Μέχρι σήμερα, στην δημοκρατικά δομημένη από αρχαιοτάτων χρόνων κοινωνία μας, γνωρίζαμε ότι η εκάστοτε κυβέρνηση κατά περίπτωση μπορούσε να εφαρμόσει πλαφόν ή να ελέγξει με μια απόφαση την διακίνηση προϊόντων εντός και εκτός της χώρας. Πλέον και με την ηγεσία που η χώρα διαθέτει, μάθαμε ότι μπορεί, πάλι κατά περίπτωση, να ελέγξει και την διακίνηση των ίδιων των πολιτών της. Κοινώς, ξεχάστε όσα ξέρατε...
Με την βούληση μιας ομάδας ανθρώπων που χρησιμοποιούν κυριολεκτικά το Σύνταγμα κατά πως του εξυπηρετεί, αποφασίζουν κάθε πότε και κάτω από ποιες συνθήκες μπορούμε εμείς οι πολίτες, ιδιαίτερα οι νησιώτες, να μετακινούμαστε.
Αν όμως αυτό δεν πρόκειται για εκτροπή και παρανόηση κάθε έννοιας ελευθερίας, όπως αντιλαμβανόμαστε οι πολλοί, τότε σίγουρα αποτελεί ένα αδόκιμο ολίσθημα της κυβέρνησης σε καταστάσεις που ούτε καν μπορεί να διακρίνει το στίγμα που αφήνουν στους ίδιους της τους πολίτες.
Αποκλεισμένοι, απομονωμένοι, αποσβολωμένοι και με ένα τσουβάλι μειονεκτήματα, παρακολουθούμε ένα θίασο πρωτοβουλιών «στο πόδι», την ώρα που η διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο.
Το κράτος δουλεύει πλέον στον αυτόματο, κάθε φορέας ενεργεί αυτόνομα, κάθε κοινωνία οχυρώνεται μόνη της απέναντι στο φάσμα των προβλημάτων που την καλύπτει.
Η κατάσταση που ζούμε έχει πάψει να φαντάζει ελεγχόμενη και διαχειριστική. Αντίθετα, κάθε απόφαση αυτής της κυβέρνησης προκαλεί τρόμο, μόνο και μόνο για την προχειρότητα και τον ανεύθυνο τρόπο κατά τον οποίο λαμβάνεται, την ουτοπία και τον ρομαντισμό με τον οποίο τα στελέχη της πιστεύουν ότι ασκούν αποφασιστική εξουσία και φυσικά τον «αγγελικά πλασμένο κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ» που φαντασιώνονται ότι διαμορφώνουν.
Στην απέραντη δραματικότητα που ζούμε ο κίνδυνος είναι ένας. Να εξαφανιστούν και τα τελευταία ψεγάδια πίστης των κοινωνιών και των πολιτών ότι αυτό το πλαίσιο ονομάζεται ακόμη Κράτος. Διακρίνω σταδιακά να εδραιώνεται μία άποψη ότι έχουμε πάψει να αποτελούμε σύνολο ανθρώπων με κοινά ιδεώδη, με κοινά χαρακτηριστικά, με κοινούς Νόμους και Σύνταγμα. Ο περισσότερος κόσμος το φωνάζει πλέον ανοικτά: «Δεν υπάρχει κράτος». Κάποτε η έκφραση χαρακτήριζε ένα θέμα αποκλειστικά. Τώρα χαρακτηρίζει την πραγματικότητα μας με όλη τη σημασία της λέξεως.
Τρανό παράδειγμα: ότι ένας υπουργός εγκλωβίζει στον ίδιο τόπο τους πρόσφυγες-μετανάστες, παρά τη θέλησή τους και ταυτόχρονα εγκλωβίζει με τον ίδιο τρόπο και τους πολίτες του ίδιου τόπου... Αυτό πως αποκαλείται;
Η Χίος, η Λέσβος, η Σάμος, όλα τα νησιά της Ευρώπης (γιατί τέτοια είναι) χαρακτηρίζονται με ευθύνη της κυβέρνησης «αποθήκες ψυχών». Στην Ευρώπη όμως δεν διαθέτουν τα ίδια κοινωνικά αντανακλαστικά με τα δικά μας. Δεν υπάρχουν πολλές «ευαισθησίες» όπως εμείς τις ορίζουμε. Τι πιο βολικό λοιπόν να «θυσιαστούν» δυο τρία μεγάλα νησιά, προς χάριν της κανονικότητας του ευρωπαϊκού στερεώματος. Κι όπου πάει...
Καταληκτικά, έχουμε να συνειδητοποιήσουμε δύο πράγματα. Πρώτον ότι θα πρέπει να συνηθίσουμε αυτό που σήμερα που βιώνουμε γιατί ήρθε για να μείνει, τη μια θα μειώνεται και την άλλη θα κορυφώνεται και δεύτερον, θα πρέπει πάση θυσία να διατηρήσουμε τα ανθρώπινα και αλληλέγγυα χαρακτηριστικά μας. Ούτε ώρα για διαμαρτυρίες είναι, ούτε ώρα για κραυγές. Είμαστε μόνοι μας, με ελάχιστη βοήθεια, απέναντι σε ένα πανευρωπαϊκό φαινόμενο που μας έχει βάλει στο επίκεντρο και θα αργήσει να αντιμετωπιστεί. Πολύ...
Μέχρι τότε όμως οι τοπικές ηγεσίες των νησιών οφείλουν να κινητοποιηθούν. Να αναλάβουν πρωτοβουλίες να φέρουν μόνες τους στο επίκεντρο της Ευρώπης το ζήτημα. Να διεθνοποιήσουν όσα βιώνουν τα νησιά. Να προκαλέσουν συζητήσεις και να μεταφέρουν τον παλμό αυτής της άκρης της Ευρώπης, όπου και όπως μπορούν. Μα πάνω από όλα, να κουβεντιάσουν με τον κόσμο, να προκαλέσουν συζητήσεις, να καθησυχάσουν το κοινό αίσθημα.
Από την κυβέρνηση αυτή δεν μπορούμε να έχουμε απαιτήσεις. Και διάβασα κάπου συμφωνώντας απόλυτα:
«Είχε δίκιο ο Σοφοκλής όταν έλεγε… Αρχή άνδρα δείκνυσι, όμως σήμερα η ποιότητα του ανδρός που έχει αναλάβει την εξουσία δεν χωρά πλέον παρερμηνείες…».
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.