Επανερχόμεθα στο θέμα της Ιεράς Σκήτης των Αγ. Πατέρων, καθόσον όπως διαπιστώνουμε οι καλοθελητές του Προτεσταντικού τύπου Σωματείου των Γ.Ο.Χ δεν παύουν να ανακινούν το ζήτημα, προσπαθώντας να παραπληροφορήσουν τους οπαδούς τους, αλλά και την χιακή κοινή γνώμη, με ανακρίβειες και ψεύδη. Γι αυτό αποφασίσαμε σε αυτή την επικοινωνία να χρησιμοποιήσουμε γραπτές μαρτυρίες, από έγγραφα που φυλάσσονται στο Αρχείο της Ιεράς Μητροπόλεως, πολλά εκ των οποίων χρησιμοποιήθηκαν στο Δικαστήριο και ως εκ τούτου είχαν την δυνατότητα να μελετήσουν οι του Σωματείου των Γ.Ο.Χ. Εάν έκριναν ότι είχαν λόγο να τα αντικρούσουν (πλην όμως δεν έκαναν τίποτε από τα δύο) ακριβώς διότι τα έγγραφα -σε βάθος χρόνου- δικαιώνουν την Ιερά Μητρόπολη μας. Είναι αλήθεια ότι δεν είναι όλοι σε θέση να γνωρίζουν πως λειτουργούν οι σχέσεις Ναών και Μονών με την Ιερά Μητρόπολη, όμως η άγνοια αυτή δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να τηρείται η Εκκλησιαστική Τάξις και οι Νόμοι του Κράτους.
.Α.
Κατ αρχήν ας γνωρίσουμε όλοι μέρος των εγγράφων, για να μιλάμε και με αποδεικτικά στοιχεία, ώστε να πείθονται οι καλοπροαίρετοι και να σιωπούν οι κακοπροαίρετοι:
1) Το ΦΕΚ 309/Τεύχος Α΄/06-09-1930 στο οποίο δημοσιεύεται Προεδρικό Διάταγμα, που αναφέρει ρητά ότι, η Ιερά Σκήτη των Αγ. Πατέρων ανήκει στην Ιερά Νέα Μονή.
2) Έτος 1924: Συμβόλαιο αγοράς ακινήτου (κτήματος) Αγ. Πλάτωνος και Ρωμανού από την Ιερά Νέα Μονή. Το έγγραφο συνοδεύεται από βεβαίωση του Μητροπολίτη Χίου (10-10-1924) με δέσμευση της Ιεράς Σκήτης να πληρώνει κατ΄έτος εις το διηνεκές (πάντοτε) στην Νέα Μονή 50 δραχμές, και να έχει ελεύθερη την πρόσβαση στην πηγή του κτήματος στους βοσκούς και περαστικούς.
3) Έτος 1926: Επιστολή του Δικαίου Ανδρονίκου προς τον Μητροπολίτη Χίου για να λάβει ευλογία η Ιερά Σκήτη να συνεχίσει την παραδοσιακή σύναξη των προσφόρων κάθε Παρασκευή σε σημείο της πόλεως Χίου.
4) Έτος 1929: α)Επιστολή του Μητροπολίτη Καρδαμύλων Ιωακείμ Στρουμπή παραμυθητική προς τον αναπληρωτή Δικαίο Σάββα για την εκδημία του Δικαίου Ανδρονίκου στην οποία, μεταξύ άλλων, δηλώνει ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα θα μεταβεί εκεί για τον επίσημο ορισμό της νέας διοικήσεως.
β)Επιστολή προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Χίου, με την οποία ο Δικαίος Γερμανός και οι σύμβουλοι Σάββας, Ιωσήφ και Ιωαννίκιος αιτούνται παρακλητικώς να ζητήσει από τον μοναχό Γεράσιμο να σταματήσει να δημιουργεί ταραχή στην αδελφότητα και να επανέλθει στην τάξη της Σκήτης.
5) Έτος 1931: Επιστολή, με την οποία ο Δικαίος Γερμανός καλωσορίζει τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Χίου για την επάνοδό του στο νησί και αναφέρει ότι, ενώ επιθυμεί να τον συναντήσει, αδυνατεί δια λόγους υγείας, λέγοντας <<επιφυλάττομαι άμα εσταθώ τον εαυτόν μου καλύτερον, να έλθω να σας προσκυνήσω>>.
6) Επιστολές μοναχών της Ι. Σκήτης, που απευθύνονται στον Μητροπολίτη Χίου, δια του Ηγουμένου της Ιεράς Νέας Μονής, με τις οποίες αιτούνται ή περιγράφουν ζητήματα απτόμενα της λειτουργίας της Ι. Σκήτης.
7) Έτος 1946: Επιστολή, με την οποία ο μοναχός Γεράσιμος Παπαμιχαλάκης ζητεί παρέμβαση από τον Μητροπολίτη Χίου, παραπονούμενος για την απρεπή συμπεριφορά του μοναχού Ιωαννικίου ως προς την αδελφότητα.
8) Έτος 1947: α) Αίτηση του μοναχού Αρσενίου Παπαδοπούλου, προς τον Μητροπολίτη Χίου, με την οποία ζητεί την μετεγγραφή του στην Ιερά Μητρόπολη Σάμου , η οποία συνοδεύεται με το απολυτήριο εκ της ι. Μητροπόλεως .β)Αίτηση του Ιερομονάχου Ιεροθέου Σπυροπούλου, προς τον Μητροπολίτη Χίου, με την οποία ζητεί 20ημερη άδεια μεταβάσεως στην Αθήνα για λόγους υγείας .
9) Έτη 1952,1954,1961,1963,1966: Σημειώματα της Ι. μητροπόλεως Χίου, με τα οποία παρέχεται ευλογία στην ι. Σκήτη <<της καθ΄ημάς Ι. Μητροπόλεως, όπως δέχεται αύτη εισφοράς των ευσεβών χριστιανών των χωρίων της θεοσώστου ημών επαρχίας, κατά το έκπαλαι επικρατούν έθιμον>>.
10) Έτος 1958: Έγγραφο του Μητροπολίτου Χίου Παντελεήμονος, προς την I. Σκήτη με το οποίο χορηγεί άδεια για να κοπούν πεύκα, αφού προσημανθούν από τη Δασική Υπηρεσία Χίου, <<προς χρήσιν της θερμάνσεως των αδελφών κατά τον χειμώνα>>.
11) Έτος 1965: Αίτηση της Καθηγουμένης της Ι. Μονής του Αγ. Κωνσταντίνου, Θεοκτίστης, η οποία εστάλη προς την ι. Μητρόπολη Χίου, δια του Δικαίου των Αγ. Πατέρων, Θεοδούλου, με την οποία ζητεί να συμπεριληφθεί η Ι. Μονή Αγ. Κωνσταντίνου στην παραλαβή των τροφίμων <<εκ της Παγκοσμίου Εκκλησιαστικής Υπηρεσίας (Π.Ε.Υ.)>>.
12) Έτος 1968: Έγγραφο του Μητροπολίτου Χίου Χρυσοστόμου, προς τον Οργανισμό Διοικήσεως Εκκλησιαστικής Περιουσίας (Ο.Δ.Ε.Π.) εντός του οποίου γίνεται ονομαστική αναφορά, μεταξύ άλλων, και στους μοναχούς της Ι. Σκήτης των Αγ. Πατέρων που ήσαν –τότε– πέντε.
13) Έτος 1978:Βεβαίωση, της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου, περί της απασχολήσεως του Ηγουμένου Θεοδούλου στην καλλιέργεια των αγροκτημάτων της I. Σκήτης.
14) Έτος 2011: Βεβαίωση, του Δικαίου Αμβροσίου, προς την Ιερά Μητρόπολη Χίου, για την απόδοση τμήματος του Iερού Λειψάνου του Οσίου Παχωμίου του Χίου, στον Εφημέριο του Ι. Ναού Αγ. Τριάδος Ελάτης.
Οι ιστορικές αυτές αναφορές ήταν γραπτές και πυκνότατες στο παρελθόν. Τούτο δεν φαίνεται να συγκινεί την πλευρά του σωματείου των Γ.Ο.Χ., που εξακολουθεί μέχρι σήμερα να εργάζεται τις μάταιες προσπάθειες για την απόδειξη του αντιθέτου. Κατά την τριακονταετή και πλέον ποιμαντορία του μακαριστού Μητροπολίτου Χίου Διονυσίου (1979-2011) -και ταυτόχρονα κατά την Ηγουμενία του Γέροντος Αμβροσίου- υπήρχε αλληλοσεβασμός Ι. Σκήτης Αγ. Πατέρων και Ιεράς Μητροπόλεως Χίου. Επίσης, είναι γνωστό ότι, ο Μητροπολίτης κυρός Διονύσιος έτυχε θερμής υποδοχής τόσο στην Ι. Σκήτη των Αγ. Πατέρων από τον Δικαίο Θεόδουλο (Ιανουάριος 1980) όσο και στον Ι. Παρθενώνα Αγ. Κωνσταντίνου όπου του παρατέθηκε μοναστηριακό γεύμα. Μάλιστα, του εδωρήθη Ι. Εικόνα με ευγενική αφιέρωση. Ουδέποτε ο μακαριστός Γέροντας αμφισβήτησε -δια λόγου ή δια γραπτού κειμένου- την άσκηση εποπτείας της Ι. Μητροπόλεως Χίου στην Ι. Σκήτη, διατηρούσε δε πάντοτε στάση σεβασμού, σε αντίθεση με τον σημερινό φερόμενο ως Ηγούμενο ο οποίος πέραν του ότι εισήλθε λάθρα στη Σκήτη, προχώρησε και σε αμφισβήτηση της κυριότητας της Σκήτης από την Ι. Μητρόπολη Χίου, αιτούμενος, μαζί με το θρησκευτικό σωματείο υπό την επωνυμία «Εκκλησία των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών Ελλάδος», την αποσφράγιση των χώρων που είχαν σφραγιστεί με δικαστική Απόφαση. Ωστόσο, γνωρίζει ότι, σύμφωνα και με τα αναφερόμενα στην Γνωμάτευση του Ειδικού Νομικού Συμβούλου της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, κ. Θεοδώρου Παπαγεωργίου, στην οποία μνημονεύονται πλήθος Αποφάσεων, που έχουν εκδοθεί από το Δικαστήριο του Αρείου Πάγου, μέλη Σωματείων των Γ.Ο.Χ ακόμη και εάν διαμένουν σε Μονές προϋφιστάμενες του έτους 1915 δεν αποκτούν δικαιώματα σ΄ αυτές. Γι αυτόν ακριβώς τον λόγο η αίτησή τους απορρίφθηκε από το αρμόδιο δικαστήριο.
.Β.
Κρίνουμε αναγκαίο (για την πληροφόρηση όλων) να αναφερθούμε στις ανακρίβειες της κατάθεσης στο Ειρηνοδικείο Χίου, τόσο του <<κληρικού>> του σωματείου Γ.Ο.Χ. Μιχαήλ Κωνσταντινίδη όσο και του φερόμενου ως Ηγούμενου της Ι. Σκήτης Αθανάσιου Αγιακάτσικα κατά την εκδίκαση της υποβληθείσης από Σωματείο των Γ.Ο.Χ αίτησης αποσφράγισης των χώρων της Ι. Σκήτης και ειδικότερα:
Α) Ο Κωνσταντινίδης κατέθεσε :. 1) ότι ο Αθανάσιος ήταν επιλογή του Γέροντος Αμβροσίου. Ενώ ξέρουμε ότι ο Γέροντας συνεχώς ζητούσε βοηθό με μεσάζοντα τον <<Αττικοβοιωτίας Γ.Ο.Χ. Χρυσόστομο>> χωρίς όμως να έχει την παραμικρή ουσιαστική ανταπόκρισή του. Επιπλέον, ο Αθανάσιος μέχρι και την κοίμηση του μακαριστού Αμβροσίου ήταν ένας απλός μοναχός, που δεν είχε δεχθεί καν τη χειροθεσία του Αναγνώστη. Πως, λοιπόν, ο Γέροντας Αμβρόσιος μπορούσε να θεωρήσει συνεχιστή του κάποιον ο οποίος δεν βρισκόταν στη Σκήτη, δεν είχε άμεση επαφή με τον ίδιο, και γενικά ήταν παντελώς άγνωστος στον ίδιο και στην κοινωνία της Χίου; 2) Μεγάλο ψέμα αποτελεί, η πρόφαση της μεγάλης δυσοσμίας από το κελί του μακαριστού Γέροντα, που όπως αποδείχθηκε η κίνηση αυτή αποσκοπούσε στη συγκίνηση του χιακού λαού (για να λυπηθεί τους καταληψίες της Σκήτης), παρά να αντιμετωπιστεί το υποτιθέμενο πρόβλημα. 3) Ο <<π.>> Μ. Κωνσταντινίδης αναφέρει ότι, ο Αθανάσιος χειροτονήθηκε Διάκονος και Ιερέας εντός της Σκήτης στις 15/05/2015, γεγονός που σαφώς δεν ευσταθεί , καθώς στο «χειροτονητήριο» της «Μητρόπολης» Γ.Ο.Χ. Αττικής και Βοιωτίας αναφέρεται ότι στις 11/08/2015 έγινε η «χειροτονία» εις Διάκονον και στις 12/08/2015 εις Ιερέα. 4) Ο ίδιος αναφέρει ότι, η Σκήτη συστάθηκε το 1924 ενώ σύμφωνα με τις ιστορικές αναφορές, φέρεται ως έτος ιδρύσεως της το 1868. 5) Το ύστατο ψέμα του, αφορά την παρουσία του Αθανασίου, κατά τη σφράγιση των τριών χώρων της Σκήτης. Ο Αθανάσιος ήταν απών ! Ταυτόχρονα, δεν είχε γίνει καμία ενέργεια για αντικατάσταση του Αμβροσίου από το Σωματείο των Γ.Ο.Χ. Και για τους δύσπιστούς, ας αναφέρουμε το εξής: Σε καμία φωτογραφία ή βίντεο από την ημέρα της σφράγισης δεν παρουσιάζεται ο Αθανάσιος ε ν ω πρωταγωνιστής φαίνεται ο «μητροπολίτης ΓΟΧ Χρυσόστομος, (η αρμοδιότητα του οποίου περιορίζεται σύμφωνα με την Ελληνική Νομοθεσία επί ακινήτου της οδού Αλλατίου 18 και σε μερικά ιδιωτικά-οικογενειακά ναύδρια), ο οποίος προσπαθώντας να παρεμποδίσει τη σφράγιση των χώρων από την Ι. Μητρόπολη εξεμάνη και φωνασκούσε, αποκαλώντας τα μέλη της ορισθείσας εκ της Μητροπόλεως Χίου Επιτροπής και τον Μητροπολίτη Χίου «οικουμενιστάς, προδότας και μασόνους» .
B). Ο Αθανάσιος, στην κατάθεσή του, αναφέρει ότι: Α) ενεγράφη στο μοναχολόγιο της Σκήτης νομίμως, ως Ιερέας, ενώ στο <<Πρακτικό>> της εκλογής Ηγουμένου υπογράφουν ως μάρτυρες: α) ο μοναχός Πρόδρομος, ο οποίος την ίδια στιγμή βρισκόταν σε ψυχιατρική κλινική εκτός Χίου και β) ο μοναχός Αβέρκιος, που στην πραγματικότητα δεν είναι εγγεγραμμένος στο επίσημο μοναχολόγιο της Σκήτης λόγω αναχωρήσεώς του από ετών. Β) Κατά τον ίδιο, τα κλειδιά της Σκήτης παραδόθηκαν στο μοναχό Λεόντιο από τον Γέροντα Αμβρόσιο λίγο πριν την εκδημία του. Η πραγματικότητα είναι ότι, τα κλειδιά παραδόθηκαν στον εξ ημών Ζωρζή Σκέλλα ο οποίος τύγχανε της απόλυτης εμπιστοσύνης του Γέροντος, και αυτός με τη σειρά του τα παρέδωσε, την επομένη ημέρα, στο αρμόδιο όργανο για την σφράγιση των χώρων της Σκήτης. Ουδέποτε ο Λεόντιος απολάμβανε της εμπιστοσύνης του μακαριστού Αμβροσίου, καθώς δυσκόλευε συνεχώς το πνευματικό του έργο, με την ανυπακοή και τον εγωισμό του. Εξάλλου, διέμενε προσωρινά στη Σκήτη και δεν ανήκε στην αδελφότητά της. Πλέον τούτου, λίγες ημέρες μετά την εκδημία του Αμβροσίου τράπηκε σε φυγή, εγκαταλείποντας την Ι. Σκήτη.
Στο σημείο αυτό οφείλουμε να καταθέσουμε δημόσια τους προβληματισμούς μας για τον <<κληρικό>> Αθανάσιο: Στο τύπου <<απολυτήριο>> του Αθανασίου από την Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως Σωτήρος Καλύμνου, (το οποίο το Σωματείο των Γ.Ο.Χ προσκομισε στο Δικαστήριο), αναφέρεται ότι ο ίδιος αποχώρησε εκ της Μονής της μετανοίας του «διότι δεν ηδύνατο να εκτελέσει τα μοναχικά του καθήκοντα». Υπόψιν δε ότι, ο φερόμενος «Μητροπολίτης» Γ.Ο.Χ. Δωδεκανήσου Καλλίνικος -ο οποίος το υπογράφει- έχει καθαιρεθεί από τη «Σύνοδο» που ανήκει σήμερα ο Αθανάσιος. Ποίοι, όμως, ήσαν οι λόγοι που δεν επέτρεπαν να εκτελέσει τα καθήκοντά του; Μήπως έφυγε κατατρεγμένος από τη Μονή της μετανοίας του, βρίσκοντας άσυλο σε ομάδα ζηλωτών Γ.Ο.Χ. εντός του Αγίου Όρους και συγκεκριμένα στο κελί των Χιωτών που –δυστυχώς αυτή τη στιγμή– δεν εγκαταβιούν εκεί πλέον χιώτες, αλλά απαρτίζεται από ομάδα ζηλωτών Γ.Ο.Χ. μοναχών που δεν αναγνωρίζονται από την Ιερά Επιστασία και δεν έχουν εκκλησιαστική κοινωνία με την Κανονική Εκκλησία; Ακόμη, η είσοδος και έξοδός τους από το Άγιον Όρος πραγματοποιείται λάθρα.
.Γ.
Αναφερόμαστε και στο άρθρο του καταληψία της Ι. Σκήτης Αθανασίου που δημοσιεύθηκε στο ηλεκτρονικό φύλλο της Εφημερίδας ΠΟΛΙΤΗΣ, με ημερομηνία 25-02-2016 όπου γίνεται αναφορά ότι, « ο Άγ. Παχώμιος ο οποίος ήταν αντιοικουμενιστής προτού εκδηλωθεί ο Οικουμενισμός. Χαρακτηριστικά γράφει στα βιβλία του ότι, οι εκκλησίες μας είναι ανοικτές στους αιρετικούς με γεμάτες τις κολυμβήθρες». Είναι πάγια τακτική των Γ.Ο.Χ. να αλλοιώνουν τα αυθεντικά κείμενα Κανόνων και εκκλησιαστικών συγγραμμάτων, αφού -στο βιβλίο του Οσίου Παχωμίου «Χρηστοήθεια»- αυτολεξεί αναφέρεται: «Η Ανατολική λοιπόν Εκκλησία και τους ναούς αυτής έχει ανοικτούς και τα κολυμβήθρας πλήρεις υδάτων. Τον ερχόμενον προς αυτήν αυθορμήτως ου μη εκβάλη έξω». Όπως προκύπτει από την ερμηνεία του κειμένου του Οσίου Παχωμίου η Ορθόδοξη Εκκλησία δέχεται εκείνον που, αυθόρμητα, εισέρχεται στην ορθή πίστη και η κολυμβήθρα είναι έτοιμη γι΄αυτόν και όχι για εκείνον που εμμένει στην πλάνη (αιρετικό). Ο όρος «Οικουμενισμός» χρησιμοποιήθηκε πολύ αργότερα από Πατέρες της Κανονικής Εκκλησίας (Χαράλαμπος Βασιλόπουλος, Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, κ.α.).
Σε άλλο σημείο του άρθρου ο ψευδοηγούμενος Αθανάσιος καυχάται ότι, είναι φυσικός πνευματικός διάδοχος του Οσίου Παχωμίου, μέσω του μοναχού Μωυσή Τριπιτίνια για τον οποίο, το μοναχολόγιο της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου, αναφέρει ότι απομακρύνθηκε από την Ι. Σκήτη ευρισκόμενος ως «εξόριστος εν Αγίω Όρει» από όπου δραπέτευσε κατόπιν για να καταλήξει στην παράταξη των <<ματθαιικών>> Γ.Ο.Χ. -μέχρι τον θάνατό του (1946)- που δεν αναγνωρίζει η σημερινή <<Σύνοδος>> στην οποία ανήκει ο Αθανάσιος.
.Δ.
Δεν είναι δυνατόν να μη σχολιάσουμε το άρθρο της Γερόντισσας του Ιερού Παρθενώνα του Αγ. Κωνσταντίνου, –που δημοσιεύθηκε στις 20/02/2016– η οποία διερωτάται που ήταν η Μητρόπολη Χίου τα τελευταία 120 χρόνια και η οποία, επίσης, υποστηρίζει ότι, ο Ιερός Παρθενών του Αγ. Κωνσταντίνου ποτέ δεν ζήτησε, ούτε πνευματική ούτε υλική βοήθεια. Οφείλουμε να της υπενθυμίσουμε ότι, εν έτει 1965, ο Δικαίος της Σκήτης των Αγίων Πατέρων, Θεόδουλος Γεντίδης, ζητά από τον Μητροπολίτη Χίου να εντάξει στην Παγκόσμια Εκκλησιαστική Υπηρεσία (Π.Ε.Υ.) τον Ιερό Παρθενώνα του Αγίου Κωνσταντίνου, για το πρόγραμμα διανομής τροφίμων !!! Μάλιστα έτσι έχουν καταγραφεί τα γεγονότα μέσα από την αλληλογραφία της εποχής που φυλάσσεται στο Αρχείο της Ι. Μητροπόλεως. Όταν έλαβε χώρα το γεγονός αυτό, η Ηγουμένη Παρασκευή βρισκόταν ήδη αρκετά χρόνια εντός της Μονής αυτής. Ο Δικαίος Θεόδουλος είχε ήδη εκτίσει την ποινή του, κάνοντας υπακοή στην τοπική Εκκλησία.
Επικαλείται η Γερόντισσα του Ιερού Παρθενώνα του Αγ. Κωνσταντίνου την ποινή του Γέροντος Θεοδούλου και ειδικότερα ότι «όταν πέθανε ο Φωστίνης ανεκαλέσθη από την εξορία». Καθιστούμε γνωστό ότι, σύμφωνα με το αρχειακό υλικό που υπάρχει στην Ι. Μητρόπολη Χίου, περί το τέλος του 1956 διαπιστώνεται ότι, στην Ι. Σκήτη δεν μνημονεύεται το όνομα του Μητροπολίτου Χίου Παντελεήμονος, αλλά απλώς το «υπέρ του Αρχιεπισκόπου ημών» άνευ ονόματος. Αυτό παρατηρείται μέχρι το τέλος του 1959. Τελικά στις 21-09-1959 συνεδριάζει το Επισκοπικό Δικαστήριο της ι. Μητροπόλεως Χίου (με Πρόεδρο τον Μητροπολίτη Παντελεήμονα και τακτικά μέλη τους Αιδ/τους Πρωτοπρεσβυτέρους π. Εμμανουήλ Τζιώτη και Μιχαήλ Σεζένια και Γραμματέα τον Εμμανουήλ Δράκο) για να δικάσει τον Πρεσβύτερο και Μοναχό Θεόδουλο Γεντίδη. Κατά τη συνεδρίαση εκλήθη ο ίδιος να απολογηθεί και απήντησε ότι ήταν «έθος για την Ιερά Σκήτη να μην μνημονεύεται το όνομα του εκάστοτε Μητροπολίτη». Ενώ ο Μητροπολίτης Παντελεήμων τον προέτρεψε να μετανοήσει και να αρχίσει να μνημονεύει τον Κανονικό Ιεράρχη, απήντησε ότι, «δεν μπορεί να το πράξει δια λόγους συνειδήσεως, καθότι θεωρεί τον Κανονικόν του Επίσκοπον ως σχισματικόν, επειδή δεν ακολουθεί το παλαιόν ημερολόγιον». Τελικά, το Δικαστήριο αποφάσισε παμψηφεί να απέχει ο δικασθείς από κάθε ιεροπραξία επί ένα έτος, επιεικώς, καθώς επίσης για ισόχρονο διάστημα να περιοριστεί στην Ι. Μονή Υψηλού Μυτιλήνης. Όλοι οι μοναχοί, που εξετάστηκαν κατ΄ εντολή της ι. Μητροπόλεως για το ίδιο θέμα, δηλαδή της αναγνωρίσεως του Κανονικού Μητροπολίτου Χίου, δήλωσαν ανεξαιρέτως (πλην μόλις ενός, του Ανδρονίκου Κατσουνωτού που εγκαταβιούσε έξω από τον Ιερό Παρθενώνα του Άγ. Κωνσταντίνου και ο οποίος τελικά απεχώρησε εκ της Ι. Σκήτης και της Χίου σε σύντομο χρονικό διάστημα) ότι αναγνωρίζουν τον Μητροπολίτη Χίου Παντελεήμονα «ως τον μόνον Κανονικόν Αρχιεπίσκοπον της επαρχίας μας, απονέμοντάς του την προσήκουσαν τιμήν εις τον Αρχιερατικόν βαθμόν». [Ας λεχθεί στο σημείο αυτό ότι όπως πληροφορούμαστε από τα Αρχεία της Ι. Μητροπόλεως Χίου ο μοναδικός μοναχός ο οποίος έπειτα από ανάκριση την οποία υπέστησαν όλοι οι μοναχοί της Σκήτης των Αγ. Πατέρων, κατόπιν παρέμβασης του Μητροπολίτη Χίου, εν έτει 1959, με θέμα την αναγνώριση της Κανονικότητας του Επισκόπου, απάντησε αρνητικά ήταν ο μοναχός Ανδρόνικος Κατσουνωτός ο οποίος υποστήριζε ότι ο Μητροπολίτης Χίου είναι σχισματικός, αφού ακολουθεί το νέο ημερολόγιο! Πως, λοιπόν, σε απόδειξη παραλαβής, από την Ιερά Μητρόπολη Χίου, όσων εστάλησαν -υπό του Αμερικανικού λαού- τροφίμων, δια της Συνοδικής Επιτροπής Αλληλοβοηθείας και Σχέσεων μεταξύ των ξένων Εκκλησιών, εν έτει 1957, ο μοναχός Ανδρόνικος δέχεται να υπογράψει; Μήπως, το 1957 τα τρόφιμα δεν προέρχονταν από Οικουμενιστές; Ή μήπως ο ίδιος «χόρτασε» το 1957 και θυμήθηκε να επαναστατήσει το 1959;]
Η Γερόντισσα, στο ίδιο άρθρο, δηλώνει ότι, εξυπηρετείτο και εξυπηρετείται από τα γραφεία των Γ.Ο.Χ. στην Αθήνα. Τι είναι αυτά τα γραφεία; Είναι Εκκλησία; ΟΧΙ, δεν είναι Εκκλησία, αλλά ειναι Σωματείο. Σύμφωνα δε με το καταστατικό του, «δια να καταστή τις μέλος υποβάλλει αίτησιν προς το Δ.Σ. αυτού. Η αίτησις εγκρίνεται, καθισταμένου του αιτούντος τακτικού μέλους του σωματείου, αφού διαπιστωθή ότι τυγχάνει γνήσιος Ορθόδοξος Χριστιανός, μέλος της Εκκλησίας Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών, μη κοινωνών προς ετέραν θρησκευτικήν κοινότητα είτε αύτη ακολουθεί το πάτριον ή το νέον ημερολόγιον». Με την λογική αυτή, οι προσκυνητές που ανήκουν στην Κανονική Εκκλησία της Χίου (νέο ημερολόγιο) δεν τυγχάνουν πιστά μέλη των Γ.Ο.Χ. και απλώς ΕΜΠΑΙΖΟΝΤΑΙ ! Η δε παρουσία τους –ως φαίνεται– γίνεται αποδεκτή μόνο για λόγους υλικών απολαβών του Σωματείου των Γ.Ο.Χ!!!
Συμπεραίνεται σύμφωνα με όσα προαναφέραμε, ότι αυτή τη στιγμή η ι. Σκήτη των Αγ. Πατέρων είναι εμπερίστατη διότι δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστεί η Νομοθεσία που τηρείται βάσει του Καταστατικού Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος (Ν. 590/1977). Προτρέπουμε το χιακό λαό να μην επηρεάζεται από τα σχήματα και από λόγους ή συμπεριφορές ρασοφόρων οι οποίοι δεν έχουν εκκλησιαστική κοινωνία με την Κανονική Εκκλησία-Ιερά Μητρόπολη Χίου και να μη μετέχει «Μυστηρίων» που αυτοί τελούν καθόσον αυτά πάσχουν απολύτου ακυρότητος και δεν αναγνωρίζονται ούτε από την Ορθόδοξη Ανατολική του Χριστού Εκκλησία.
Χίος, 07-04-2016
Ζωρζής Φ. Σκέλλας - Κωνσταντίνος Μ. Παραδείσης - Γεώργιος Φ. Παπαδόπουλος
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
