Το στομάχι σφίγγει, βλέποντας καθημερινά παιδιά να ξεσπιτώνονται, αντί να είναι στο σχολείο, να περπατάνε μόνα τους χιλιόμετρα για να γλυτώσουν από τη φρίκη του πολέμου, να ψάχνουν μάταια τους γονείς τους. Δύο λαοί, που ζούσαν για δεκαετίες ειρηνικά, χύνουν το αίμα τους, εξαιτίας της απαράδεκτης εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, εξαιτίας ενός ακόμα ιμπεριαλιστικού πολέμου στη γειτονιά μας, εξαιτίας του σκληρού ανταγωνισμού ΗΠΑ/ΝΑΤΟ-Ε.Ε. με τη Ρωσία, για το μοίρασμα των κερδών τους.
Οι εργαζόμενοι όμως δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε μεταξύ μας.
Γιατί να «σκοτώνονται οι λαοί για του αφέντη το φαΐ;»
Ο λαός μας δεν έχει κανένα συμφέρον από αυτόν τον πόλεμο. Όμως, όταν με απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης στέλνονται όπλα, διαθέτονται βάσεις και υποδομές στα νατοϊκά στρατεύματα, η χώρα μας ουσιαστικά παίρνει μέρος σε αυτό το μακελειό πράγμα που οδηγεί στη στοχοποίησή της και σε μια αντιπαράθεση που γίνεται μόνο για τα κέρδη των εφοπλιστών, των βιομηχάνων, των τραπεζιτών και της δικής μας χώρας.
Οι εργαζόμενοι, δεν έχουμε κανένα συμφέρον να διαλέξουμε στρατόπεδο, είτε αυτό της Ρωσίας, είτε αυτό των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ε.Ε. Είμαστε με τους λαούς όλου του κόσμου, με το δικαίωμά τους να αποφασίζουν οι ίδιοι για τις τύχες τους, να ζουν ειρηνικά, με δικαιώματα και αξιοπρέπεια και όχι μέσα στη φρίκη του πολέμου ή στην φτώχεια, της ανεργία και τη εκμετάλλευση.
Στην απεργία στις 6 του Απρίλη να ακουστεί δυνατά η δίκη μας φωνή!
Η ακρίβεια, σε συνδυασμό με την καθήλωση των μισθών προκαλούν ασφυξία σε κάθε σπίτι. Ακούμε συνέχεια πως λεφτά δεν υπάρχουν για να μειωθούν οι δυσβάσταχτοι φόροι, αλλά λεφτά βρίσκονται όταν πρέπει να πληρωθούν πολεμικοί εξοπλισμοί για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ που ξεπερνούν τα 5 δις € κάθε χρόνο!
Ακούμε συνέχεια από όλες τις κυβερνήσεις πως λεφτά δεν υπάρχουν για μαζικούς, μόνιμους διορισμούς, ώστε να καλυφθούν τα κενά στα σχολεία, πως η μονιμοποίηση όσων εργάζονται τα τελευταία χρόνια στην εκπαίδευση είναι ανεδαφικό αίτημα, πως δεν γίνεται να βρεθούν νέες αίθουσες για να μειωθεί ο αριθμός των μαθητών στην τάξη κλπ. Την ίδια ώρα, εμείς, αλλά και τα σχολεία, πληρώνουμε δυσβάσταχτα το ρεύμα και τα καύσιμα, τους λογαριασμούς ΔΕΚΟ, όχι μόνο εξαιτίας του πολέμου, αλλά και της περιβόητης «πράσινης μετάβασης». Βιώσαμε άλλωστε όλοι το «μαρτύριο της σταγόνας», όπου δεν υπήρχε στην ουσία πετρέλαιο σε 8 τουλάχιστον σχολεία (200 – 400 λίτρα)
Ακούμε συνέχεια πως δεν υπάρχουν «λεφτόδεντρα» και άρα δεν μπορεί να στηριχτεί ουσιαστικά το σύστημα υγείας, να κατασκευαστούν-επισκευαστούν σχολεία, αλλά 11 δις € από το περιβόητο ταμείο ανάκαμψης δίνονται απλόχερα στο κεφάλαιο, στο όνομα της «ανάπτυξης».
Τώρα η οργή, ο θυμός και η αγανάκτηση να γίνουν οργανωμένη δύναμη.
Προσπερνάμε τη στάση αναμονής και αποδοχής της κατάστασης που ακολουθεί η πλειοψηφία του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. , τη συμβιβαστική γραμμή της ΑΔΕΔΥ. Δεν περιμένουμε από τις πλειοψηφίες τους να οργανώσουν τον απεργιακό αγώνα του κλάδου. Στη μάχη ενάντια στην αντιδραστική – αντιεκπαιδευτική αξιολόγηση, πούλησαν τον κλάδο μετά τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις με την αναστολή της απεργίας- αποχής, και τώρα αποφεύγουν να αναλάβουν τις μεγάλες ευθύνες τους για της κλιμάκωση του αγώνα.
Μπροστά στη μάχη της απεργίας στις 6/4 χρειάζεται να βγάλουμε συμπεράσματα για το τι Ομοσπονδία έχουμε ανάγκη και να παλέψουμε μέσα από το Σύλλογό μας για την επιτυχία της απεργιακής κινητοποίησης. Είναι στο χέρι μας να χτίσουμε σωματεία και ΔΟΕ στο ύψος των αναγκών και των απαιτήσεων των καιρών. Είναι στο χέρι μας το επόμενο διάστημα να καταδικάσουμε σε όλα τα επίπεδα τις δυνάμεις της αδράνειας και της υποταγής ενισχύοντας τη δύναμη του αγώνα, της ταξικής πάλης, της σύγκρουσης με τη σημερινή βαρβαρότητα.
Η λύση είναι μία… στις 6 Απρίλη, κλείνουμε τα σχολεία!
Δεν ανεχόμαστε άλλο την κοροϊδία!
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
