Η Σεβαστοπούλειος Εργατική Σχολή συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο των ιδρυμάτων που ιστορικά προώθησαν την τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση στην Ελλάδα από το 1831 μέχρι τον Μεσοπόλεμο. Η ιδέα για την ίδρυση της σχολής διατυπώνεται τον Απρίλιο του 1903, ενώ τον Οκτώβριο του 1903 ο ποιητής Γεώργιος Δροσίνης υποβάλει στο διοικητικό συμβούλιο του «Συλλόγου προς Διάδοσιν Ωφελίμων Βιβλίων» σχετική έκθεση, η οποία συντάσσεται κατ’ εντολή του Δημητρίου Βικέλα. Η έκθεση προέβλεπε την ίδρυση «Πρακτικής Σχολής Ωφελίμων Γνώσεων» με σκοπό την επαγγελματική κατάρτιση των παιδιών που δεν συνέχιζαν τις σπουδές τους στη Μέση Εκπαίδευση. Έπειτα από αίτημα του Δημητρίου Βικέλα, ο έμπορος από τη Χίο Κωνσταντίνος Σεβαστόπουλος αφήνει σε διαθήκη του 300.000 δραχμές για την ίδρυση της εν λόγω σχολής που θα έφερε το όνομά του και θα λειτουργούσε σύμφωνα με καταστατικό που του υπέβαλε ο Σύλλογος, αφού τελικά θα ενέκρινε ο ίδιος. Μετά το θάνατο του Κωνσταντίνου Σεβαστόπουλου, στις 2 Νοεμβρίου 1907 και σε εκτέλεση της διαθήκης του, ο Βικέλας ξεκινά την ανέγερση της Σχολής στους Αμπελόκηπους με βάση πρότυπο σχέδιο της σχολής Somasco της Γαλλίας. Η Σχολή θεμελιώνεται στις 24 Απριλίου του 1908. Τα σχέδια εκπονεί ο μεγάλος αρχιτέκτονας Αριστείδης Μπαλάνος. Το οικόπεδο για την ανέγερση παραχωρείται με δωρεά από το δήμο Αθηναίων. Το 1909 ο δήμος επεκτείνει την αρχική δωρεά του με συμπληρωματική έκταση για να ανεγερθεί και το γυμναστήριο της Σχολής.
Βάσεις για Τεχνική Εκπαίδευση
Η Σχολή περιλάμβανε δύο τμήματα, το «Σπουδαστήριο», το οποίο θα συμπληρώνει περαιτέρω τις γνώσεις του δημοτικού σχολείου των μαθητών, και το «Εργαστήριο», όπου οι μαθητές διδάσκονται τη χρήση εργαλείων ξυλουργικής, σιδηρουργικής και χαρτοκοπτικής. Το αρχικό συγκρότημα της Σχολής περιλάμβανε ένα κεντρικό κτήριο σχήματος Πι με τον αύλειο χώρο του και δύο επιπλέον κτήρια, το ένα προοριζόμενο για τον επόπτη της Σχολής και το άλλο για γυμναστήριο.
Η φοίτηση στη Σχολή θα είναι τριετής και απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 12-14 ετών. Η φοίτηση γινόταν κατόπιν εισαγωγικών εξετάσεων και εκτός από τα τεχνικής φύσεως μαθήματα, οι σπουδαστές αποκτούσαν γενικότερη εκπαίδευση.
Η Σχολή θα λειτουργεί ομαλά μέχρι το 1912, αλλά στη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων επιτάσσεται πολλαπλά. Μετά τη λήξη και του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, στο πλαίσιο της αμερικανικής βοήθειας, διατίθενται χρήματα για κτιριακές επεμβάσεις. Η Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση του 1959, με σαφή αναφορά στην οργάνωση της Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης στην Ελλάδα, δεν θα μπορούσε να μην επηρεάσει την εξέλιξη της Σχολής. Έτσι ο Σύλλογος προχωρά σε εκσυγχρονισμό των εγκαταστάσεών του και με την έκδοση δύο σχετικών οικονομικών αδειών, το 1960 και το 1967, επεκτείνεται το συγκρότημα. Το 1968 τοποθετείται και η προτομή του ευεργέτη Κ. Σεβαστόπουλου. Η επόμενη Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση του 1976 δεν μπόρεσε να εφαρμοστεί στη Σεβαστοπούλειο, με αποτέλεσμα τη συρρίκνωσή της το 1978 και την ενοικίαση των χώρων της στο Δημόσιο για τη στέγαση τεχνικών λυκείων. Το 1982 ωστόσο αναστέλλεται η λειτουργία της Σχολής. Η επαναλειτουργία της εξετάστηκε το 1988 με νέο αντικείμενο εκπαίδευσης. Τα κτίρια του συγκροτήματος βρίσκονται σε λειτουργία μέχρι την τελευταία δεκαετία, οπότε και θεωρούνται ακατάλληλα από τον ΟΣΚ (Οργανισμός Σχολικών Κτηρίων) για τη λειτουργία των σχολείων που φιλοξενούνται, αφού δεν πληρούνται οι προδιαγραφές ασφαλείας. Σήμερα το κτίριο του Επόπτη φιλοξενεί τη διοίκηση του Συλλόγου προς «Διάδοσιν των Ωφελίμων Βιβλίων» και τη «Βιβλιοθήκη Δροσίνη», ενώ το κτίριο του Γυμναστηρίου λειτουργεί ως χώρος συνεδρίασης και εκδηλώσεων του Συλλόγου.
Ο εθνικός ευεργέτης Κων. Σεβαστόπουλος
Ο Κωνσταντίνος Ευστρατίου Σεβαστόπουλος, χιακής καταγωγής, γεννιέται στην Κωνσταντινούπολη το 1818, ανατρέφεται εκεί και στην Οδησσό, για να ασχοληθεί με το εμπόριο σιτηρών και να αποκτήσει μεγάλη περιουσία. Ακολουθεί η εγκατάστασή του στο Λιβόρνο της Ιταλίας, όπου ζούσε ο αδελφός του Σκαρλάτος. Μετά τον θάνατο του τελευταίου (1891) εγκαθίσταται οριστικά και έως το θάνατό του στην Αθήνα. Ο Κων. Σεβαστόπουλος ανήκει στους θαυμαστές «της Ελληνικής γλώσσης και του Ελληνικού πνεύματος» και πεθαίνοντας στις 2 Νοεμβρίου 1907, καταλείπει (με διαθήκη) σχεδόν όλη την περιουσία του σε φιλανθρωπικούς σκοπούς. Ειδικότερα, ο Σεβαστόπουλος αφήνει 300 χιλ. δρχ «προς ίδρυσιν και συντήρησιν εν Αθήναις Σχολής αρρένων, φερούσης το όνομα Σεβαστοπούλειος Εργατική Σχολή», αλλά και σημαντικά ποσά για την ίδρυση ή στήριξη πολλών κοινωφελών ιδρυμάτων στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Επίσης, στη Μεγάλη του Γένους Σχολή για βράβευση μαθητών που θα αριστεύουν σε διαγωνισμό «υπέρ της Ελληνικής γλώσσης», στην Σχολή Απόρων Παίδων του «Παρνασσού», στο «Σύλλογον προς διάδοσίν των Ελληνικών Γραμμάτων», στη Φιλοδασική Ένωση, στην Ελληνική Βιοτεχνική Εταιρία, στο Βρεφοκομείο της Αθήνας, στο Ορφανοτροφείο Χατζηκώνστα, αλλά και στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και συγκεκριμένα για την διοργάνωση διαγωνισμού σχετικού με την «μόρφωσίν της σημερινής ελληνικής γλώσσης». Τέλος, κληροδοτεί ένα πολύ μεγάλο ποσό (500 χιλ. χρυσά φράγκα) στην Ελληνική Γεωργική Εταιρία για να ενισχύσει την «Γεωργικήν τάξιν του λαού».
Πηγές:
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
