Σεβαστέ μου Πρωθυπουργέ, σύντροφε Αλέξη,
Τούτο το γράμμα σου το γράφω λιγάκι βιαστικά για δυό λόγους:
Κατά πρώτον γιατί ήκουσα στις ειδήσεις ότι, σε λίγες μέρες, θα βρεθείς στην Αμερική για να τα πείτενε μούρη με μούρη με τον ασκημομούρη, τον αχώνευτο τον Τραμπ.
Σύντροφε, μάτια δεκατέσσερα μην τυχόν και σου πετάξουνε καμιά μπανανόφλουδα στα γυαλισμένα, γλιστερά πατώματα του Λευκού Οίκου και, άθελά σου, την πατήσεις.
Να μη μου σκιαστείς καθόλου μπροστά σ' ευτόν τον μαντράχαλο και η Περιστέρα μας, αν θα είναι μαζί σου, να σταθεί στο ύψος της δίπλα στο ψιλόλιγνο λελέκι, τη Μελάνια.
Άντε και η Παναγιά μαζί σου που γράφουνε κάποιοι σωφέρηδες στα φορτηγά τους.
Ακου τώρα το δεύτερο λόγο που σου γράφω:
Τελευταία, ό,που βρεθείς κι ό,που σταθείς, λες και ξαναλές ότι, το επόμενο καλοκαίρι, τέρμα τα μνημόνια. Και έτσι νάναι, εσύ μην το λες γιατί θα την πάθεις σαν και μένα.
Κατά που λε κι η γυναίκα μου-που δεν σε πολυχωνεύει-,”πίσω έχει η αχλάδα την ουρά” και συμπληρώνει “πίσω είν' τα φίδια με τις μακριές οργιές”.
Για να καταλάβεις ήντα θε να πει, θα σου διηγηθώ με λίγα λόγια την ιστορία μου.
Φέτος Αλέξη μου, εγίνηκα ογδονταπέντε χρονώ. Στα νιάτα μου, πέρα από προκομένος οικοδόμος και μάλιστα καλός κτίστης, ήμουνα φανατικός κυνηγός και ονομαστός γλεντζές. ΄Οπου γλέντι και χαρά ο Ανέστης πρώτος. Ακόμη και μετά το γάμο μου, η ζωή μου δεν άλλαξε. Δουλειά, ουζάκια με καλή παρέα, γλέντι και κυνήγι, ήτανε στην ημερήσια διάταξη. Αφού εκαλοπάντρεψα τα δυό μου παιδιά, εδέησενε ο Θεός να βγω στη σύνταξη. Χωρίς πια υποχρεώσεις είπα ότι θα περάσω καλά τα υπόλοιπα χρόνια μου. Μέχρι που, κοντά στα εβδομήντα μου, ήρτανε τα πάνω-κάτω.
Παρέα με το στεφάνι μου και λίγους καλούς φίλους, εγλεντούσαμενε ως συνήθως σ' ένα πανηγύρι. Έχοντας πιει τα ούζα μου, στο τσακίρ κέφι που λένε, και κατά που το συνήθιζα, παράγγειλα τις “βεργούλες” και άρχισα τη ζεϊμπεκιά μου.
Κάποια στιγμή, τα μάτια μου εσκοτεινιάσανε και είχασα τον κόσμο. Άκου τώρα τη συνέχεια.
Οταν συνήλθα, είδα ότι με είχανε πάει στο Νοσοκομείο. Από εκεί, με εντολή των γιατρών, άρον-άρον με κουβαλήσανε σε άλλο Νοσοκομείο στην Αθήνα. Αν και αγράμματος, εκατάλαβα ότι τα πράματα είτανε σκούρα. Όμως, αν έχεις χρόνια, δεν τα χάνεις.
Μετά και τις καινούργιες εξετάσεις, οι γιατροί είπανε ότι, για να τη σκαπουλάρω, πρέπει να μου βάλουνε βηματοδότη. Πράγματι έτσι κι έγινε. Όλα, μέχρι τέλος, επήγανε καλά. Εγώ, εδώ που τα λέμενε, είχα σπείρει αρακά από το φόβο μου.
Σκέψου τώρα τη χαρά μου μόλις μούπανε οι γιατροί ότι είμαι καλά και μου δίνουνε εξιτήριο. Ήτανε σα να ξαναγεννήθηκα. Κούνια όμως που με κούναγε. ΄Ακου σύντροφε και θα καταλάβεις ήντα θέλω να πω.
Το εξιτήριο το πήρα, αλλά από 'κείνη τη μέρα και μέχρι τώρα που σου γράφω, κοντά δεκαπέντε χρόνια, πάπαλα τα ουζάκια, οι καλοί μεζέδες, τα γλέντια και το κυνήγι.
Μπορεί να τη βγάζω καθαρή με το βηματοδότη, αλλά συνέχεια είμαι υπό επιτήρηση και παρακολούθηση από την τρόικα των γιατρών και από τον κέρβερο, τη γυναίκα μου.
Κάθε τόσο τρέχομενε για εξετάσεις της καρδιάς, για τσεκάρισμα της πίεσης, της χοληστερίνης, του ζαχάρου και πού να σου τα λέω. Ζύγισμα κάθε τόσο μην τυχόν και πάρω κανένα κιλό. Κομμένο και το τσιγάρο από τα εβδομήντα μου.
Όμως Αλέξη, άνθρωπος είμαι κι εγώ. Πότε-πότε, γουστάρω κάτι που το έχω στερηθεί τόσα χρόνια. Καλή ώρα σαν και προχθές. Είπα της γυναίκας μου, που είναι καλή μαγείρισσα, ότι γουστάρω λιγάκι κρέας στιφάδο. Η απάντησή της;
-Το σημερινό πρόγραμμα Ανέστη λέει κοτόπουλο βραστό. Τέρμα οι παραγγελίες. Άντε συ ξεμπέρδευε. Άντε να την περάσεις με νοσοκομειακό φαΐ. Τί να πεις όμως;
Βασιλικιά διαταγή και τα σκυλιά δεμένα.
Γι αυτό σου λέω σύντροφέ μου. Πάψε να μας δίνεις ελπίδες ότι όλα θα σιάξουνε του χρόνου μετά το καλοκαίρι αφού τότε θα λήξει το τελευταίο μνημόνιο.
Εξιτήριο μπορεί να πάρομενε από αυτό, όπως πήρα κι εγώ από το Νοσοκομείο, όμως, τα βάσανά μας θα κρατήσουνε πολύ. Βάσανα με μιζέρια, στερήσεις, μπόλικους φόρους και κομμένες συντάξεις που, από το 2019, θα κοπούνε κι άλλο. Ένας Θεός μονάχα ξέρει πότε θα τελειώσουνε αυτά τα βάσανα.
Εγώ ο αγράμματος προβλέπω ότι, ο γιός σου ο Ερνέστος, μπορεί και νάχει βγει βουλευτής σε καμιά τριανταριά χρόνια και η λιτότητα ακόμη θα συνεχίζεται.
Ακου λοιπόν και τη συμβουλή ενός γέρου που, η πείρα της ζωής, τον έχει διδάξει πολλά. Στο εξής, λίγα λόγια για να μη σε λένε οι αντίπαλοί σου ψεύτη και παραμυθά, κάτι που εμένα με θερίζει.
Αντε λοιπόν, καλό ταξείδι ασκόνταφτο στην Αμερική και καλή επάνοδο.
Σε χαιρετώ συντροφικά.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
