Πόρους στο διασυνοριακό πρόγραμμα INTERREG 2 αναζητά ένα από τα σημαντικότερα και πιο παραμελειμένα θρησκευτικά μνημεία του νησιού μας.
Το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο ενέκρινε τη μελέτη «Αναδόμησης του Ναού και ανάδειξης του αρχαιολογικού χώρου της παλαιάς Βασιλικής του Αγίου Ισιδώρου» στην περιοχή του Νοσοκομείου και μόλις η Αρχαιολογική Υπηρεσία διασφαλίσει τους αναγκαίους πόρους δηλώνει έτοιμη να ξεκινήσει εργασίες στην τρίκλιτη Βασιλική και τον ευρύτερο χώρο. Την εκπόνηση της μελέτης στήριξε οικονομικά εύπορος Χιώτης, επιθυμία του οποίου είναι το όνομα του να μην δημοσιοποιηθεί.
«Η κατάσταση του χώρου σήμερα είναι απαράδεκτη. Μετά από συζητήσεις, στη μελέτη προκρίθηκε μια ήπια πρόταση. Θα φτιάξουμε την Εκκλησία για να λειτουργείται και θα αναδείξουμε τον μεγάλο αρχαιολογικό χώρο της παλαιάς Βασιλικής. Ελπίζουμε ότι το έργο θα έχει μεγάλη συνέχεια», αισιοδοξεί η διευθύντρια της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας Χίου Όλγα Βάσση.
Τα τελευταία λόγια της μας επιτρέπουν να εκτιμήσουμε ότι θα γίνει προσπάθεια δημιουργίας ενός χώρου που θα έχει διεθνή ακτινοβολία και απήχηση, με δεδομένο ότι η ιστορία του Αγίου και του Ναού καλύπτουν τρεις σημαντικές περιόδους της ιστορίας μας, τη Ρωμαϊκή, τη Βυζαντινή και τη Γενοβέζικη.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ
Καταγόταν από την Αλεξάνδρεια. Ήταν στρατιώτης με το βαθμό του Εφέδρου στο Ρωμαϊκό στρατό, σιτιστής και ένθερμος χριστιανός.
Το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου, έφθασε στην Χίο ο ρωμαϊκός στόλος με ναύαρχο το Νουμεριανό. Ο Ισίδωρος και ο χριστιανός φίλος του Αμένιος εγκαταστάθηκαν σ’ ένα σπίτι στον Κάμπο και έκαναν προσηλυτισμό. Συνελήφθησαν, φυλακίστηκαν, ο Άγιος βασανίσθηκε σκληρά, μαστιγώθηκε, σύρθηκε δεμένος σε άλογο και τέλος αποκεφαλίστηκε σε ρέμα της κοιλάδας Σκαραμαγκά στις 14 Μαΐου 250 μ.Χ..
Το σώμα του το έριξαν στη ρεματιά, εκεί που χτίστηκε ο πρώτος παλιός ναός του Αγίου, για να το κατασπαράξουν τα αγρίμια. Σύμφωνα με διαταγή του Νουμερίου έπρεπε να παραμείνει άταφο. Παρόλο που φυλασσόταν από οπλισμένους στρατιώτες, μια ευσεβής γυναίκα, η μετέπειτα Αγία Μυρόπη, το πήρε και το ενταφίασε με τιμές στο Ρωμαϊκό κοιμητήριο. Αυτό έγινε αφορμή και του δικού της μαρτυρίου. Μαρτύρησε και ενταφιάστηκε δίπλα στον πολιούχος της Χίου Άγιο Ισίδωρο, ο οποίος τοπικά είναι προστάτης των αρτοποιών και στη Μεσόγειο τιμάται ως προστάτης των ναυτικών.
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ
Η περιοχή των Ταμπάκικων την εποχή του Βυζαντίου ονομαζόταν Νεάπολις. Πρώτος έκτισε το ναό το 1.025 ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Μονομάχος, ταυτόχρονα με το κτίσιμο της Νέας Μονής και στη συνέχεια ο Κωνσταντίνος Πωγωνάτος τον επέκτεινε σε «περικαλλή Βασιλική επί του τάφου του μάρτυρος, όπως φαίνεται από τα πολλά και καλά μάρμαρα και τας ψηφίδας όπου ευρίσκονται μέσα εις την γην και τριγύρου εις τον τόπον τούτον, όπου τη σήμερον σώζεται επάνω εις τους τάφους των συμμαρτύρων Ισιδώρου και Μυρώπης», διαβάζουμε στο Γ. Ζολώτα.
Πρώτοι τον σύλησαν οι Άραβες επί βασιλείας Κ. Πωγωνάτου. Ο ναός αποκαταστάθηκε από τον ίδιο αυτοκράτορα.
Η μεγαλύτερη καταστροφή έγινε το 1.346. Οι Γενοβέζοι κατέλαβαν τη Χίο με επικεφαλής το Σίμωνα Βινιόζο, κατέστρεψαν το Ναό, έκλεψαν τα οστά και πούλησαν το κεφάλι του στην Κωνσταντινούπολη. Από εκεί οι Ενετοί το μετέφεραν στην Βενετία. Ο Ναός λειτουργούσε έως το 1.822 που τον έκαψαν οι Τούρκοι και γκρεμίστηκε στο σεισμό του 1.881. Το μεγαλύτερο τμήμα της τοιχοποιίας του έχει χρησιμοποιηθεί για την ανέγερση νεώτερων ιδιωτικών και δημόσιων κτιρίων.
Στις 17 Ιουνίου του 1967 ένα μέρος από τα Άγια λείψανά επιστράφηκε στην εκκλησία της Χίου και εκτίθεται στον Ιερό Μητροπολιτικό ναό των Αγίων Βικτώρων.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
