Η φράση του τίτλου, που με πολύ πόνο και πίκρα λέχθηκε, ανήκει σε έναν μαθητή της Γ΄ Λυκείου, του Ελληνικού Λυκείου του Ντίσελντορφ Γερμανίας.
Αναφέρεται στην Ελλάδα. Το παλικάρι το είπε μπροστά στην τηλεοπτική κάμερα της εκπομπής «Διασπορά», η οποία παρουσίαζε τις σχεδόν ανυπέρβλητες και πολύπλευρες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι οικογένειες στο ξερίζωμά τους από την Ελλάδα. Θέλει να γίνει γιατρός, και έφυγε οικογενειακώς μόλις πριν δύο χρόνια από την Β.Ελλάδα. Περιέγραφε τις τραγικές περιπέτειες που πέρασε, όντας στα κρίσιμα χρόνια της εφηβείας. Με σοβαρότητα και ωριμότητα εξέφραζε τους προβληματισμούς του για το απροσδιόριστο, ασαφές και ομιχλώδες μέλλον της Πατρίδας μας, μέσα στον λαβύρινθο της οικονομικής καχεξίας και του ακατάσχετου λαϊκισμού. Τα λόγια του τα λένε όλα. Αλήθειες πικρές για αδιαφορίες υπευθύνων, για ανικανότητες δήθεν ειδικών: «την αγαπώ, μα δε μ΄ αγάπησε…»
Πριν ένα μήνα περίπου συζητήθηκαν στην επιτροπή εκπαιδευτικών θεμάτων της Βουλής θέματα της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Είχαν προσκληθεί στη συζήτηση και όλοι οι πρώην Γενικοί Γραμματείς του Υπουργείου Παιδείας. Συζήτηση θλιβερή. Προσωπικές σκοπιμότητες, εγωιστικές τοποθετήσεις, ιδεοληπτικές προτάσεις, αοριστολογίες. Λύσεις για τις χιλιάδες, σχεδόν ανέξοδες δυσκολίες που αναφύονται στην πορεία της εκπαίδευσης, κανένας δεν είπε τίποτα! Επίσης, μία καλή κουβέντα για τον καθημερινό μόχθο της πλειοψηφίας των εκπαιδευτικών, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Ελλάδας, που παλεύουν με τόσες αντιξοότητες, ούτε λόγος!
Πώς θα ανεβάσεις τον πήχη της δράσης και της αποτελεσματικότητας, όταν το συναίσθημα και το ηθικό είναι στα τάρταρα; Πώς θα εκσυγχρονίσεις την εκπαίδευση όταν προτάσεις το πολιτικό κόστος, και το συμφέρον των ημετέρων, λαϊκίζοντας;
Πώς θα αντιμετωπίσεις τον ευρωπαϊκό και τον παγκόσμιο εκπαιδευτικό ανταγωνισμό όταν μένεις προσκολλημένος σε παρωχημένες ιδεοληψίες; Έλαβε τον λόγο και ένας πρώην Υπουργός, με ύφος υπέροχου λεξικογράφου που η πρώτη του δουλειά στο Υπουργείο ήταν να ακυρώσει έναν νόμο, που μόλις προ μηνών είχαν ψηφίσει πάνω από 200 βουλευτές!!
Ιδέες στρατηγικού σχεδίου δεν κατατέθηκαν. Τρόποι για να ζωντανέψει το Λύκειο και να αποδιώξει τις δαγκάνες της φροντιστηριακής του μορφής δεν ακούστηκαν. Θνησιγενείς προτάσεις σε έναν διάλογο μονολόγων!
Το να ξεκινήσει διαδικασία αξιολόγησης εκπαιδευτικού έργου και εκπαιδευτικών, ούτε λόγος! Θέματα που λύθηκαν στην λοιπή Ευρώπη πριν από 60 χρόνια, εδώ μένουν γράμμα κενό!
Αυτό το σαράκι του ράβε- ξήλωνε, η αέναη εναλλαγή των προσωπικών στρατηγικών και αντιπαλοτήτων, σχεδόν εχθρικών, μας έχει φτάσει, σε ένα επίπεδο τραγικού μαρασμού σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής. Τούτο έχει ριζώσει και στην εκπαίδευση. Κάποιες ατομικές απέλπιδες ενέργειες εκπαιδευτικών σε κάθε σχολείο, οι οποίοι προσπαθούν να σώσουν την κατάσταση, δεν φτάνουν. Αυτή είναι μία πορεία αποδιοργάνωσης και εκφυλισμού.
Και τα παιδιά φεύγουν. Καημός σε τόσα σπίτια! Όνειρα ανεκπλήρωτα και στόχοι ημιτελείς. Φτωχαίνει η Πατρίδα, Λιγοστεύουν και οι ελπίδες…
Υ.Γ. Μιας και είναι Μάιος – ο μήνας της Άλωσης της Βασιλεύουσας - να θυμίσω κάτι εξίσου τραγικό με την Άλωση γιατί έχει σχέση με το κακό τμήμα του DNA μας. Όμως είναι πολύ διδακτικό: Τα τρία αδέλφια, οι Παλαιολόγοι, σχεδόν αντίπαλοι μέσα στο ίδιο τους το γένος, αντί να κάνουν τα πάντα μήπως και σωθεί η Κωνσταντινούπολη, ο ένας τους, αφέντης στον Μυστρά, γλυκόβλεπε τον Τούρκο πορθητή, ο άλλος, διοικητής στην Πάτρα, συμπαθούσε πολύ τον Πάπα! Έτσι, άφησαν τον τρίτο, τον αυτοκράτορα, να σκοτωθεί στα τείχη της Πόλης! Η Άλωση, ως αποτέλεσμα –εκτός των άλλων - και μιας διαχρονικής απόλυτης «εσωτερικής» εχθρότητας… .
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
