστον αυτό θα θέλαμε να πιστεύουμε, πως στο δημόσιο τοπικό πολιτικό βίο συμμετέχουν άνθρωποι που πραγματικά διαθέτουν σκέψη, ένα σχέδιο, ένα όραμα για τις επόμενες δεκαετίες και πως θα πρέπει αυτές να βρουν το νησί μας.
Πολλές φορές κατά το πρόσφατο παρελθόν οι κάτοικοι του τόπου «κράτησαν την αναπνοή τους» μπροστά σε υπερβολές ή παραλείψεις που σπάνια συναντάς σε άλλα νησιά, πόσο μάλλον σε εκείνα που εδώ και χρόνια έχουν λύσει μέρος των λειτουργικών τους προβλημάτων σε ζητήματα ανάπτυξης και κάλυψης καθημερινών αναγκών.
Οι παθογένειες που παρουσιάζονταν, οι παραλείψεις που διαπιστώνονταν, ο ωχαδερφισμός και η μαρμάγκα για μια σειρά από μικρά ή μεγαλύτερα ζητήματα, οι συμπεριφορές των απερχόμενων διοικήσεων κρίθηκαν, όταν οι πολίτες βρήκαν στο πρόσωπο της σημερινής δημοτικής αρχής μια κάποια εναλλακτική. Την εμπιστεύθηκαν, την πριμοδότησαν με ένα μεγάλο εκλογικό ποσοστό και στη συνέχεια όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις της παραχώρησαν το... ελεύθερο να πράξει ότι τουλάχιστον υποσχέθηκε. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.
Οι περισσότεροι πολίτες με την λογική «ψήφισα και αμαρτίαν ουκ έχω», αποτραβήχτηκαν για άλλη μια φορά στο μικρόκοσμο των ατομικών τους συμφερόντων. Αποστασιοποιήθηκαν, βολεύτηκαν πίσω από το εύρος των υποσχέσεων που τους δόθηκε στις εκλογές και ανέμεναν τις κοσμογενικές αλλαγές που αν μη τι άλλο, θα έφερναν έναν διαφορετικό αέρα στον τρόπο που η Χίος θα μείωνε την ψαλίδα των μειονεξιών της.
Δεν έχουν περάσει κάποιοι μήνες έκτοτε. Βρισκόμαστε δύο χρόνια μετά. Ο χρόνος είναι αμείλικτος και αν δεν τον διαχειριστείς με ακρίβεια πυξίδας, θα σε βγάλει εντελώς από την πορεία σου.
Το νέο σχήμα που διοικεί το νησί δείχνει να παλινωδεί στα απλά και καθημερινά. Οι τόσοι νέοι άνθρωποι που ενεπλάκησαν με την τοπική αυτοδιοίκηση ομοιάζουν με την παροιμία «το μεν πνεύμα πρόθυμον, η δε σαρξ ασθενής». Και να τους πήραν τα χρόνια πάει και έρχεται· όμως εδώ μιλάμε για μια πλειοψηφία που σφίζει από ζωντάνια και που πολύ γρήγορα, σχεδόν άμεσα, προσαρμόστηκε και εν μέρη υιοθέτησε πολλές από τις παθογένειες που θεωρητικά θα καταπολεμούσε και θα εξάλειφε στο δημόσιο βίο. «Λίθοι και πλίνθοι και ξύλα και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα» στο καθημερινό τοπίο. Τα ίδια προβλήματα, οι ίδιες αδυναμίες και πάνω από όλα μία ροπή προς την μικροπολιτική που στερεί από τον τόπο πρωτοβουλίες που απαιτούν σύγκρουση με καθεστωτικές νοοτροπίες, με συμπλέγματα και λογικές που θα έπρεπε ήδη να έχουν εξαλειφθεί. Αυτό ήταν η βασική υπόσχεση.
Και για να γίνω συγκεκριμένος: Το λάθος, το στραβό και το ανάποδο, το προβληματικό και το ανεπαρκές δεν το παραπέμπεις εις το διηνεκές, το εξαφανίζεις. Δεν ορίζεις για παράδειγμα μακροχρόνια στρατηγική καταπολέμησης των δυσκολιών που προκύπτουν στην λειτουργία της Τεχνικής Υπηρεσίας σου όταν το σχέδιο για τη ράμπα στο λιμάνι ο αρμόδιος... δεν το μελέτησε. Το λύνεις πάραυτα γιατί είσαι διοίκηση.
Δεν αφήνεις να διαιωνίζεται το ανέκδοτο με τις μπογιές και τις διαβάσεις που βάφονται σήμερα και αύριο τις ψάχνεις. Ξηλώνεις το σύστημα συθέμελα και επανέρχεσαι όταν θα είσαι έτοιμος με νέα μέθοδο, νέα διαδικασία, νέα μπογιά! Γιατί έτσι δεν θα είσαι ίδιος ή δεν θα κινδυνεύεις να είσαι ίδιος με τους προκατόχους σου. Αλλά εσύ πρέπει να είσαι διαφορετικός, γιατί είσαι διοίκηση.
Δεν μπορεί καμία μπουλντόζα και κανένα γκρέϊντερ να σε δυσφημεί στις συνειδήσεις και στις επιλογές των επισκεπτών του νησιού σου. Βγαίνεις και ξεκαθαρίζεις τι έφταιξε, ποιος έφταιξε, τι συνέβη. Γιατί είσαι διοίκηση και δεν έχεις δικαίωμα να μην απολογείσαι για τα στραβά και αστεία που μας σέρνουν στο πυρ το εξώτερο. Κι ο κόσμος θα βγάλει τα συμπεράσματά του.
Είναι πολλά και δυσανάλογα αναφορικά με το «προφίλ» που καλλιέργησε η δημοτική αρχή τα όσα συμβαίνουν. Ενδόμυχα και με κάθε διάθεση να πετύχει το σκοπό της για την αναβάθμιση του επιπέδου διαβίωσης των πολιτών, θέλω να πιστεύω ότι δεν έχει απομακρυνθεί από τον αγώνα με την καθημερινότητα. Δεν έχει «βολευτεί» πίσω από την πενταετία της δικής της διοίκησης θεωρώντας πως κάπου, κάπως κάποτε, όλα θα γίνουν. Όμως ας αντιληφθούν άμεσα ότι υπάρχει πρόβλημα. Η ανησυχία επανέρχεται και εδραιώνεται στις συνειδήσεις όσων διαθέτουν λογική άποψη για τα πράγματα. Και το χειρότερο θα ήταν να μην λάβει υπόψη αυτές τις ανησυχίες....
Ο δήμαρχος και οι δημοτικοί σύμβουλοι έχουν διαχρονικά την ευθύνη για όσα οι ίδιοι δεν αλλάζουν με τις αποφάσεις και τις πολιτικές τους. Αν χάσουν το μέτρο, σε εκείνους η ευθύνη. Αν χάσουν τη μάχη, σε εκείνους η ευθύνη. Αν πάλι πιστεύουν ότι η οποιαδήποτε κριτική τους ασκείται τους αδικεί, πεδίο δόξης λαμπρό να μας το αποδείξουν. Πάντως... δεν ψιχαλίζει....
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
