Ήξερε για τη συνέντευξη. Καταλάβαινα ότι την επεδίωκε μετά την αθωωτική ετυμηγορία του Εφετείου για τις βαριές κατηγορίες στον τότε Δήμο Ομηρούπολης. Τον βρήκα σπίτι του με τη φόρμα της ψαρικής, τη Δέσποινα να του φωνάζει ότι είναι αχτένιστος, τον Ρεξ (το σκυλάκι του) να μπλέκει διαρκώς μέσα στα πόδια μας.
Η έννοια του αντισυμβατικού αιρετού προσωποποιημένη. Ένας άξεστος χαρακτήρας επέπλευσε δυόμιση δεκαετίες στη Χίο του καθωσπρεπισμού, κατάφερε να της επιβληθεί και σχεδόν οι μισοί κάτοικοι του νησιού, τεράστιο ποσοστό για όσους ξέρουν από πολιτικές μετρήσεις, να συμφωνούν σήμερα ότι σφράγισε χρήσιμα με το πέρασμα του την πορεία του τόπου.
Πώς το πέτυχε; Ο Μάρκος Μεννής κουβαλούσε το συνδυασμό αποτελεσματικότητας και έμπνευσης. Μιλούσε με την πηγαία λαϊκότητα του στην ψυχή του κόσμου και για όσους δεν ήταν αρκετή, μιλούσαν για εκείνον τα θαυμαστά έργα του. Τα υπόλοιπα δικά του:
Την ψαρική την έπιασα από παιδάκι. Ο πατέρας μου ήτανε ψαράς κι η μάνα μου μοδίστρα. Από 10 χρονών με έπαιρνε ο πατέρας μου στο ψάρεμα κι από εκεί έμαθα να φτιάχνω δίχτυα, να τα μπαλώνω, αλλά κυρίως μου μπήκε το μικρόβιο του ψαρά, που με σημάδεψε σε όλη μου τη ζωή. Ήδη από τον καιρό που ήμουνα στη Ρόδο ως υπάλληλος της ΔΕΗ είχα πάρει μαζί τη βάρκα μου, ψάρευα κι όλος ο Σταθμός έτρωγε τζάμπα ψάρια από μένα.
Και η άγρια θάλασσα και η θάλασσα της Αυτοδιοίκησης είναι δύσκολες και θέλουν σεβασμό. Μετά το τελευταίο επεισόδιο (σ.σ. η δικαστική του περιπέτεια) θεωρώ ότι πιο προσεκτικός πρέπει να είναι στην Αυτοδιοίκηση, παρά στην άγρια θάλασσα, γιατί εκείνη την παλεύεις στα ίσα.
Με ενοχλούσε γιατί κανένας δεν στάθηκε στην ουσία του κατηγορητηρίου, όλοι έλεγαν κατηγορείται για κακοδιαχείριση. Εγώ κατηγορήθηκα γιατί μετέφερα από ένα λογαριασμό του Δήμου 150.000 ευρώ σε έναν άλλον λογαριασμό - πάλι του Δήμου - ως εγγύηση, προκειμένου να πάρουμε ένα δάνειο για να εκτελέσουμε το έργο εγκατάστασης του δικτύου μεταφοράς νερού από το Μηλιγκά στο Βροντάδο. Σε δυο μήνες το έργο εκτελέστηκε και όταν επιστρέψαμε πίσω τα χρήματα ο Δήμος πήρε τόκο 856 ευρώ. Η δεύτερη κατηγορία αφορούσε την προκαταβολή που έδωσα σε 10 εργαζόμενους το πρώτο τρίμηνο του χρόνου, όταν ήταν επί 3 μήνες απλήρωτοι. Πήραν χρήματα δουλεμένα, τα οποία τους παρακρατήθηκαν όταν βγήκαν τα εντάλματα τον Απρίλιο. Και τέλος, ενώ εγώ υπέγραφα εντάλματα, κάποια χρήματα δεν αποδίδονταν στο ΙΚΑ και τη ΔΟΥ. Για αυτό οι οικονομικοί ελεγκτές εξήγησαν ότι τα χρήματα αποδίδονταν κανονικά, με τη διαφορά ότι ο ταμίας δεν έκοβε διπλότυπα και δεν συνόδευε το ένταλμα με παραστατικό ότι έχει πληρωθεί.
Αυτό που με ενόχλησε περισσότερο ήταν ότι κάθε 15 μέρες έπρεπε να πηγαίνω στην Αστυνομία να υπογράφω, λες και ήμουν ο Αλ Καπόνε της Χίου.
Δεν φοβήθηκα την δικαστική εξέλιξη της υπόθεσης. Αυτό που με ενόχλησε περισσότερο ήταν ότι κάθε 15 μέρες έπρεπε να πηγαίνω στην Αστυνομία να υπογράφω, λες και ήμουν ο Αλ Καπόνε της Χίου. Πίστευα ότι δεν θα μπορούσε να βρεθεί δικαστής να με καταδικάσει γιατί δεν είχα κάνει κάτι.
Το ότι έγιναν παρατυπίες, αυτό είναι γεγονός. Πιστεύει κανείς ότι με το Σταυρό στο χέρι μπορεί να έρθει αποτέλεσμα; Δεν μπορείς να λειτουργήσεις διαφορετικά, αυτή είναι η πραγματικότητα.
Και αύριο να γεννιόμουνα πάλι τα ίδια πράγματα θα έκανα. Να ‘ρθει ο άλλος, να μην έχει να πάρει γάλα στο παιδί του, να ‘χεις να τον πληρώσεις τρεις μήνες και να οχυρώνεσαι πίσω από τη γραφειοκρατία; Αβίαστα έδωσα τότε τις εντολές, ήταν μια φυσιολογική πράξη.
Στην αρχή ο περισσότερος κόσμος, προπαντός όσοι ήξεραν τον τρόπο λειτουργίας μου, δεν πίστευαν ότι υπήρχε περίπτωση κατάχρησης. Υπήρχαν όμως και ορισμένοι που με κοιτάζανε καχύποπτα. Έχω ακούσει μάλιστα με τα ίδια μου τα αυτιά ορισμένους να λένε «με τόσα έργα που έκανε ο Μεννής, φυσικό δεν είναι να έχει βάλει και κάτι στην τσέπη;» Με συγκίνησε πάρα πολύ η παρουσία στη δίκη του Β. Μελιτζάνη και του δημάρχου των Οινουσσών, που έφυγε από το νησί του για να μου συμπαρασταθεί. Ποτέ δεν ένοιωσα ενοχή, αισθάνθηκα μια πίκρα για αυτό που μου συνέβη.
Είχε μάθει ο Μίκης Θεοδωράκης για την περιπέτεια μου και με είχε πάρει τηλέφωνο. Μου είχε πει ότι, εφόσον τα πράγματα είναι όπως μου τα λες, η Δικαιοσύνη δεν υπάρχει περίπτωση να σε καταδικάσει.
Ο Θεοδωράκης είναι λίγο πικραμένος με τη Χίο. Τον καιρό που εκλέχτηκε ο Παντ. Βρουλής μετέτρεψε τα «Θεοδωράκεια» σε Γιορτή Μαστίχας – «Θεοδωράκεια». Σε μια κουβέντα τότε ο Μίκης μου είχε πει με παράπονο, όλα τα έχω κάνει αλλά και παύλα να με κάνουνε δεν το περίμενα. Τότε του είχαν ζητήσει να στείλει τη συναυλία του στη Χίο κι είχε απαντήσει «ούτε η συναυλία είναι παύλα, ούτε εγώ είμαι παύλα». Νομίζω ότι αυτό το κεφάλαιο το χάσαμε.
Δεν ενοχλήθηκα από την παρουσία του στο συλλαλητήριο. Το είδα σαν κάτι φυσιολογικό γιατί ο Μίκης είναι και λίγο απρόβλεπτος. Θυμάμαι, τότε που εργαζόμαστε από κοινού για την ελληνοτουρκική φιλία, μου είπε «μην έχεις πολλά – πολλά με το Λιβανελί, ούτε να εμπιστεύεσαι απόλυτα το φίλο σου τον Αντίλ, γιατί οι Τούρκοι είναι απρόβλεπτοι».
Με το μέγεθος του ενιαίου Δήμου ο δήμαρχος έχει απομονωθεί από το λαό, κλεισμένος στο γραφείο του για να αντιμετωπίζει τα τρέχοντα. Η Χίος έπρεπε να γίνει τρεις δήμοι.
50 χρόνια δεσμού με τη Δέσποινα νομίζω ότι τώρα πια τα έχουμε βρει. Περνάμε σαν ερωτευμένοι πιγκουίνοι. Πρέπει να ομολογήσω ότι καμία γυναίκα δεν θα με δεχόνταν. Όλα τα βάρη της οικογένειας πέσαν πάνω στη Δέσποινα τον καιρό που δρούσα και συνδικαλιστικά και πολιτικά.
Κάμποσοι δήμαρχοι προσπάθησαν να εφαρμόσουν τον τρόπο που λειτούργησα. Το μεγαλύτερο μου προτέρημα ήταν ότι δεν έκανα πίσω όταν παίρναμε μια απόφαση, με αποτέλεσμα να γίνουν και κάμποσα έργα στο νησί μας.
Η λογική των δημοτικών επιχειρήσεων ήταν: εκεί που δεν τολμά ο ιδιώτης επιχειρηματίας, τολμά η δημοτική επιχείρηση. Ανοίξαμε super market στην «Προμηθευτική» όταν δεν υπήρχαν στη Χίο.
Οι δήμαρχοι δεν ήθελαν να πάρουν την πολιτική ευθύνη της τοπικής φορολογίας. Στην πράξη εγώ απέδειξα με το πολιτιστικό τέλος ότι αυτό το κόστος δεν το υπολόγισα ποτέ.
Αισθάνομαι μια πίκρα για το Αίπος γιατί θεωρώ ότι δεν αξιοποιήθηκε σωστά. Με μοχλό το Αίπος θα μπορούσε στην τωρινή συγκυρία του προσφυγικού η ίδια η δημοτική επιχείρηση της «Προμηθευτικής» να έπαιζε το ρόλο των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων.
Στο προσφυγικό θα είχα λειτουργήσει κατ’ ελάχιστον όπως ο Ερντογάν. Εδώ παίρνουν τα λεφτά οι Μ.Κ.Ο., φέρνουν σάντουιτς από την Ολλανδία, δίνουν άθλιο φαγητό. Θα τους έλεγα, όπως ο Ερντογαν, ότι αν δεν μου στείλετε ατομικές κάρτες με χρήματα για τον καθένα, εγώ θα σας τους στείλω πακέτο στην Αθήνα. Θα πήγαινα με τους πρόσφυγες μέσα στο βαπόρι. Αυτό το πράγμα θα έπρεπε να το κάνουμε εμείς προοπτική ανάπτυξης για το νησί.
Η κοινωνία του νησιού μας είναι συντηρητική. Μας λείπει λιμάνι και αεροδρόμιο. Λιμάνι έχουμε; Φυσικά κι έχουμε. Δώσαμε 15 εκ. ευρώ και φτιάξαμε τα Μεστά. Δεν θα μπορούσαν τα κρουαζιερόπλοια να πηγαίνουν εκεί; Το λιμάνι της Χίου πρέπει να λειτουργεί μόνο ως μαρίνα και για να πηγαινοέρχονται τα πλοία από Τουρκία. Τέτοιο λιμάνι, σαν των Μεστών δεν υπάρχει άλλο στο Αιγαίο.
Πάντοτε ήμουνα στο χώρο της Αριστεράς. Παρέμενα στην ίδια ιδεολογική γραμμή, τα κόμματα έφευγαν. Απογοητεύτηκα τελευταία με τη στάση του Τσίπρα, διότι θεωρώ ότι μας γέλασε. Παρακολουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον το στοίχημα του Κινήματος Αλλαγής. Αν είναι κάτι που με εκφράζει θα παλέψω, χωρίς να είμαι υποψήφιος, για να αλλάξουν κάποια πράγματα.
Εκλέξαμε νέα παιδιά στην Αυτοδιοίκηση αλλά πρέπει να υπάρχει κι ένα όραμα. Για να εμψυχώσεις τον κόσμο πρέπει να του δώσεις ένα όραμα ανάπτυξης για τον τόπο και δημιουργίας θέσεων εργασίας. Η Αυτοδιοίκηση έχει πεδίο δόξης λαμπρό. Αυτή τη στιγμή ακούγεται ότι θα διασυνδεθούν με την ηπειρωτική χώρα όλα τα νησιά της Ελλάδος εκτός Λέσβου, Χίου, Σάμου και δεν ανοίγει ρουθούνι. Αυτά τα καλώδια θα είναι η ανάπτυξη του τόπου. Για φαντάσου να μπουν 150 ανεμογεννήτριες στο Αίπος και να πουλάμε ρεύμα στην παγκόσμια οικονομία. Όλος ο κόσμος της Χίου θα παίρνει τζάμπα ρεύμα και θα μένουν χρήματα και για το νησί.
Ένα μεγάλο λάθος μου ήταν ότι δεν ενημέρωνα έγκαιρα τους πολίτες. Πήγαμε και χαλούσαμε τα πεζοδρόμια και δεν ενημερώναμε τους πολίτες για το πώς οραματιζόμαστε τη νέα μορφή της πόλης μας. Είχαμε στόχο από Μητρόπολη μέχρι και Κάστρο να πεζοδρομηθεί όλη η πόλη και να λειτουργούν μόνο Βενιζέλου και Ροδοκανάκη για τα αυτοκίνητα.
Πολλές φορές έτρεχα και δεν γύριζα πίσω μου να δω αν με ακολουθεί κανένας, με αποτέλεσμα κάποιες στιγμές να γυρνώ το κεφάλι και να βλέπω ότι τρέχω μόνος.
Έμεινε απωθημένο ο περιφερειακός δρόμος του Κάστρου. Έχει ευθύνη και ο κόσμος της Χίου, ο οποίος δεν συμπαραστάθηκε. Υπήρχαν 30 – 40 άνθρωποι αντίθετοι στον περιφερειακό αλλά υπήρχαν και χιλιάδες άνθρωποι υπέρ του περιφερειακού. Αυτοί οι άνθρωποι δεν βγήκαν ενεργά για να πείσουν και τους παραπάνω από εμάς ότι αυτός ο δρόμος πρέπει να γίνει. Το δρόμο του Κάστρου εμπόδισαν και στελέχη του Πανεπιστημίου, γιατί φοβόνταν ότι θα έκοβε στη μέση την πανεπιστημιούπολη στα Ταμπάκικα.
Έδωσα και την ψυχή μου για να κάνω ό,τι περνούσε από το χέρι μου για το συμφέρον της Χίου κι όλων των νησιών της Ελλάδας κι αυτό βλέπω ότι μου αναγνωρίζεται. Πετύχαμε με το Γιαννόπουλο να γραφτεί η ρήτρα νησιωτικότητας στο Σύνταγμα και κατά διαβολική σύμπτωση και οι δυο μας πήγαμε στο ακροατήριο.
Πολλές φορές έτρεχα και δεν γύριζα πίσω μου να δω αν με ακολουθεί κανένας, με αποτέλεσμα κάποιες στιγμές να γυρνώ το κεφάλι και να βλέπω ότι τρέχω μόνος. Στα θετικά μου κατατάσσω τα εκ. που ήρθαν στο νησί μας για ιδιωτικές ξενοδοχειακές υποδομές όταν ήμουν περιφερειάρχης. Τα έργα δε που έκανα τόσο στο Δήμο Βροντάδου όσο και αργότερα στο Δήμο Χίου θα μείνουν στην ιστορία του νησιού μας για τον πρωτοποριακό χαρακτήρα τους. Αν κέρδιζα τις δεύτερες εκλογές η Χίος σήμερα θα ήταν πολύ διαφορετική. Θέλω σε κάθε περίπτωση να ευχαριστήσω τον κόσμο του Βροντάδου και της Χίου για την τιμή που μου έκανε να με αναδείξει πρώτο δημότη.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο.
Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
