«Κιβωτό» του Ελληνισμού της καθ’ ημάς Ανατολής αποκαλούσε ο Ηλίας Βενέζης το Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών, γιατί το θεωρούσε σαν την Κιβωτό που διέσωζε από τη λήθη τον πολιτισμό των χαμένων πατρίδων. Για τον Βενέζη, η διάσωση της μνήμης της Μικρασίας αποτελεί μόνιμο καημό και έγνοια, χρέος και σκοπό της ζωής του. Ο Μικρασιάτης πρόσφυγας, συνδεδεμένος άρρηκτα με τον ιερό γενέθλιο τόπο, υπηρετώντας αυτόν ακριβώς τον σκοπό, δεν μπορούσε παρά να συναντηθεί με τη Μέλπω Μερλιέ και το Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών, που είχαν την ίδια αποστολή: να περισώσουν ό,τι προερχόταν από τη Μικρασία (γλώσσα, μουσική, τραγούδια, ιστορία, αφηγήσεις προσφύγων κτλ.). Ο Βενέζης αγκαλιάζει εξαρχής το Κέντρο και συμμετέχει ενεργά στις δραστηριότητές του∙ παράλληλα, με άρθρα και ραδιοφωνικές ομιλίες, προβάλλει το έργο που αυτό επιτελεί, υπογραμμίζοντας την εθνική σημασία του. Η αμοιβαία ανιδιοτελής φιλία και η βαθιά αγάπη που τον συνδέουν με τη Μέλπω και τον Οκτάβιο Μερλιέ -φιλία και αγάπη που αποτυπώνονται στην αλληλογραφία τους- αποτελούν ένα ακόμη, αν και ιδιωτικό, ουσιαστικό τεκμήριο της ποιοτικής σχέσης με το Κέντρο.
Εν ολίγοις: Ο βίος και το έργο του Βενέζη δικαιολογούν, πιστεύω, τον χαρακτηρισμό του ως “συναξαριστή του μικρασιατικού ελληνισμού”.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου....
Αναστασία Μανδάλα
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
