Σε μια κοινωνία έντονων ανισοτήτων, αποκλεισμών, στοχοποιήσεων και ενοχοποιήσεων τις περισσότερες φορές των θυμάτων, των αδυνάμων, των «διαφορετικών», σε μια κοινωνία που έχουν μάθει τον κόσμο να θεωρεί περίπου φυσιολογικό και ανεκτό, την υποτίμηση και τον εξευτελισμό, την ειρωνεία και την λεκτική βία, μέχρι την κακοποίηση (σεξουαλική η σωματική), από αυτόν που έχει κάποιας μορφής εξουσία, φαινόμενα όπως αυτά που καταγγέλθηκαν από την Ολυμπιονίκη Σ. Μπεκατώρου και στην συνέχεια από άλλα θύματα, είναι σίγουρο ότι συνέβαιναν, συμβαίνουν και αν εμείς όλες και όλοι δεν αντιδράσουμε θα συνεχίσουν να συμβαίνουν. Η έμφυλη βία κατά των γυναικών σε μια κοινωνία που επιχειρεί να μετατρέψει συνήθως το θύμα σε θύτη, αποτελεί μάστιγα.
Θα ξεκινήσω με ένα πολύ χαρακτηριστικό και απλοϊκό, που περνά μέσα στα σπίτια μας δεκαετίες, ως φυσιολογικό. Πόσες φορές δεν έχουμε δει παλιές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου αλλά και νεότερα κωμικά ως επί το πλείστον σήριαλ, όπου το χαστουκάκι στην γυναίκα περνά για πλάκα και τις περισσότερες φορές η σκηνή καταλήγει με την γυναίκα στην αγκαλιά του άνδρα. Τι μήνυμα δίνει ακόμα και αυτό και τι σχόλια έχουμε ακούσει να γίνονται, «έλα μωρέ ένα χαστουκάκι της έδωσε δεν έπαθε και τίποτα». Πόσες φορές δεν το έχουμε ακούσει..
Πιστεύω, απόλυτα ότι όλα είναι θέμα παιδείας, ενημέρωσης, συμβουλευτικής. Η Πολιτεία παίζει πολύ σημαντικό ρόλο και ο ρόλος της δεν είναι όταν γίνεται μια καταγγελία από επώνυμο άτομο-γιατί μόνο τότε ακούγεται-, να σπεύδει να κάνει δηλώσεις συμπαράστασης. Δεν έχει ανάγκη το εκάστοτε θύμα, από δηλώσεις και τουιταρίσματα. Χρειάζονται έργα που ειδικά η σημερινή κυβέρνηση δεν κάνει και ένα που έσπευσε να κάνει είναι η ουσιαστική κατάργηση της Γ. Γραμματείας ισότητας και η εξαφάνιση του όρου «ισότητα», από το υπουργείο, ενώ για τα μάτια του κόσμου και για να παραπλανήσει, βάζει γυναίκες υφυπουργούς και άλλα παρόμοια για επικοινωνιακή κατανάλωση και δήθεν. Χορτάσαμε υποκρισία και φαίνεσθαι.
Ακόμα και σήμερα το 2021, υπάρχουν γυναίκες που βιώνουν την κακοποίηση του συζύγου και δεν είναι απαραίτητο να είναι μη εργαζόμενες, οι οποίες φοβούνται να μιλήσουν.
Ακόμη και σήμερα ο εργοδότης, ο προπονητής, ο καθηγητής, χρησιμοποιεί την εξουσία της θέσης του για να εκμεταλλευτεί.
Ακόμη και σήμερα, ακόμη και γυναίκες σχολιάζουν το ντύσιμο και την προκλητικότητα γυναίκας θύματος. Ακόμη και σήμερα λέγεται «γιατί δεν μίλησε πριν».
Σήμερα, όμως και πάντα η κοινωνία σιωπά και προσπερνά τα σημάδια κλείνοντας την πόρτα, αφήνοντας στο δίπλα σπίτι να περνά μαρτύρια ένα ακόμη θύμα.
Η Κοινωνία, που δεν μίλησε όταν μέρα-μεσημέρι χτύπησαν μέχρι θανάτου τον Ζακ Κωστόπουλο. Η κοινωνία που δυστυχώς πολύ εύκολα κρίνει με άσχημα λόγια το θύμα και προσπαθεί να βρει ελαφρυντικά για τον θύτη. Ακούμε συχνά, αυτός είναι πολύ καλός οικογενειάρχης, ευγενικός, καλός στην δουλειά και άλλα παρόμοια.
Για να μην γίνει λοιπόν όλη η κοινωνία θύμα των αλαζόνων εξουσιομανών καθώς πρέπει τις περισσότερες φορές, ας αρχίσουμε να βλέπουμε δίπλα μας και ας βοηθήσουμε τα θύματα να μιλήσουν, ας τους προτείνουμε λύσεις. Υπάρχει το Δίκτυο Δομών για την Καταπολέμηση της Έμφυλης Βίας, τα συμβουλευτικά κέντρα και οι δομές φιλοξενίας που μπορεί μια γυναίκα να απευθυνθεί για νομική και ψυχολογική στήριξη. Συνήθως αυτό που χρειάζεται είναι η ψυχολογική και νομική στήριξη και όχι απλά η εργασία, όπως πιστεύει η σημερινή κυβέρνηση και για αυτό εγκατάλειψε το κομμάτι της στήριξης των δομών της έμφυλης βίας.
Έχουμε όλες και όλοι ευθύνη, ας το καταλάβουμε…
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
