Στη χαραυγή του 2015 οι περισσότεροι έχουμε εναποθέσει τις ελπίδες μας ότι κάτι μπορεί και πρέπει να αλλάξει. Οι νοοτροπίες; Οι λογικές; Οι αποφάσεις; Οι επιλογές; Οι στάσεις; Κάτι πρέπει να αλλάξει....
Οι εκλογές πρόλαβαν κάθε προηγούμενη σκέψη. Ιδού η ευκαιρία, θα σκέφτηκαν πιθανά οι περισσότεροι. Ιδού η οδός της ευθύνης για να προκληθούν οι διαθέσεις και να αποκαλυφθούν οι προθέσεις όσων το προηγούμενο μακρύ και επίπονο διάστημα έβαλαν κατά πάντων.
Για να μπορέσει όμως οποιοσδήποτε να αλλάξει τα πράγματα θα πρέπει προηγουμένως να έχει επιλογές και συγκεκριμένα τέτοιες, που να καλύπτουν το λιγότερο τις προσδοκίες του ότι πράγματι κάτι μπορεί να γίνει διαφορετικό.
Η κατάρτιση των τοπικών ψηφοδελτίων των κομμάτων περνάει μέσα από μια γνωστή απαρχαιωμένη διαδικασία που προσφέρει άφθονες στιγμές χαλαρότητας σε όσους παρακολουθούν στενά τα κομματικά πεπραγμένα. Κάποια στελέχη συναθροίζονται για να επιλέξουν όχι τους ικανότερους κατά βάση, αλλά εκείνους που αδιάφορα από την πολιτική τους τοποθέτηση όλα τα προηγούμενα χρόνια, άσχετα με τη στάση ζωής που έχουν επιλέξει και τις αποφάσεις τους, μπορούν όχι να προσφέρουν, αλλά να φέρουν «ψηφαλάκια» με κάθε τρόπο. Βλέπετε, είτε περπατάς στο δρόμο της εξουσίας, είτε βαδίζεις προς αυτόν, οι μέθοδοι είναι ακριβώς παρόμοιοι...
Σε αυτή λοιπόν τη σύντομη διαδρομή που θα ακολουθήσει μέχρι 25 Ιανουαρίου πολλά θα δουν τα μάτια μας. Ήδη βλέπουν...
Το ανακυκλώσιμο πολιτικό προσωπικό του νησιού, με σημαντικές εξαιρέσεις σε κάποιες περιπτώσεις, θα επιδιώξει και πάλι να βρεθεί σε κάποια λίστα. Γνωστά πρόσωπα που έχουν αυτοανακυρηχθεί σε «αιώνιους» πολιτευτές επιδιώκουν με κάθε τρόπο και μέσο να βροντοφωνάξουν τη διάθεσή τους να προσφέρουν στην πατρίδα και στο κοινωνικό σύνολο μεταπηδώντας και πάλι σαν «ψύλλοι» από τον έναν πολιτικό χώρο στον άλλο και από την μια εξουσία στην άλλη (Δήμος – Περιφέρεια – Βουλή και το αντίστροφο), αδιαφορώντας αν ψιχαλίζει ή αν τους πετούν σταγόνες σίελου. Και αυτό το προφανές, το κραυγαλέο, το ανεπίτρεπτο, αυτό που επιδιώκουμε εν τέλη να αλλάξει, καταντά να γίνεται φαρσοκωμωδία με θεατές το εκλογικό σώμα.
Φτάνει λοιπόν να εμπιστευτείς απλά ένα κόμμα; Δεν πρέπει προηγουμένως να εμπιστεύεσαι και να υπολήπτεσαι σε μεγάλο βαθμό τον μελλοντικό εκπρόσωπό του στον τόπο σου; Κι αν κάποιοι θεωρούν ότι έχουν πιάσει «στασίδι» στις υποψηφιότητες και έχουν ανεπάρκεια να κατανοήσουν τι και πως, τα ίδια τα κόμματα δεν έχουν την ευθύνη να τους θυμίσουν σε ποιο σημείο ακριβώς της ιστορίας βρισκόμαστε;
Δικαιολογίες λοιπόν δεν υπάρχουν. Ευθύνη των κομματικών οργανώσεων για μια και μόνη έστω φορά είναι να αποκαταστήσουν μέσα από τις επιλογές τους τον χαμένο σεβασμό προς τον πολιτικό εκπρόσωπο του τόπου. Όπως ευθύνη του κάθε πολίτη είναι να αντιληφθεί ότι δεν ψηφίζει κόμμα αλλά πολιτικό εκπρόσωπο. Κι αν αυτός δεν τον εμπνέει, πολύ δε μάλλον δεν μπορεί να τον εμπνέει και το κόμμα που τον επέλεξε. Τόσο απλά και τόσο τραγικά για όλους εμάς που στο τέλος θα λουστούμε... μια από τα ίδια.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
