Αισιοδοξία και χαμόγελα στους κατοίκους της Χίου δημιούργησε η τοποθέτηση της Βρονταδούσαινας Λίνας Μενδώνη στη θέση της Υπουργού Πολιτισμού της χώρας, μίας θέσης κλειδί για την αξιοποίηση των ταλαιπωρημένων από τις εδώ και χρόνια αποσπασματικές και αψυχολόγητες κινήσεις της Εφορείας Αρχαιοτήτων του νησιού.
Η αίσθηση ότι τα μνημεία έχουν εγκαταλειφθεί στην τύχη τους από την Εφορεία Αρχαιοτήτων εδραιώνεται ολοένα και περισσότερο στη χιώτικη κοινωνία, που το τελευταίο διάστημα επιζητά παρεμβάσεις ουσίας που θα αποκαθιστούν και δεν θα καταστρέφουν αισθητικά εμβληματικά μνημεία όπως έγινε στην περίπτωση του Κάστρου της Χίου.
Οι κραυγαλέες περιπτώσεις
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα που μπορεί να εντοπίσει κανείς, είναι το Κάστρο της Χίου. Η εικόνα που παρουσιάζει μέσα Ιουλίου είναι πέρα για πέρα απογοητευτική, γροθιά στο στομάχι της τοπικής κοινωνίας, που εκτός των άλλων αναρωτιέται τι κατάφερε μετά τις τελευταίες παρεμβάσεις η Εφορεία Αρχαιοτήτων Χίου πέρα από το να μοιάζουν τα τείχη παράταιρα μεταξύ τους.
Στην παραπάνω αντιαισθητική εικόνα έρχεται να προστεθεί και η απουσία οποιασδήποτε άλλης μέριμνας για χορτοκοπές. Έτσι στην κεντρική είσοδο του Φρουρίου τα χόρτα φθάνουν πια στο ύψος τους γεφυριού της πύλης ενώ στα τείχη τα συνεργεία της Αρχαιολογίας αρκέστηκαν σε μία απλή χορτοκοπή.
Την αλλοπρόσαλλη εικόνα έρχεται να ολοκληρώσει η διαφορά μεταξύ των τειχών του Φρουρίου. Έτσι πέρα από την αντιαισθητική διαφορά χρώματος, τα μισά τείχη – έστω κι έτσι- φαίνονται περιποιημένα και τα άλλα μισά έχουν σκεπαστεί από στρώματα βλάστησης, κάνοντάς τα να μοιάζουν εντελώς εγκαταλελειμμένα.
Η ίδια εικόνα επικρατεί και στην περιοχή της Σούδας, αφού οι υποσχέσεις της Αρχαιολογίας για αποκατάσταση της περιοχής μέσα από μία ολοκληρωμένη ανάπλαση, αμέσως μετά το κλείσιμο του προσφυγικού καταυλισμού, αποδείχθηκαν κενές περιεχομένου.
Από όλα τα παραπάνω δεν θα πρέπει να παραλείψει κανείς ότι αντί της εκπόνησης ενός ολοκληρωμένου σχεδίου διαχείρισης του Κάστρου της Χίου- από τα ελάχιστα κάστρα που κατοικούνται στην Ελλάδα- η Εφορεία Αρχαιοτήτων, έχει επιλέξει την αυστηρή επιβολή της αρχαιολογικής νομοθεσίας, κόβοντας κάθε σχέδιο αξιοποίησης των μοναδικών κτισμάτων που βρίσκονται μέσα σε αυτό.
Ώρα Αναβάτου
Μία ακόμη τραγική περίπτωση είναι αυτή του Αναβάτου. Όταν τον Ιούνιο του 2018 ανακοινώνονταν από την περιφέρεια η διάθεση ποσό 700.000 ευρώ από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, οι ελπίδες όλων ότι οι εργασίες θα αποπερατώνονταν αναπτερώθηκαν.
Από τότε μέχρι σήμερα, η Εφορεία Αρχαιοτήτων Χίου, τηρεί σιγή ιχθύος χωρίς κανείς να γνωρίζει τίποτα για την συγκεκριμένη εξέλιξη και το κυριότερο χωρίς η υπηρεσία μέσω της Προϊσταμένης της Όλγας Βάσση να αισθάνεται την ανάγκη να πληροφορήσει τους Χιώτες για ένα ταλαιπωρημένο μνημείο που από τις αρχές του 2000 αναστηλώνεται και 19 χρόνια αργότερα συνεχίζει να παραμένει φάντασμα.
Ο κατάλογος των περιπτώσεων εγκατάλειψης- δυστυχώς για την Εφορεία Αρχαιοτήτων- είναι τεράστιος.
Η πρόσφατη αποκάλυψη του «π» για τα χάλια του Αρχαιολογικού Μουσείου (σημείωση: η προϊσταμένη ακόμα ψάχνει τις κασέτες από τις κάμερες για να δει πως μπήκε δημοσιογράφος του «π» στο κτίριο εν ώρα λειτουργίας), η εγκατάλειψη της Εβραϊκής Συναγωγής, η εγκατάλειψη της Μονής Μουνδών, του Γοτθικού υποστατικού, του Αγίου Γεωργίου στα Πραστιά, του γιενοβέζικου νομισματοκοπείου στη Λευκωνιά, του πύργου των Δοτιών, του Ναού του Φαναίου Απόλλωνα, του Πύργου στο Πύργί, των Αγίων Αποστόλων, αποτελούν μερικές μόνο περιπτώσεις που δίνουν την απάντηση στο ερώτημα γιατί η νέα Υπουργός Πολιτισμού πρέπει να «πατήσει πόδι» στη Χίο.
Η εγκατάλειψη έχει ονοματεπώνυμο… Μπορεί και η Χίος το περιμένει… Ας το πράξει.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
