Κοινή ομολογία όλων μας ήταν ότι ο «μηχανισμός» σε τοπικό επίπεδο διαχείρισης του μεταναστευτικού προβλήματος τα πήγε αρκετά καλά μέχρι σήμερα. Διαχειρίστηκε με σοβαρότητα το πρόβλημα, ξεπέρασε τις παθογένειες και τις γραφειοκρατίες που παρουσιάστηκαν αλλού, έδειξε να μπορεί να αντέξει τους δεκάδες πρόσφυγες που έφταναν στη Χίο, στέλνοντας μηνύματα καθησυχαστικά στην τοπική κοινωνία ότι η κατάσταση βρίσκεται υπό πλήρη έλεγχο.
Τότε που συνέβαιναν όλα αυτά βρισκόμαστε σε καλοκαιρινή περίοδο. Οι πρόσφυγες με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στεγάζονταν προσωρινά κάπου, έμπαιναν στις σκηνές, ξάπλωναν κατάχαμα, όμως... καλοκαίρι ήτανε.
Τώρα τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Με τον καιρό να ετοιμάζει τα φθινοπωρινά ξεσπάσματα, τα κύματα προσφύγων να αυξάνονται τοπικά με ραγδαίο ρυθμό και τις αρχές να εμφανίζουν κόπωση (δικαιολογημένα), οι φόβοι ότι η κατάσταση μπορεί να εκτροχιαστεί, βρίσκουν έδαφος στις καθημερινές μας σκέψεις.
Τι έχει πάει λάθος; Μα φυσικά το ότι σε έναν βαθμό επαναπαυτήκαμε στις δάφνες μας. Τα «διαχειρίσιμα» μέχρι στιγμής νούμερα στις αφίξεις, η υπερσυγκέντρωση προσφύγων στη γειτονική Λέσβο, η «θεωρητική» επάρκεια στο Μερσινίδι και το Δημοτικό Κήπο, καθησύχασαν σε βαθμό τέτοιο, που τώρα το φάντασμα μιας ανεξέλεγκτης κατάστασης μοιάζει πιο ορατό από ποτέ.
Ο κρατικός μηχανισμός, Δήμος, Περιφέρεια, Λιμεναρχείο, Αστυνομία, είχαν μήνες ολόκληρους να προετοιμαστούν για αυτό που το νησί βιώνει την τελευταία εβδομάδα, την άφιξη δηλαδή 2.000 ανθρώπων καθημερινά και την διοχέτευσή τους σε παροχές και υπηρεσίες που οφείλουμε να διαθέτουμε, μιας και το ζήτημα είναι δικό μας και κανενός άλλου. Εντούτοις και παρά τις συσκέψεις, τις συνεδριάσεις και τις προτάσεις, ολοκληρωμένος χώρος υποδοχής δεν έχει ακόμη βρεθεί, ο καιρός δεν θα περιμένει τις ορέξεις μας και ο στοιβαγμένος πληθυσμός σε γωνιές του Δημοτικού Κήπου, στην Προκυμαία και στο Μερσινίδι, δεν θα έχει που να καλυφθεί αν και όταν βρέξει ή πέσει η θερμοκρασία. Γιατί δεν ευοδώθηκαν άμεσα οι προσπάθειες για εντοπισμό στεγασμένου χώρου; Γιατί δεν εξετάστηκαν παράλληλα με την ΒΙΑΛ πιο πρόχειροι χώροι όπως τα Ταμπάκικα, το REX και άλλες περιπτώσεις που είχαν ακουστεί και τι θα συμβεί αν τα νούμερα αυτά συνεχίσουν αμείωτα και το νησί φρακάρει.
Οι εθελοντές, το Λιμεναρχείο και η Αστυνομία, το προσωπικό που διαθέτουν και οι δυνάμεις τους, έχουν το ρόλο της διαχείρισης των κουρασμένων αυτών ανθρώπων και είναι αξιέπαινος ο ρόλος τους. Οι άλλοι φορείς (Δήμος και Περιφέρεια) είχαν να βρουν την μόνιμη υποδομή, το χώρο φιλοξενίας. Και προς απογοήτευση όλων, πάλι δεν τα κατάφεραν.
Το χειρότερο όμως είναι ότι δεν δείχνουν διάθεση να συνδράμουν μια και καλή στην αντιμετώπιση του προβλήματος στέγασης. Ψάχνουν, ξαναψάχνουν, το κουράζουν και μας κουράζουν, χωρίς να καταλήγουν πουθενά ή τέλος πάντων, χωρίς να προκύπτει λύση.
Μήπως τα κοπλιμέντα τους μπέρδεψαν; Μήπως επαναπάυθηκαν στις δάφνες τους; Μήπως δεν έχουν καταλάβει για ποιες συνθήκες μιλάμε;
Έχουν χρόνο ολίγων ωρών να δώσουν να προσφέρουν πρόχειρες λύσεις έως ότου καταλήξουν σε κάτι πιο μόνιμο. Ας το κάνουν. Ας κλειστούν κάπου μέχρι να βρυον μια λύση. Το πρόβλημα δεν είναι επιδερμικό, λαμβάνει μόνιμα χαρακτηριστικά. Και εξάλλου, καλούνται να βγάλουν αυτοί τούτη τη φορά τα κάστανα από τη φωτιά, όπως τόσο καιρό πράττει το Λιμενικό και η Αστυνομία.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
